üzülme, sen aşkı yaşanması gerektiği gibi yaşadın. özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, düşündün,şiirler yazdın. "peki o ne yaptı" deme. herkes kendinden sorumludur aşkta.
Sen yine sükutu giyin yar! Dilersen hiç konuşma. Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda. Çarpsada bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim. Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim, Söz verdim ben bu yüreğe, Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim.......
Hayatımdaki yerin ne senin ?Yalnızlığımı yok etmek için mi solumdasın ?
Yoksa, varlığına alıştırdıktan sonra bırakacağın yoklukla Daha da yalnız kalmam için mi hayatımdasın ?
Ayrılığa alıştım biliyor musun? Tüm firarlar olağan geliyor.. Hüzünleri koymuyorum artık yüzümdeki tebessüme.. Herkes biliyor da gittiğini.. Ben pek belli etmiyorum kendime..
Sevdiğini Son Defa Gördüğünü Bilmek mi Daha Zordur ? Onu Son Defa Görememek mi ? ... Onu Elinle Karanlığa Teslim Etmek Daha Korkunçtur ? Onu Oradan Çekip Çıkaramamak mı ?.. Kadere Teslim Olmak Tesellimidir ? Yoksa Kadere Başkaldırmak mı Çare ?
Kedinin baktığı ciğer gibi bakacağız birbirimize. Akşam iş dönüşlerinde yolda aklımıza düşeceğiz birkaç saniye, birlikte olsak ne olurdu diye düşüneceğiz. Hepsi bir hayalden ibaret kalacak. Bir el uzanırsa şu aramızdaki mesafeye, belki zor ve çetin ama gerçek lezzetiyle bir ilişki yaşayacağız. Kavga edeceğiz, güleceğiz, mutlu olacağız, güveneceğiz, paylaşacağız, sevişeceğiz. İki insanın gücüyle daha kolay olacak hayat. Bir ömür sürer mi bilemem ama ya sürerse?