bebeğin anneye mektububu sizin için kızlarrr ve ilk selzeh için ya umutlandırmak istemiyorumm ama içimden bi ses yolla dedi bunu okuyun ve mutlu olun benim çok hoşuma gitti
1.kısım
Bugun var edildim. Buradayim. Varim. Muthis bir duygu bu.
Var oldugumu henuz annem ve babam bilmiyor.
Bir elma cekirdeginden bile kucugum. Ama ne de olsa, ben benim. Varim ya! Bu bana yetiyor. Henuz bedenim belli belirsiz, yuzum yok ama, varligimi ve benligimi hissedebiliyorum. Bir kiz olacagim ve baharda cicekleri sevecegim.
2.kısım
Biraz buyudum. Kimildamam mumkun degil. Annem henuz farkinda degil ama onun kaniyla besleniyorum. Kalbini dolasip gelen simsicak kan bana
geliyor. Beni sevecek bir kalbin kipirtilarini simdiden hissediyorum. Annem beni cok sevecek. Annem icin guzel bir surpriz olacagim
3.kısım
Hic goremedigim bir el agzimi bicimlendirmeye basladi.Dudaklarimda
onun dokunusunu hissediyorum. Bu "el"in dokundugu yerler dudagim damagim
oluyor. Dogumumdan bir yil sonra bu elin dokundugu yerde tebessumler acacak, gulecegim. Dudagimdan ve dilimden sozler dokulecek. Herhalde once "Anne!" diyecegim. Anne duyuyor musun beni? Seninle konusacagim. Sana gulecegim.
Kimilerine gore hala daha var degilmisim. Nasil olur? Varim ve gulucukler sunacak dudaklarim da olmak uzere ya. Hem sonra bir ekmek kirintisi ne kadar
kucuk olursa olsun yine ekmektir. Oyle degil mi annecigim? Ah bir konusabilsem!