Ellerim sevdana can vermeli benim…

[EVİN]

Ellerim sevdana can vermeli benim…

Ellerim sevdana can vermeli benim…
Önceleri yadırgamadın bu yalnız elleri…
Bir ellerin vardı yalnızlığımla zaten benim aramda…
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar,
Sonra yüzün, onun ardından gözlerin, dudakların…
Sonra her şey çıkıp geldi…
Onca yaşanmışlığın ve aldanışların ardından buldum seni.
İçimdeki ateşi küllerle kamufle etmiş,
Yolumda ilerlerken,
Öyle hoş bir tesadüfle girdin ki hayatıma,
Yıllar sonra savurdun küllerimi,
Yıllar sonra yeniden verdin bana kendimi.
Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde,
Sen çıkardın utancını duvara astın
Ben masanın üstüne koydum kuralları.
Ellerim can vermeye çalıştı sevdana...​

Yalnız hep gölgeler vardı aramızda:
Cevapsız sorular,
Tanımlayamadığım hisler çemberi!
Yolumdan ayrılıp gölgenin peşine düştüm…
Tam buldum derken seni,
Hiç yaşamadığım bir duyguyla uykusuzluklarımı ard arda,
Yüreğime baskı yaparak geçirdim…
Her gece konuşmak istedim, ağzımda bekledi.
Boğulacağımı bilerek yutmaya çalıştım ama…
Boğazımdan bile geçemedi…
Kayıp gideceksin sandım ellerimden…
Ama anla beni!
Bilemezdim seni böyle seveceğimi!
Beni böyle yakacağını!
Hatıraların acı vereceğini!
Gülerken ağlayacağımı!
Bilemezdim bir tanem beni benden alacağını!
Bilemezdim bir tanem, bilemezdim...​

​

O sessiz duruşun mühürledi gözlerimi,
Hani şöyle bir çığlığı olsa duyguların derler ya!
Yoruldum gölgenin ardına düşmekten,
Arayamam karartılarda o masum gülüşünü…
Hayat kurtarmalı benim ellerim,
Dedim ya; yeni sevdama can vermeli benim ellerim,
Anla beni… ​

​

Tek bir dileğim var senden;
Ben olayım yüreğindeki ilk ve tek özel!​

Yalnız ben söyleyeyim yüreğime kazıdığım
bendeki ismini,
Söylemesin ne olur başkaları!
Ben söyleyeyim bırak sadece
“Seni Seviyorum”
denen iki kelimeyi
başkaca kimseler söylemesin!
Çünkü kimse bilemez seni
Benim gibi sevmeyi…!!!​