içimdeki tek yenilmişliğim....

sebla

Yeni Üye
Üye
içimdeki tek yenilmişliğim....
Kaçıyordu insanlar yorgunluğundan aşkın.


Uzandığım uykular dindiremiyordu gönlümdeki yorgunlukları. Biliyordum ki aşktı kederin hiç geçmeyeni. Yine de hep bir yanım koşuyordu aşka; acısında da vardı çekiciliği…acısında da vardı gidilemeyişleri..


Bir gün mavisine bulutların uzanıp tutmak istiyordum. Uzanıp kalmak öylece.. Bir gün Anlaşılmazlığımı susturmak, konuşmadan kalmak, uyumak, bakmak, susmak istiyordum. Bazen güneşin çekiciliğinde düşünüyordum saatlerce. Acelesi vardı düşünmelerin biliyordum. Ve birazdan yağmura yenilmeden gözlerim ve birazdan uzanmadan umutsuzluğa düşünmek lazım diyordum. Yazmadığım ne varsa ya da anlatmadığım ne varsa anlatmak lazım diyordum. Yabancı hissetmeden yüreğine. Ben söylemeden bendekileri hissedebilirsin diye. Birgün acelesi oluyordu konuşmalarımın. birgün tepetaklak susmaları..hep zıttı hayatın aşktan kapıma bıraktıları.


Siyahım bak ötelerden gözlerime ve gülümse, senleyim yine…


Bütün hissiz zamanlarına inat peşindeyim akrebin. Kendimi saldığım uykulardan sana kuruyorum uyanışlarımı. Akrep yelkovanı kovalıyor ben seni. Ve her kovalayışımın sonuna düşüyor tedirginliği korkuların. Korkular; içimdeki tek yenilmişliğim.
Yazma diyordum kalemim kâğıdıma kavuştuğunda, yazma, anlatma diyordum. Sen dururken bile karşımda bir düşü aralıyordu kâbuslarım. İrkilip düşüyordum imkânsızlığına sevmelerin ve bilmesen de hep imkânsızlığınaydı sitemlerim. Gerçeklerin önümden gidemeyişineydi. Yazma diyordum kendime, her yazı biraz daha anlatırken beni sana yazma diyordum. Bırak anlamak isteyen anlar seni; anlaşılma…

ve...


Olmuyordu siyahım, kelimelere boyalı benim, yüreğim. Her harf bir sana değiyor sadece. Avaz avaz bağırışlarımda, içime atışlarımda, ağlayışlarımda hep sana değiyor ve hayat sen varsan anlam buluyor. Diziliyor harfler sana yüreğimin sayfalarında. ben sus desemde susmuyor, kelimelerin sana seslenişleri.


İnsanlar kaçıyor aşktan, ben kaçıyorum ve her kaçtığım yerde yakalanıyorum gözlerine sevmelerin. Anlaşılmazlığını kabullenip bekliyorum öylece. Düşünmeleri erteliyor, kâğıdı kalemi sen olunca yüreğim. Ve akrebin peşini bırakmadan yelkovan, dinleniyor sessizliğinde. Siyahım anlayamasan da dur ve dinle…


Korkular; içimdeki tek yenilmişliğim benim; hissedebildiğinde….
 
Ce: içimdeki tek yenilmişliğim....

Ve birazdan yağmura yenilmeden gözlerim ve birazdan uzanmadan umutsuzluğa düşünmek lazım diyordum.
...
İrkilip düşüyordum imkânsızlığına sevmelerin ve bilmesen de hep imkânsızlığınaydı sitemlerim. Gerçeklerin önümden gidemeyişineydi.

İnsanı etkileyen cümleler... Ellerine sağlık paylaşım için.
 
Ce: içimdeki tek yenilmişliğim....

ellerine saglik cok guzel siirdi canim,paylasim icinde tskler
 
Geri
Üst