M
Misafir
Forum Okuru
gemi kalkmaya hazır!!...
gemi kalkmaya hazır!!...
eksikler var gerçi.. limana bu sefer uğramayanlar olmalı.. daha yeni gemiler, limanlar bulmuş olmalılar, belki daha pahalı belki de daha güvenli..
arada bir şaşırırım hayatıma giren kadınlar tekrar tekrar uğramadıkça geçmişte bıraktıkları şimdiki bana .. onların da artık demir atmak isteğiyle en son limanı bulduklarını, en son dönüşü olmayan seyahate bu limandan çıkacaklarını hayal ederim.. en azından benim bu yöndeki arzumun onlardaki yansımalarıdır bu hisler..
bir hikayenin sonu geldiğinde yazar artık daha fazla uzatmamalı cümleleri, sonlandırmalı kaleminin ucuyla verdiği yaşamları.. yolcu gemiden inmek vaktini bilmeli, kahraman da ölmek vaktini.. geri dönebilmenin erdemi ile geçmişten hala medet ummanın farkını görebilmeli kaptan.. belki de henüz limandayken gemiye almak istememeli bu eski yolcuları.. bilmiyorum neden bu gereklilik kipi dolu, meli ve malı’larla bezeli cümleler.. İstemediği yolculara yer olmadığını söylemek bir yana, hala yeniden herşeyin eskisi gibi olacağını düşünmüş olmanın kaptana verdiği utanç bu belli ki..
gemi yeniden hareket etmeye başladığında güvertede ne kadar birbirine benzer yüz, ne kadar da aynı duruşlu insan vardır.. İstemediği yolcuları almak bir yana dursun gemi yenisiyle eskisiyle o kadar aynıdır ki... aynı iki liman arasında gitmesinden midir, yoksa bunca yıldır geminin adının hiç değimemesinden mi bilinmez.. ama yolcular hiç mi hiç değişmez.. içilen şaraplar, edilen sohbetler, giyilen kıyafetler hep aynıdır..
yolcuların herbiri dertlidir, dünyanın onlara herşeyden çok az bahşetmiş olmasından yakınırlar, anlaşılmamış olmaktan, sevgiye ne kadar hasret kaldıklarından bahsederler diğer benzerlerine.. geminin üzerinde salındığı denizin mavisi ile birazcık huzur, eğlencilerinden de biraz moral bulmak niyetindedirler.. kimi bir önceki yolcudan almışdır bu kaçırılmayacak geminin adını.. “mutlaka binmelisin!”
gemi varılacak liman gözüktüğünde aniden sallanmaya başlar.. birşeyler ters gidiyor, kaptansa ortalarda bile gözükmüyordur.. güvertede birden bir fısıltı dolaşmaya başlar.. kaptan gemide yoktur.. limandan hemen ayrıldıktan sonra terketmişdir gemisini.. İş bu anda bu mutsuz insanlar gemiyi limana hep beraber yanaştırmak zorundadırlar yada o tuzlu mavinin dibinde hepberaber yok olmak tercihlerdir.. kim bilir..
eksikler var gerçi.. limana bu sefer uğramayanlar olmalı.. daha yeni gemiler, limanlar bulmuş olmalılar, belki daha pahalı belki de daha güvenli..
arada bir şaşırırım hayatıma giren kadınlar tekrar tekrar uğramadıkça geçmişte bıraktıkları şimdiki bana .. onların da artık demir atmak isteğiyle en son limanı bulduklarını, en son dönüşü olmayan seyahate bu limandan çıkacaklarını hayal ederim.. en azından benim bu yöndeki arzumun onlardaki yansımalarıdır bu hisler..
bir hikayenin sonu geldiğinde yazar artık daha fazla uzatmamalı cümleleri, sonlandırmalı kaleminin ucuyla verdiği yaşamları.. yolcu gemiden inmek vaktini bilmeli, kahraman da ölmek vaktini.. geri dönebilmenin erdemi ile geçmişten hala medet ummanın farkını görebilmeli kaptan.. belki de henüz limandayken gemiye almak istememeli bu eski yolcuları.. bilmiyorum neden bu gereklilik kipi dolu, meli ve malı’larla bezeli cümleler.. İstemediği yolculara yer olmadığını söylemek bir yana, hala yeniden herşeyin eskisi gibi olacağını düşünmüş olmanın kaptana verdiği utanç bu belli ki..
gemi yeniden hareket etmeye başladığında güvertede ne kadar birbirine benzer yüz, ne kadar da aynı duruşlu insan vardır.. İstemediği yolcuları almak bir yana dursun gemi yenisiyle eskisiyle o kadar aynıdır ki... aynı iki liman arasında gitmesinden midir, yoksa bunca yıldır geminin adının hiç değimemesinden mi bilinmez.. ama yolcular hiç mi hiç değişmez.. içilen şaraplar, edilen sohbetler, giyilen kıyafetler hep aynıdır..
yolcuların herbiri dertlidir, dünyanın onlara herşeyden çok az bahşetmiş olmasından yakınırlar, anlaşılmamış olmaktan, sevgiye ne kadar hasret kaldıklarından bahsederler diğer benzerlerine.. geminin üzerinde salındığı denizin mavisi ile birazcık huzur, eğlencilerinden de biraz moral bulmak niyetindedirler.. kimi bir önceki yolcudan almışdır bu kaçırılmayacak geminin adını.. “mutlaka binmelisin!”
gemi varılacak liman gözüktüğünde aniden sallanmaya başlar.. birşeyler ters gidiyor, kaptansa ortalarda bile gözükmüyordur.. güvertede birden bir fısıltı dolaşmaya başlar.. kaptan gemide yoktur.. limandan hemen ayrıldıktan sonra terketmişdir gemisini.. İş bu anda bu mutsuz insanlar gemiyi limana hep beraber yanaştırmak zorundadırlar yada o tuzlu mavinin dibinde hepberaber yok olmak tercihlerdir.. kim bilir..
