Bunun içinde kilolu görünüyor muyum
Her sabah kaygı ile gömme dolabınıza yaklaşıyor musunuz? Kendinizi nasıl hissettiğinizi gösteren kıyafetleriniz ölçüleri nedir? Yazar Jessica Weiner üzülerek söylüyor, ölçülerimiz 2, 12 veya 22 olsun veya olmasın vücudumuzdan nefret eden toplumuzdaki bu düşünceler normal. Kitabından alınmış bir aktarma bunun içinde kilolu görünüyor muyum? Weiner, kadın olarak konuşmayı öğrendiğimiz “dilin kilosu” ve vücudumuzun elbiselere karşı tutumlarımızı nasıl kontrol ettiğini çözüyor. Vücudunuzla ve gardırobunuzla ilişkinizi nasıl düzelteceğinizi çözün. Gömme Dolaplardan Çıkma Zamanı Geldi Hayal meyal hatırladığım bir trajedim var; her elbise giydiğimde gömme dolabıma kapılıyordum. Keşke melodrama olduğumu söyleyebilseydim ama söyleyemedim. “Bugün ne giymeliyim?” Sadece üç basit kelime. Benim için ahlaki bir ikilem ve sonuçlar destansı oranlara sahip. Geçmiş moda felaketlerinin hafızaları tarafından sık sık uğranan yerler, küçük dikkatli adımlarla düşmana yani gömme dolabıma ilerliyordum ve dolabımın kapısını açıyordum. Endişeleniyordum. Birkaç yıl bu konu üzerinde çalıştım. Aynı stratejilerim ve planlarım oldu. Dolabıma girdim ve çıktım. Elimden geldiği kadarıyla hızlı oldum. Aynadan kendime çıplak bakmadım. Uzun düşünmekten, kendime müdahale etmekten kendimi alamadım. Kıyafetlerimi hızlı seçmeye çalıştım ve mümkün olduğu kadar gömme dolabımdan çabuk çıktım.
Bittiğinde ise savaşımın çalınmış mallarını kurtarmayı bıraktım. Ah, hayır… Kıyafetlerimden memnun kalmadım. Tekrardan mücadeleme devam ettim.
Bu sefer zafer benim oldu. Bir elbise buldum, varlığımı gizleyen ve koruyan, lo ve dikkatle baktım, kuru temizlemeciden aldığım sade saten kıyafetimi keşfettim veya bel ölçüme iyi oturan bir elbisemi buldum. Veya satın aldığım ama gerçekten vücudumda güzel durmayan tişörtümü buldum çünkü o satılıktı.
Cesur savaşımdan sonra bir pelerinle ayakta kaldığım için utandım, sinirlendim, endişendim ve umudum kırıldı. Bu tarz duygular hissettim, iç dünyamı düşündüm yaşamımı yargıladım ve komşumu uyandıracak kadar yüksek sesle çığlık attım. “ Neden, ah neden giysilerimi giyemeyecek kadar kaba görünüyorum?”
Bu cümleyi telafi edecek iki ifade ne olursa olsun gerçekten birbirleriyle iletişim kuramadı.
“Kendimi kilolu hissediyorum” sinyalleri endişe, eğlence, kaygı gibi diğer duyguları ifade etmek için kendimi yetersiz hissediyorum. “ Hiçbir şey giyemiyorum” sinyalleri trendi olan kıyafetleri giyemiyorum ve vücut hatlarıma uygun kıyafetler de bulamıyorum. Ve bu tür sorunlardan dolayı kendinizden iğreniyorsunuz.
Gömme Dolabını Hafifletme
Gömme dolabınızın içine girdiğinizde tüm mantığınızı dışarı atın. Kıyafetleri adlandırdığınız binlerce değerli parlak, yumuşak ve düz metalikler---- ve maalesef hiçbir şey giyemiyoruz. Çünkü kiloluyuz. Ve istenilmez. Ve çirkiniz. Gömme dolabımızın kapısını açtığımızda duygu ve ruhani arzularımız aklımıza gelir mi? Büyükannenizin mezarı üzerine yemin ederiz ki yaz bitmeden skinny ( ince ) kot pantolonlarını giyeceğiz.
Yolculuk uzun olmasına rağmen vücudunu elbiselerinin içine uydurmak isteyen bir kadın olmak artık istemiyorum. Vücudunuza uygun olan elbiseleri bulma hoş fikirlerine neler oldu? Pantolonlarınızın arka kısmında gelişi güzel dikilmiş, bir numara taşıyan bir marka, kumaşın küçük parçası etrafında akıllıca elle işlediğiniz militaristik fikirler kimin?
Kronik diyetler, bizi yeteneklerimize ve gücümüze doğru itmezse halkımız, elbiseleri satın alır ve tüketir. Bu elbiseler bizim “harika kadın” gibi görünmemizi sağlar. Ve bu bize ego-crushing, spiral ve acı verir. Dünya olayları veya toplum konuları gibi büyük konularla da yer değiştirir. Bunun yerine her sabah kadınlar sık sık kot pantolonlarının kalçalarını daha küçük gösterdiği için kot pantolonları tercih ederler.
Bazen çeşitli komplolar olduğunu düşünüyorum. Ya da bazı çeşitli mantık kontrolünü. Favori bölüm mağazanızda yarım yıllık satışlardaki davranışları nasıl açıklayabilirsiniz? Barbar saldırıları, kadınlar inleyip bağırdıklarında ve birbirlerini dirsekle dürttüklerinde sergide oluyorlar. Tasarımcılar çok sık kıyafetler tasarladıkları için bu kıyafetlerin hepsini alamıyoruz ve doğal olarak piyasanın düşmesini bekliyoruz. SATIŞ kısmında ifade edilen ve hatta büyük kırmızı işaretle tanımlanan fiyatlar ne olursa olsun ödemek zorundayız, hırsızlıkla ifade edilse bile.
Kıyafetlerinle uyumlu olacak bir çift hoş ayakkabı bulamadığın için dünyaya umut ve sadık bırakan sen misin? Mayo içerisinde oda aynasının karşısında dururken nereye gidersin?
Hata yapmayın, oynayan bir trajedi var. Tüketici kültürümüzün içine yerleşmiş bir düşmanla savaştasınız ve açık bir savaşın tam ortasında duruyorsunuz. Savaş, evinizde, her sabah ve akşam, gömme dolabınızın kapısını her açmaya gittiğiniz ve elbise giydiğiniz an başlıyor.
Bittiğinde ise savaşımın çalınmış mallarını kurtarmayı bıraktım. Ah, hayır… Kıyafetlerimden memnun kalmadım. Tekrardan mücadeleme devam ettim.
Bu sefer zafer benim oldu. Bir elbise buldum, varlığımı gizleyen ve koruyan, lo ve dikkatle baktım, kuru temizlemeciden aldığım sade saten kıyafetimi keşfettim veya bel ölçüme iyi oturan bir elbisemi buldum. Veya satın aldığım ama gerçekten vücudumda güzel durmayan tişörtümü buldum çünkü o satılıktı.
Cesur savaşımdan sonra bir pelerinle ayakta kaldığım için utandım, sinirlendim, endişendim ve umudum kırıldı. Bu tarz duygular hissettim, iç dünyamı düşündüm yaşamımı yargıladım ve komşumu uyandıracak kadar yüksek sesle çığlık attım. “ Neden, ah neden giysilerimi giyemeyecek kadar kaba görünüyorum?”
Bu cümleyi telafi edecek iki ifade ne olursa olsun gerçekten birbirleriyle iletişim kuramadı.
“Kendimi kilolu hissediyorum” sinyalleri endişe, eğlence, kaygı gibi diğer duyguları ifade etmek için kendimi yetersiz hissediyorum. “ Hiçbir şey giyemiyorum” sinyalleri trendi olan kıyafetleri giyemiyorum ve vücut hatlarıma uygun kıyafetler de bulamıyorum. Ve bu tür sorunlardan dolayı kendinizden iğreniyorsunuz.
Gömme Dolabını Hafifletme
Gömme dolabınızın içine girdiğinizde tüm mantığınızı dışarı atın. Kıyafetleri adlandırdığınız binlerce değerli parlak, yumuşak ve düz metalikler---- ve maalesef hiçbir şey giyemiyoruz. Çünkü kiloluyuz. Ve istenilmez. Ve çirkiniz. Gömme dolabımızın kapısını açtığımızda duygu ve ruhani arzularımız aklımıza gelir mi? Büyükannenizin mezarı üzerine yemin ederiz ki yaz bitmeden skinny ( ince ) kot pantolonlarını giyeceğiz.
Yolculuk uzun olmasına rağmen vücudunu elbiselerinin içine uydurmak isteyen bir kadın olmak artık istemiyorum. Vücudunuza uygun olan elbiseleri bulma hoş fikirlerine neler oldu? Pantolonlarınızın arka kısmında gelişi güzel dikilmiş, bir numara taşıyan bir marka, kumaşın küçük parçası etrafında akıllıca elle işlediğiniz militaristik fikirler kimin?
Kronik diyetler, bizi yeteneklerimize ve gücümüze doğru itmezse halkımız, elbiseleri satın alır ve tüketir. Bu elbiseler bizim “harika kadın” gibi görünmemizi sağlar. Ve bu bize ego-crushing, spiral ve acı verir. Dünya olayları veya toplum konuları gibi büyük konularla da yer değiştirir. Bunun yerine her sabah kadınlar sık sık kot pantolonlarının kalçalarını daha küçük gösterdiği için kot pantolonları tercih ederler.
Bazen çeşitli komplolar olduğunu düşünüyorum. Ya da bazı çeşitli mantık kontrolünü. Favori bölüm mağazanızda yarım yıllık satışlardaki davranışları nasıl açıklayabilirsiniz? Barbar saldırıları, kadınlar inleyip bağırdıklarında ve birbirlerini dirsekle dürttüklerinde sergide oluyorlar. Tasarımcılar çok sık kıyafetler tasarladıkları için bu kıyafetlerin hepsini alamıyoruz ve doğal olarak piyasanın düşmesini bekliyoruz. SATIŞ kısmında ifade edilen ve hatta büyük kırmızı işaretle tanımlanan fiyatlar ne olursa olsun ödemek zorundayız, hırsızlıkla ifade edilse bile.
Kıyafetlerinle uyumlu olacak bir çift hoş ayakkabı bulamadığın için dünyaya umut ve sadık bırakan sen misin? Mayo içerisinde oda aynasının karşısında dururken nereye gidersin?
Hata yapmayın, oynayan bir trajedi var. Tüketici kültürümüzün içine yerleşmiş bir düşmanla savaştasınız ve açık bir savaşın tam ortasında duruyorsunuz. Savaş, evinizde, her sabah ve akşam, gömme dolabınızın kapısını her açmaya gittiğiniz ve elbise giydiğiniz an başlıyor.
