Canımın Çoğu Sende Kaldı
Canımın Çoğu Sende Kaldı
Yitirilmiş,kaybedilmiş duygulara takılı kalıp hayatımdan eksilen ne varsa onları yüreğime gömüyor ve üzerinde açan mutluluk ve hüzün çiçeklerini her hatırladığımda ise onları yağmurlara inat göz yaşlarımla suluyorum.
Hayat o kadar zamansız duygular yaşatıyor ki sen bu zaman denilen kavramın içindeki en değerli andın.
Hüzün çiçeklerimi soldurup yüreğime mutluluk tohumları ektim seninle,sonra sarı dan çaldım,yeşilden,maviden ve siyahtan,hayat bu renklerden ibaretti sende;rengarenk tablolar resmettim hayatın duvarlarına ve her renkte sen vardın.
Zamansız duygular;ama zamanı beklemezmiş yaşamaya değer şeyler ben sende bunu anladım.Zamansız gelmiştin bana,baharı yaşamamış çöl gibiyken yüreğim senin yağmurunda ıslandım.Çiğ damlası oldu bakışların,gözlerinin neminde ise hiç yaşanmamış bir iklim ısıttı kalbimi,çorak toprağıma ektiğin filizler çiçek açtı.Yemyeşil bir dünya oldun içimde..
Artık rüyalara gerek duymuyordu bedenim,çünkü ruhum yaşıyordu seninle sen canımdan içimden bir parçaydın öylesine bir bütün olmuştun ki düşünmek bile istemediğim tek şey senden kopma korkusuydu.
Ve koptun... Koparıldın. Ve ben... öLdüm...)'..(...ve... uzun bir sessizLik..)
Artık zamansız değil duygularım,sensizliğin acısı zaman dinlemiyor.En beklenilmedik en umulmadık zamanı bile beklemiyor her an.. her saniye..her dakika.. gözlerimi sensizliğin acısına kilitliyorummm.
Yaşamaya değer şeyler zamanı beklemediği gibi acılarda vuracağı kalbin çığlıklarına aldırış bile etmeden darbelerini en derine indiriyor Ve ben sensiz yok olup ölüyorum...)':
Hayatın duvarlarına resmettiğim o rengarenk duygularım, gözlerime inen o fırtınalı yağmurla akıp giderken ve ben bu bomboş bedeni sokaklara taşıyıp yorgun ayaklarımla,yağmurların hırpaladığı kaldırımlara serilirken akıp giden bu deli yağmurla ağlıyorum.Ellerimde artık kül rengi kaldı. Bomboş bir tuval var şimdi önümde ve ben ellerimde kalan kül rengiyle ancak bu yitirilmişliği bu sensizLiği anlatabilirim...
Ben bu cümlelere sığınarak anlatamam seni bu cümleler bu kelimeler anlatır mı..? sanıyorsun...Unutulmuşluğu,unutmayı,unutabilmeyi kısacası unutmak adına ne varsa hepsini hepsini unuttum...Unutulmamayı,unutmamayı,unutabilememeyi öğrendim yokluğunda, beni çeken hayalin gözlerime perde gibi indiğinde ellerimde ellerinin sıcaklığını hissettim.Avuçlarımda o ipek saçların dolaştı, ve ben yokluğunda hayal ettiğim gözlerine gözlerimi kilitledimmm..)':. Ben sana olan bu sevgimi unutmayı değil,bir ömür boyu ölümsüzleştirmeyi dilerdim.
Ve ben ben dudaklarımda ezberlediğim şarkının her kelimesini göz yaşlarıma ekledim...)':
Ama Benim Ciğerim Yanar..
Ten Oyalanır CAN Kanar..
İki Gözüm İki Çeşme Haberin Yok..)':
İçerime İçerime Akar...
UNUTMADIM UNUTAMAM KARA SEVDAM MERAK ETME YAŞAMAKSA YAŞADIM LAKİN CANIMIN ÇOĞU KALDI SENDE...
Yitirilmiş,kaybedilmiş duygulara takılı kalıp hayatımdan eksilen ne varsa onları yüreğime gömüyor ve üzerinde açan mutluluk ve hüzün çiçeklerini her hatırladığımda ise onları yağmurlara inat göz yaşlarımla suluyorum.
Hayat o kadar zamansız duygular yaşatıyor ki sen bu zaman denilen kavramın içindeki en değerli andın.
Hüzün çiçeklerimi soldurup yüreğime mutluluk tohumları ektim seninle,sonra sarı dan çaldım,yeşilden,maviden ve siyahtan,hayat bu renklerden ibaretti sende;rengarenk tablolar resmettim hayatın duvarlarına ve her renkte sen vardın.
Zamansız duygular;ama zamanı beklemezmiş yaşamaya değer şeyler ben sende bunu anladım.Zamansız gelmiştin bana,baharı yaşamamış çöl gibiyken yüreğim senin yağmurunda ıslandım.Çiğ damlası oldu bakışların,gözlerinin neminde ise hiç yaşanmamış bir iklim ısıttı kalbimi,çorak toprağıma ektiğin filizler çiçek açtı.Yemyeşil bir dünya oldun içimde..
Artık rüyalara gerek duymuyordu bedenim,çünkü ruhum yaşıyordu seninle sen canımdan içimden bir parçaydın öylesine bir bütün olmuştun ki düşünmek bile istemediğim tek şey senden kopma korkusuydu.
Ve koptun... Koparıldın. Ve ben... öLdüm...)'..(...ve... uzun bir sessizLik..)
Artık zamansız değil duygularım,sensizliğin acısı zaman dinlemiyor.En beklenilmedik en umulmadık zamanı bile beklemiyor her an.. her saniye..her dakika.. gözlerimi sensizliğin acısına kilitliyorummm.
Yaşamaya değer şeyler zamanı beklemediği gibi acılarda vuracağı kalbin çığlıklarına aldırış bile etmeden darbelerini en derine indiriyor Ve ben sensiz yok olup ölüyorum...)':
Hayatın duvarlarına resmettiğim o rengarenk duygularım, gözlerime inen o fırtınalı yağmurla akıp giderken ve ben bu bomboş bedeni sokaklara taşıyıp yorgun ayaklarımla,yağmurların hırpaladığı kaldırımlara serilirken akıp giden bu deli yağmurla ağlıyorum.Ellerimde artık kül rengi kaldı. Bomboş bir tuval var şimdi önümde ve ben ellerimde kalan kül rengiyle ancak bu yitirilmişliği bu sensizLiği anlatabilirim...
Ben bu cümlelere sığınarak anlatamam seni bu cümleler bu kelimeler anlatır mı..? sanıyorsun...Unutulmuşluğu,unutmayı,unutabilmeyi kısacası unutmak adına ne varsa hepsini hepsini unuttum...Unutulmamayı,unutmamayı,unutabilememeyi öğrendim yokluğunda, beni çeken hayalin gözlerime perde gibi indiğinde ellerimde ellerinin sıcaklığını hissettim.Avuçlarımda o ipek saçların dolaştı, ve ben yokluğunda hayal ettiğim gözlerine gözlerimi kilitledimmm..)':. Ben sana olan bu sevgimi unutmayı değil,bir ömür boyu ölümsüzleştirmeyi dilerdim.
Ve ben ben dudaklarımda ezberlediğim şarkının her kelimesini göz yaşlarıma ekledim...)':
Ama Benim Ciğerim Yanar..
Ten Oyalanır CAN Kanar..
İki Gözüm İki Çeşme Haberin Yok..)':
İçerime İçerime Akar...
UNUTMADIM UNUTAMAM KARA SEVDAM MERAK ETME YAŞAMAKSA YAŞADIM LAKİN CANIMIN ÇOĞU KALDI SENDE...
