Gün gelir ufak bir imla hatası gibi silip attıklarınla karşılaştığında anlarsın. Keşkeleri belkilerle değiştiremediğinde...
Bir öyküye, üç dizeye, iki satıra dökülebilenler için döktüğün göyaşlarının hesabını kaybettiğinde, noktayı koyduğun halde paragraf sonuna çoktan, yüreğin defteri kapatıp sayfayı çeviremediğinde...
Ve yazdığın ve okuduğun onca hikaye yer ederken içinde, yine de yaşadıkların birbirine benzediğinde, anlarsın.
Çok doğru kesinlikle katılıyorum emeğinize sağlık .. hayat hiç ama hiç yazıya benzemez... Güz mevsimi, yesilin elveda zamani, yapraklar birer birer savrulur her bir yere... Her yapragin dalindan ayrilis acisini yasiyorum icimde simdi ey hayat.. Sararmis, solmus, gazel olmus savrulan yapraklarin hüznünü..