Dostum ÖlÜm Aldi Senİ...
bu yazı alıntıdır..çok hoşuma gitti açıkcası gözlerim doldu.
ölüme yenilmiş bir dostun arkasından söylecek kelimeler bunlar belki..
belkide de daha çok sözler ve belkide sessiz sususlar...
ölüm şartsız kuralsız bir gerçek...tek sözüm var ki
hepimiz sevdiklerimizden bir gün aylılacağız
ALLAH bu gerçeklerde sabır versin bizlere
ÖLÜM GÜZEL GÖZLÜ BİR ÇOCUKTUR....
Sevgili dostuma…
1
Ansızın yıldızlar çalınır geceden. Hayatın koynundan zamanlar çalınır. Uzak bir gidiş düşer ömrünüze. Gülüşleriniz solar, düşleriniz tutuklanır. Geceden sabaha yollar tutulur. Hüzün zehirli bir ok gibi saplanır kalbinize. Gözleriniz uzaklara dalar, kalbim uzak bir düş büyütür. Özler, hüzünlenir, yalnızlaşır… Ağlar…
2
Seni en son, bir hastanenin yoğun bakım odasında ciğerlerine hava veren oksijen cihazının kablolarının arasından kalbine damlayan ölümün gözlerine bakarken görmüştüm. Gözümde tek damla yaş…
Senin yüzünde ölüm güzel gözlü bir çocuk kadar masum durmuştu.
3
Öğle ezanları okunuyor. Yüzlerde, acıların izleri var. Gözlerde, uykusuz geçen ağır bir gecenin sabahı beklemiş tedirginliği. Sanki herkesin cümleleri tükenmiş, ağır bir sükûnet sokaklarda kol geziyor. Gidenin ardından, gideceklerin kalpleri uzaklara dalmakta. Sen bir tabutun içinde önümüzde yatıyorsun. Hayatın gibi ölümünde çok sessiz. Hayatla ölüm arasındaki o çizgide biz, çizginin diğer tarafına geçmiş olan sen. Ölüm hepimize ne kadarda yakın ve ne kadarda uzak.
Ne garip şu ölüm dedikleri gerçek. Bazen aniden başınıza saplanan bir ağrının, hafifçe artan ateşinizin içindeki gizem, bazen adımladığınız sokakların birinde acı bir fren sesiyle karşınıza çıkan acı bir sürpriz. Bazen bir yağmur damlasının içinden kalbinize akan ağır bir özlem, bazen bir ilkbaharla bahçelerinizde gezinen kötü bir hazan. Bazen gülerken ağlamanın adı, bazen, ağlarken gülebilmenin. Bazen gelmesinden nefret edilen, ya da gelmesi sabırsızlıkla beklenirken gelmeyen, ama her zaman hiç beklemediğiniz bir zamanda gelip, hep bekletendir ölüm.
4
Dostum biliyor musun, buralarda mevsim şimdilerde yaz. Yine de İstanbul'a solgun vuruyor güneş. Gözlerim her zamankinden daha fazla doluyor. Gidişler, vedalar ve ölümler birazda sana, mevsimlere benziyor.
Ölüm bazen Eylül gibi hüzünlü, bazen Nisan gibi coşkulu, bazen bahar gibi neşeli. Dilerim sen, ölümün kollarına, hayatlarından alabildiğim sevgilerle, yalnızlığıma dost edindiğim bütün şiirlerimle, secdelerden sonra tutunduğum dualarımla, hayatı daha güzel yaşayıp, ‘O’ nun huzuruna, gül bahçelerinden gelmek için çabalayacağım…
5
Sevgili DOSTUM.. ‘O’ seni hepimizden daha çok sevsin. Ellerini bırakmasın.
Seni özleyeceği(z)m… neşeli bir baharın, kapıları gül bahçelerine açılan yollarından gittin. Ve sen gideli, baharların koynundan topladığım bütün çiçeklerle, gecelerin koynundan topladığım bütün yıldızlarla, çocukların masum bakışlı
Sevgili dostuma…
1
Ansızın yıldızlar çalınır geceden. Hayatın koynundan zamanlar çalınır. Uzak bir gidiş düşer ömrünüze. Gülüşleriniz solar, düşleriniz tutuklanır. Geceden sabaha yollar tutulur. Hüzün zehirli bir ok gibi saplanır kalbinize. Gözleriniz uzaklara dalar, kalbim uzak bir düş büyütür. Özler, hüzünlenir, yalnızlaşır… Ağlar…
2
Seni en son, bir hastanenin yoğun bakım odasında ciğerlerine hava veren oksijen cihazının kablolarının arasından kalbine damlayan ölümün gözlerine bakarken görmüştüm. Gözümde tek damla yaş…
Senin yüzünde ölüm güzel gözlü bir çocuk kadar masum durmuştu.
3
Öğle ezanları okunuyor. Yüzlerde, acıların izleri var. Gözlerde, uykusuz geçen ağır bir gecenin sabahı beklemiş tedirginliği. Sanki herkesin cümleleri tükenmiş, ağır bir sükûnet sokaklarda kol geziyor. Gidenin ardından, gideceklerin kalpleri uzaklara dalmakta. Sen bir tabutun içinde önümüzde yatıyorsun. Hayatın gibi ölümünde çok sessiz. Hayatla ölüm arasındaki o çizgide biz, çizginin diğer tarafına geçmiş olan sen. Ölüm hepimize ne kadarda yakın ve ne kadarda uzak.
Ne garip şu ölüm dedikleri gerçek. Bazen aniden başınıza saplanan bir ağrının, hafifçe artan ateşinizin içindeki gizem, bazen adımladığınız sokakların birinde acı bir fren sesiyle karşınıza çıkan acı bir sürpriz. Bazen bir yağmur damlasının içinden kalbinize akan ağır bir özlem, bazen bir ilkbaharla bahçelerinizde gezinen kötü bir hazan. Bazen gülerken ağlamanın adı, bazen, ağlarken gülebilmenin. Bazen gelmesinden nefret edilen, ya da gelmesi sabırsızlıkla beklenirken gelmeyen, ama her zaman hiç beklemediğiniz bir zamanda gelip, hep bekletendir ölüm.
4
Dostum biliyor musun, buralarda mevsim şimdilerde yaz. Yine de İstanbul'a solgun vuruyor güneş. Gözlerim her zamankinden daha fazla doluyor. Gidişler, vedalar ve ölümler birazda sana, mevsimlere benziyor.
Ölüm bazen Eylül gibi hüzünlü, bazen Nisan gibi coşkulu, bazen bahar gibi neşeli. Dilerim sen, ölümün kollarına, hayatlarından alabildiğim sevgilerle, yalnızlığıma dost edindiğim bütün şiirlerimle, secdelerden sonra tutunduğum dualarımla, hayatı daha güzel yaşayıp, ‘O’ nun huzuruna, gül bahçelerinden gelmek için çabalayacağım…
5
Sevgili DOSTUM.. ‘O’ seni hepimizden daha çok sevsin. Ellerini bırakmasın.
Seni özleyeceği(z)m… neşeli bir baharın, kapıları gül bahçelerine açılan yollarından gittin. Ve sen gideli, baharların koynundan topladığım bütün çiçeklerle, gecelerin koynundan topladığım bütün yıldızlarla, çocukların masum bakışlı
bu yazı alıntıdır..çok hoşuma gitti açıkcası gözlerim doldu.
ölüme yenilmiş bir dostun arkasından söylecek kelimeler bunlar belki..
belkide de daha çok sözler ve belkide sessiz sususlar...
ölüm şartsız kuralsız bir gerçek...tek sözüm var ki
hepimiz sevdiklerimizden bir gün aylılacağız
ALLAH bu gerçeklerde sabır versin bizlere
