*MeleK*
♥Ben Aşık Olduğum Adamın Aşık Olduğu Kadınım♥
Çigong Hakkında Herşey
cigong çigong egzersizleri
Çigong veya Çikung (Batı dillerinde Qigong, Chi Kung veya Chi Gong şeklinde de yazılır) belirli fiziksel duruşlar ve beden hareketleri ve/veya imajinasyonla birleştirilen nefes tekniklerini kullanarak bedenin enerji dengesini düzenleyen Çin tıbbının ve savaş sanatlarının bir parçası olan biyoenerjetik sistem. Kelime yaşam enerjisi anlamına gelen Çi ile çalışma ve inceleme anlamına gelen etkinlik yani gong (ya da Kung /Kung Fu/ kelimesindeki kung ile aynı) kelimesinin biraraya gelmesinden türetilmiştir.
İnsanın atıl tuttuğu gücünü ortaya çıkarmak ve çeşitli yeteneklerini geliştirmek amacıyla ortaya konulan bu bilim veya sanatı Uygurlar Can Maharet olarak adlandırmışlardır.
Çigong, bedende çi olarak bilinen doğal yaşam gücünün akış halinde bulunduğu şeklindeki geleneksel Çin görüşüne dayanmaktadır. "Çi" Mandarin Çincesinde nefes veya gaz anlamına gelmektedir. Nefes yoluyla bu enerji canlı tutulur, gong ise beceri geliştirici kararlı çalışma veya teknik anlamına gelir. Çigong "nefes/yaşam gücü çalışması" veya iyi bir sağlığa ulaşıp onu sürdürmek için nefesi/çi'yi kullanma sanatıdır.
1949'da Çin Halk Cumhuriyeti'nin kurulmasından sonra diğer geleneksel yöntemler gibi Çigong da eleştirilerden payını almış ve Çigong uygulamarı yasaklanmış ancak 1970'lerde Çigong resmen tanınmıştır.
İlk dönemlerde daha kapalı bir çevrede uygulanmasına karşın yaygın olarak ikiyüzün üzerinde yönteminin kullanıldığı Çigong günümüzde Çin'de sağaltım/terapi amacıyla veya savaş sanatlarının bir parçası olarak çalışıldığı gibi Taoist ve Budist keşişlerin eğitilmesinde de kullanılmaktadır.
Geleneksel Çin Tıbbının (Traditional Chinese Medicine-TCM) temelinde doğada ve evrende mevcut olan ve olmakta olan herşeyin Yin ve Yang denilen iki kutupluluk arasındaki akıştan ve devinimlerden fikri bulunmaktadır. Büyük evrenin küçük bir kopyası olan insan bedeni de normal koşullar altında hem fiziksel hem de psişik düzeyde bir yin yang dengesi içerisindedir. Ayrıca yin ve yang arasında onları birbirlerine bağlayan yine evrensel düzeyde bir enerji bulunmaktadır ki bu da Çi'dir. İnsan vücudunda meridyen denilen vücudu boyuna kesen enerji kanallarda seyreden çi bedenin çeşitli organlarına gönderilmektedir. Normal şartlar altında sözkonusu çi serbestçe akmakta ancak duygusal ve fiziki bir takım engellerle bu akış kesilmeye ve bozulmaya uğrayabilmektedir. Çigong denilen çalışmalarla insanlar çi'nin bu akışına karşı duyarlılık geliştirebilmekte ve onun akışını düzenleyebilmektedirler.
Batı'lı dillere çevrildiği şekliyle çi sadece bir yaşamsal enerji olarak da tanımlanamaz Çi'nin bir yönü enerji, kuvvet ise diğer yönü de bilinçli zeka veya enformasyondur. Her organ sistemi kendi çi'sini taşır ve hem onun fiziksel hem de enerjetik fonksiyonlarını yerine getirmesini sağlar.
Bu teoride kan ve çi birbirinden ayrılamaz. Kan, Çi'nin anasıdır, çi'yi taşır ve onun hareketi için gerekli maddeleri sağlar ancak Çi kanın yöneticisidir bu, çi'nin kanın tüm vücutta dolaşımını ve hatta ihtiyacı olan yere yönlenmesini mümkün kılan güç oluşundan ileri gelmektedir. Aşırı kan kaybı Çi'de eksilmelere yol açar ve beden fonksiyonunu tam icra edemez ve vücutta ateş ortaya çıkar.
Tarihçe
Çigongun Çin'de uzun bir tarihi geçmişi bulunmaktadır. Çi ve etkileri ile ilgili ilk yazılı kaynaklar 3,300 yıl kadar önceye gitmektedir (Shang ve Zhou hanedanları). Ma Huan Tui mezarlarında yapılan arkeolojik keşiflerde sağlık için duruşlarla nefesin bir araya getirildiği dans serileri ortaya çıkarılmıştır. Shanghai Qi Gong Araştırma Enstitüsündeki araştırmacılar Çigong'un ilk Vu şaman danslarından ortaya çıktığı teorisini öne sürmüşlerdir. Bu dansların çoğu hayvanların hareketlerine dayanılarak geliştirilmiştir. Çigong tarihi dört döneme ayrılmıştır:
Taocu ve Doğacı Dönem: Antik çağdan başlayıp M.Ö. 206 yılına kadar giden Han hanedanlığı döneminde Çigong insanların Tao ile uyumlu bir ruhsal ve bedensel birliktelik sağlaması için kullanıldı. Tarihi kayıtlarda dörtbin yıl önce Kral Yao zamanında halkın hastalıklardan korunmak amacıyla çeşitli özgün devinimler yaptıklarını göstermektedir. Bu dönemdeki enerji alıştırmaları daoyin adıyla geçiyordu. Daoyin sadece sağlık gerekçesiyle değil aynı zamanda olağanüstü kudretler geliştirmek için de kullanılmıştı. Sarı İmparatora atfedilen Dahiliye tıp Klasiği, Huang Di Nei Cing, Çigongun kökeni, uygulamaları, sınıflandırılması ve kuramı konularını ve günümüzün akupunktur iğneleri yerine geçen taş millerin kullanımıyla ilgili bilgileri içermekteydi.
Eyaletler savaşı sırasında (M.Ö. 770-222)ünlü Taocu bilge Lao Tzu ve daha sonra Chuang Tzu çi düzenleme konusunu incelediler ve bu dönemde çi akışı ile ilgili ilk çizimler kaleme alındı ve aynı dönemde çigong kuramı oluşturuldu. Bu dönemde sağaltımın yanısıra iğneleme yöntemi de kullanıldı.
Taocu çigong günümüze Bilimsel Çigong olarak gelmiştir. Bu okulda sağlığı koruma ve hastalıkları önleme üzerinde durulur. Çi'nin vücutta serbestçe akışının önünde en büyük engeller duygusal karmaşalar ve aşırılıklar olduğu kabul edilir.
Dinsel Dönem: İkinci dönem M.Ö. 206'da Han Hanedanlığı kurulmasıyla başlayıp Liang Hanedanlığının başladığı M.S. 502 yılına kadar uzanır. Bu dönemde Çigong dinsel ve gizli bir nitelik kazanmıştı. Bu dönemde Budacılık Çin'de gelişip benimsendi ve Budacı meditasyon ve uygulamalar Çigong ile birleşerek tapınaklar öğretilip uygulanmaya başlandı. Budacı ve Taocu okullar amaçları bir olmasına rağmen farklı yaklaşımlar geliştirdiler. Bunun sonucunda örneğin günümüzde 3600 Taocu çigong yöntemi bulunmaktadır. Ancak bu dönemde de Çigong Çin tıbbının bir uygulaması ve sağaltım yöntemi olarak kullanılmaya da devam etmiştir. Dönemin ünlü hekimi Hua Tua seleflerinin de deneyimlerinden yararlanarak ve beş hayvanın devinimlerini de gözleyerek adına Vu Çin Şi (beş hayvan oyunu) denilen özel bir çigong dizisi geliştirdi. Hakkındaki söylenceler Hua Tuo'nun yüz yaşında bile genç göründüğünü aktarmaktadırlar. Bu dönemde Hint Budacılığı, Tibet Budacılığı ve Taoculuğun Çigong üzerinde etkileri görülmeye başlanmıştır.
Dinsel Çigong'da izdeşlerin ana amacı aydınlanmaktır. Kuram ve uygulaması dinsel olmayan çigong'dan daha derin ve zor olan bu okulun bazı takipçileri daha sonra çigongu dinsel amaçlarla değil ömürlerini uzatmak amacıyla kullanır hale geldiler. Yirminci yüzyılda bu çigong biçimini dünyaya yine bu grup tanıttı. Bu çigong türü Budacı, Taocu ve Tibet Çigongu okullarında temsil edilmektedir.
Budacı Çigong: Bilimsel çigong sağlık amacıyla çalışılırken Budacı çigong Buda'nın gösterdiği hedeflere ulaşmak amacıyla çalışılır. Çin'e Budacı Çigongu getiren de ünlü Hintli Budist rahip Bodhidharma olmuştur.
Taocu Çigong: Budacılığın etkisine kadar Taocu okul bilimsel okulun sağlığı koruma amacını benimsemiş ancak Budacılık Çin'e girdikten sonradır ki onlar da Budacılar gibi ruhsal amaçlarla çigong çalışmaya başladılar. Onlar için uzun ve sağlıklı yaşam da önemliydi çünkü ancak bu durumda aydınlanmaya yönelik çalışmalarını daha fazla sürdürme olanağı bulacaklardı. Üçbin altıyüz
Taocu çigong yöntemi ve her birinin de onbin alt bölümü bulunan Taocu çigong yöntemleri ancak 1970'lerden sonra kamuya açıklanmıştır.
Tibet Çigongu: Hint ve Çin kültüründen etkilenen Tibet'te Hint Budacığılının etkisiyle çigong çalışmaları yapılmış ve kendilerine özgü çigong uygulamaları geliştirmişlerdir. Tibet çigongu da Budacılar gibi aydınlanmayı hedeflemektedir.
Savaş Sanatları Dönemi: Bu dönem Liang Hanedanlığı başlangıcından Çing Hanedanlığının 1911'de son buluşuna kadar sürmüştür. Budacı ünlü patrik Bodhidharma Çin'e imparatorun davetiyle gitmiş ve Şaolin Tapınağındaki rahiplerin sağlık durumlarını geliştirmeleri için bazı çigong çalışmalarını öğretmiştir. Bu dönemde Çigongun rahiplerin savaş tekniklerinin etkinliğini arttırdığı görülünce savunma sanatlarında kullanılmaya başlanmıştır. Kung Fu'nun beş hayvan stili de Çigong'un beş hayvan stilli çalışmalarıyla etkileşime burada girmiştir. Çalışmalar manastır dışında da devam etmiş ve Thai Chi Chuen adlı içsel savaş sanatı da yine bu dönemde geliştirilmiştir.
Çigong uygulamaları Çin'de Kültür Devrimi (1965-1975) sırasında tehlikeye girmiştir. Bu dönemde Çi hakkında konuşmak resmen yasaklanmış, Çi ile ilişkili kavramlar feodal zamanlarda kalma gerici, arkaik batıl inanç kabul edilmiştir. Kültür Devrimi sonlarına doğru Komünist Parti'nin yüksek memurlarından biri rahatsızlanmış ve ne Batı tıbbı ne Geleneksel Çin Tıbbı başarı sağlayamayınca Beijing'in kuzeyinden getirtilen bir çigong şifacısının hastalığı tedavi etmesi üzerine çigong uygulamaları teşvik edilmiş ve ülkede çigong klinikleri açılmıştır. Günümüzde de Çin'de yüzlerce çigong klinik ve hastaneleri devletin onayıyla hizmet vermektedir.
Çigong veya Çikung (Batı dillerinde Qigong, Chi Kung veya Chi Gong şeklinde de yazılır) belirli fiziksel duruşlar ve beden hareketleri ve/veya imajinasyonla birleştirilen nefes tekniklerini kullanarak bedenin enerji dengesini düzenleyen Çin tıbbının ve savaş sanatlarının bir parçası olan biyoenerjetik sistem. Kelime yaşam enerjisi anlamına gelen Çi ile çalışma ve inceleme anlamına gelen etkinlik yani gong (ya da Kung /Kung Fu/ kelimesindeki kung ile aynı) kelimesinin biraraya gelmesinden türetilmiştir.
İnsanın atıl tuttuğu gücünü ortaya çıkarmak ve çeşitli yeteneklerini geliştirmek amacıyla ortaya konulan bu bilim veya sanatı Uygurlar Can Maharet olarak adlandırmışlardır.
Çigong, bedende çi olarak bilinen doğal yaşam gücünün akış halinde bulunduğu şeklindeki geleneksel Çin görüşüne dayanmaktadır. "Çi" Mandarin Çincesinde nefes veya gaz anlamına gelmektedir. Nefes yoluyla bu enerji canlı tutulur, gong ise beceri geliştirici kararlı çalışma veya teknik anlamına gelir. Çigong "nefes/yaşam gücü çalışması" veya iyi bir sağlığa ulaşıp onu sürdürmek için nefesi/çi'yi kullanma sanatıdır.
1949'da Çin Halk Cumhuriyeti'nin kurulmasından sonra diğer geleneksel yöntemler gibi Çigong da eleştirilerden payını almış ve Çigong uygulamarı yasaklanmış ancak 1970'lerde Çigong resmen tanınmıştır.
İlk dönemlerde daha kapalı bir çevrede uygulanmasına karşın yaygın olarak ikiyüzün üzerinde yönteminin kullanıldığı Çigong günümüzde Çin'de sağaltım/terapi amacıyla veya savaş sanatlarının bir parçası olarak çalışıldığı gibi Taoist ve Budist keşişlerin eğitilmesinde de kullanılmaktadır.
Geleneksel Çin Tıbbının (Traditional Chinese Medicine-TCM) temelinde doğada ve evrende mevcut olan ve olmakta olan herşeyin Yin ve Yang denilen iki kutupluluk arasındaki akıştan ve devinimlerden fikri bulunmaktadır. Büyük evrenin küçük bir kopyası olan insan bedeni de normal koşullar altında hem fiziksel hem de psişik düzeyde bir yin yang dengesi içerisindedir. Ayrıca yin ve yang arasında onları birbirlerine bağlayan yine evrensel düzeyde bir enerji bulunmaktadır ki bu da Çi'dir. İnsan vücudunda meridyen denilen vücudu boyuna kesen enerji kanallarda seyreden çi bedenin çeşitli organlarına gönderilmektedir. Normal şartlar altında sözkonusu çi serbestçe akmakta ancak duygusal ve fiziki bir takım engellerle bu akış kesilmeye ve bozulmaya uğrayabilmektedir. Çigong denilen çalışmalarla insanlar çi'nin bu akışına karşı duyarlılık geliştirebilmekte ve onun akışını düzenleyebilmektedirler.
Batı'lı dillere çevrildiği şekliyle çi sadece bir yaşamsal enerji olarak da tanımlanamaz Çi'nin bir yönü enerji, kuvvet ise diğer yönü de bilinçli zeka veya enformasyondur. Her organ sistemi kendi çi'sini taşır ve hem onun fiziksel hem de enerjetik fonksiyonlarını yerine getirmesini sağlar.
Bu teoride kan ve çi birbirinden ayrılamaz. Kan, Çi'nin anasıdır, çi'yi taşır ve onun hareketi için gerekli maddeleri sağlar ancak Çi kanın yöneticisidir bu, çi'nin kanın tüm vücutta dolaşımını ve hatta ihtiyacı olan yere yönlenmesini mümkün kılan güç oluşundan ileri gelmektedir. Aşırı kan kaybı Çi'de eksilmelere yol açar ve beden fonksiyonunu tam icra edemez ve vücutta ateş ortaya çıkar.
Tarihçe
Çigongun Çin'de uzun bir tarihi geçmişi bulunmaktadır. Çi ve etkileri ile ilgili ilk yazılı kaynaklar 3,300 yıl kadar önceye gitmektedir (Shang ve Zhou hanedanları). Ma Huan Tui mezarlarında yapılan arkeolojik keşiflerde sağlık için duruşlarla nefesin bir araya getirildiği dans serileri ortaya çıkarılmıştır. Shanghai Qi Gong Araştırma Enstitüsündeki araştırmacılar Çigong'un ilk Vu şaman danslarından ortaya çıktığı teorisini öne sürmüşlerdir. Bu dansların çoğu hayvanların hareketlerine dayanılarak geliştirilmiştir. Çigong tarihi dört döneme ayrılmıştır:
Taocu ve Doğacı Dönem: Antik çağdan başlayıp M.Ö. 206 yılına kadar giden Han hanedanlığı döneminde Çigong insanların Tao ile uyumlu bir ruhsal ve bedensel birliktelik sağlaması için kullanıldı. Tarihi kayıtlarda dörtbin yıl önce Kral Yao zamanında halkın hastalıklardan korunmak amacıyla çeşitli özgün devinimler yaptıklarını göstermektedir. Bu dönemdeki enerji alıştırmaları daoyin adıyla geçiyordu. Daoyin sadece sağlık gerekçesiyle değil aynı zamanda olağanüstü kudretler geliştirmek için de kullanılmıştı. Sarı İmparatora atfedilen Dahiliye tıp Klasiği, Huang Di Nei Cing, Çigongun kökeni, uygulamaları, sınıflandırılması ve kuramı konularını ve günümüzün akupunktur iğneleri yerine geçen taş millerin kullanımıyla ilgili bilgileri içermekteydi.
Eyaletler savaşı sırasında (M.Ö. 770-222)ünlü Taocu bilge Lao Tzu ve daha sonra Chuang Tzu çi düzenleme konusunu incelediler ve bu dönemde çi akışı ile ilgili ilk çizimler kaleme alındı ve aynı dönemde çigong kuramı oluşturuldu. Bu dönemde sağaltımın yanısıra iğneleme yöntemi de kullanıldı.
Taocu çigong günümüze Bilimsel Çigong olarak gelmiştir. Bu okulda sağlığı koruma ve hastalıkları önleme üzerinde durulur. Çi'nin vücutta serbestçe akışının önünde en büyük engeller duygusal karmaşalar ve aşırılıklar olduğu kabul edilir.
Dinsel Dönem: İkinci dönem M.Ö. 206'da Han Hanedanlığı kurulmasıyla başlayıp Liang Hanedanlığının başladığı M.S. 502 yılına kadar uzanır. Bu dönemde Çigong dinsel ve gizli bir nitelik kazanmıştı. Bu dönemde Budacılık Çin'de gelişip benimsendi ve Budacı meditasyon ve uygulamalar Çigong ile birleşerek tapınaklar öğretilip uygulanmaya başlandı. Budacı ve Taocu okullar amaçları bir olmasına rağmen farklı yaklaşımlar geliştirdiler. Bunun sonucunda örneğin günümüzde 3600 Taocu çigong yöntemi bulunmaktadır. Ancak bu dönemde de Çigong Çin tıbbının bir uygulaması ve sağaltım yöntemi olarak kullanılmaya da devam etmiştir. Dönemin ünlü hekimi Hua Tua seleflerinin de deneyimlerinden yararlanarak ve beş hayvanın devinimlerini de gözleyerek adına Vu Çin Şi (beş hayvan oyunu) denilen özel bir çigong dizisi geliştirdi. Hakkındaki söylenceler Hua Tuo'nun yüz yaşında bile genç göründüğünü aktarmaktadırlar. Bu dönemde Hint Budacılığı, Tibet Budacılığı ve Taoculuğun Çigong üzerinde etkileri görülmeye başlanmıştır.
Dinsel Çigong'da izdeşlerin ana amacı aydınlanmaktır. Kuram ve uygulaması dinsel olmayan çigong'dan daha derin ve zor olan bu okulun bazı takipçileri daha sonra çigongu dinsel amaçlarla değil ömürlerini uzatmak amacıyla kullanır hale geldiler. Yirminci yüzyılda bu çigong biçimini dünyaya yine bu grup tanıttı. Bu çigong türü Budacı, Taocu ve Tibet Çigongu okullarında temsil edilmektedir.
Budacı Çigong: Bilimsel çigong sağlık amacıyla çalışılırken Budacı çigong Buda'nın gösterdiği hedeflere ulaşmak amacıyla çalışılır. Çin'e Budacı Çigongu getiren de ünlü Hintli Budist rahip Bodhidharma olmuştur.
Taocu Çigong: Budacılığın etkisine kadar Taocu okul bilimsel okulun sağlığı koruma amacını benimsemiş ancak Budacılık Çin'e girdikten sonradır ki onlar da Budacılar gibi ruhsal amaçlarla çigong çalışmaya başladılar. Onlar için uzun ve sağlıklı yaşam da önemliydi çünkü ancak bu durumda aydınlanmaya yönelik çalışmalarını daha fazla sürdürme olanağı bulacaklardı. Üçbin altıyüz
Taocu çigong yöntemi ve her birinin de onbin alt bölümü bulunan Taocu çigong yöntemleri ancak 1970'lerden sonra kamuya açıklanmıştır.
Tibet Çigongu: Hint ve Çin kültüründen etkilenen Tibet'te Hint Budacığılının etkisiyle çigong çalışmaları yapılmış ve kendilerine özgü çigong uygulamaları geliştirmişlerdir. Tibet çigongu da Budacılar gibi aydınlanmayı hedeflemektedir.
Savaş Sanatları Dönemi: Bu dönem Liang Hanedanlığı başlangıcından Çing Hanedanlığının 1911'de son buluşuna kadar sürmüştür. Budacı ünlü patrik Bodhidharma Çin'e imparatorun davetiyle gitmiş ve Şaolin Tapınağındaki rahiplerin sağlık durumlarını geliştirmeleri için bazı çigong çalışmalarını öğretmiştir. Bu dönemde Çigongun rahiplerin savaş tekniklerinin etkinliğini arttırdığı görülünce savunma sanatlarında kullanılmaya başlanmıştır. Kung Fu'nun beş hayvan stili de Çigong'un beş hayvan stilli çalışmalarıyla etkileşime burada girmiştir. Çalışmalar manastır dışında da devam etmiş ve Thai Chi Chuen adlı içsel savaş sanatı da yine bu dönemde geliştirilmiştir.
Çigong uygulamaları Çin'de Kültür Devrimi (1965-1975) sırasında tehlikeye girmiştir. Bu dönemde Çi hakkında konuşmak resmen yasaklanmış, Çi ile ilişkili kavramlar feodal zamanlarda kalma gerici, arkaik batıl inanç kabul edilmiştir. Kültür Devrimi sonlarına doğru Komünist Parti'nin yüksek memurlarından biri rahatsızlanmış ve ne Batı tıbbı ne Geleneksel Çin Tıbbı başarı sağlayamayınca Beijing'in kuzeyinden getirtilen bir çigong şifacısının hastalığı tedavi etmesi üzerine çigong uygulamaları teşvik edilmiş ve ülkede çigong klinikleri açılmıştır. Günümüzde de Çin'de yüzlerce çigong klinik ve hastaneleri devletin onayıyla hizmet vermektedir.