Evlilik öncesi insan gerçek yüzünü gizlemek zorunda kalıyor. Daha müsamahakar olunuyor, hatalar daha çok göz ardı edilebiliyor, daha kolay affediliyor. Mutluluklar daha abartılı yaşanıyor. Toleranslar had safhada oluyor.
Evlendikten sonra sorumlukluar ağırlaşıyor. Hayat mücadelesi devreye giriyor. Sıkıntılarla karşı karşıya geliniyor. Buna bağlı olarak sabırlar çabuk taşıyor, eskisi gibi olunmuyor. Hal böyle olunca evlendikten sonra yaşanılan en ufak gerginlik büyüyor da büyüyor. Aslında insanlar pek değişmiyor, aynı evde yaşamanın zorluğu, sürekli birbirini görmenin, elini uzattığın anda ona dokunmanın kolaylığı insana rahatlık veriyor ve iş "nasılsa yanımda, nasılsa bana tahammülü var"a kadar gidip tahammülsüzlükler ortay açıkınca da "sen ne kadar değiştin"ler başlıyor.
Eğer taraflar gerçekten birbirini seviyorsa bu olayları dengeleyebiliyorlar. Bir zaman bir taraf bir zaman diğer taraf idareci olabiliyor. Ancak bu ağırlığı tek taraf omuzlarsa ve yeterince güçlü değilse işte o noktada evlilik çatırdıyor.
Amma çok konuştum, daha çok yazılır bu konuda, çok