Ey dert! Hayatimin neresindensin
Ey dert! Hayatimin neresindensin
Yasadigimiz kainat mi desem,
yoksa yasamaya calistigimiz kainat mi?
Sevdigimiz insanlar mi,
yoksa sevmeye calistigimiz insanlar mi?
Unuttugumuz degerler mi,
yoksa unutmaya calistigimiz degerler mi?
Buhranlarimizin sebebi…
Yasantimiz boyunca karsimiza cikmistir aslinda.
Hayatimizi alt ust etmek icin yeterli olmustur.
Tek farki; ismi kucuk, islevi buyuk olmasi...
Fark edilmeksizin hayatimiza girmesi…
Detaylar…
Evet hayatimizdaki olumsuz detaylar…
Kafamizi kurcalayan, saatlerce belki de gunlerce karanlik zindanlara hapis eden sorunlar bahsettigim. Sadece sorun olan kismi yasatir bu karanligi bize, sorunun neden kaynaklandigi degil. Bizi hapsediyor ya! Aglatiyor ya! Nedeninden cok islevi onu onemli kilan… Peki adini sorun koydugumuz bizi cikmaza iten o durumlardan kac tanesinin arkasinda bizim ne yapmaya calistigimiz ve hayatimizin neresine koydugumuz sorusu takili kaldi? Ne kadarini kendimizden kaynaklandigini dusunduk?
Zaman zaman aklimiza gelse de en buyuk paya yine bunlari hak edecek bir sey yapmadigimiz yargi icerikli dusunce cumleleri sahip oldu. Yani asil olan kendimizce oynadigimiz “nefsi mudafaa” oyunuydu aslinda…
Hepimizin hayatinda yasanmistir, karanliklarda yasatan gunlerce, aylarca hatta yillarca esiri eden sorunlar…
Birakin bir gunu eger bir saat yada birkac dakika beynimizi kurcalayan ufacik bir sorun o gunun kotu gecmesinin nedeni oluyorsa, aylarin ve yillarin hapis oldugu sorunlarin, geri kalan omrumuzu ne kadarini mutlu yasayacagimizi mechul kilar…
Oysa, bizi bu sorunlarla tanistiran durumlarin bizi neden hedef sectiginden ziyade bizim onlari hayatimizin neresine yerlestirdigimizi dusunsek, kafamizda “Neden hep ben?” sorusuna yer kalmayacak.
Hayatimiza kendi kararlarimizla soktugumuz mutluluklarla yasamaktan zevk aldigimiz gibi kendi ellerimizle yarattigimiz ve hayatimizin neresinde yer verdigimizden emin oldugumuz sorunlarla da yasamaktan rahatsiz olmayacaksiniz emin olu
Yasadigimiz kainat mi desem,
yoksa yasamaya calistigimiz kainat mi?
Sevdigimiz insanlar mi,
yoksa sevmeye calistigimiz insanlar mi?
Unuttugumuz degerler mi,
yoksa unutmaya calistigimiz degerler mi?
Buhranlarimizin sebebi…
Yasantimiz boyunca karsimiza cikmistir aslinda.
Hayatimizi alt ust etmek icin yeterli olmustur.
Tek farki; ismi kucuk, islevi buyuk olmasi...
Fark edilmeksizin hayatimiza girmesi…
Detaylar…
Evet hayatimizdaki olumsuz detaylar…
Kafamizi kurcalayan, saatlerce belki de gunlerce karanlik zindanlara hapis eden sorunlar bahsettigim. Sadece sorun olan kismi yasatir bu karanligi bize, sorunun neden kaynaklandigi degil. Bizi hapsediyor ya! Aglatiyor ya! Nedeninden cok islevi onu onemli kilan… Peki adini sorun koydugumuz bizi cikmaza iten o durumlardan kac tanesinin arkasinda bizim ne yapmaya calistigimiz ve hayatimizin neresine koydugumuz sorusu takili kaldi? Ne kadarini kendimizden kaynaklandigini dusunduk?
Zaman zaman aklimiza gelse de en buyuk paya yine bunlari hak edecek bir sey yapmadigimiz yargi icerikli dusunce cumleleri sahip oldu. Yani asil olan kendimizce oynadigimiz “nefsi mudafaa” oyunuydu aslinda…
Hepimizin hayatinda yasanmistir, karanliklarda yasatan gunlerce, aylarca hatta yillarca esiri eden sorunlar…
Birakin bir gunu eger bir saat yada birkac dakika beynimizi kurcalayan ufacik bir sorun o gunun kotu gecmesinin nedeni oluyorsa, aylarin ve yillarin hapis oldugu sorunlarin, geri kalan omrumuzu ne kadarini mutlu yasayacagimizi mechul kilar…
Oysa, bizi bu sorunlarla tanistiran durumlarin bizi neden hedef sectiginden ziyade bizim onlari hayatimizin neresine yerlestirdigimizi dusunsek, kafamizda “Neden hep ben?” sorusuna yer kalmayacak.
Hayatimiza kendi kararlarimizla soktugumuz mutluluklarla yasamaktan zevk aldigimiz gibi kendi ellerimizle yarattigimiz ve hayatimizin neresinde yer verdigimizden emin oldugumuz sorunlarla da yasamaktan rahatsiz olmayacaksiniz emin olu
