M
Misafir
Forum Okuru
İstanbulu Anlatıyorum
istanbulu anlatıyorum
Havalı,süslü bir okadarda burnu yükseklerde olan istanbulu anlatıyorum.İstanbulu anlatmak mümkünmü dedim kendi kendime mırıldarak.O kadar kalabalıktı ki anlatmak mümkün degildi.Bir tarafda güne güzel günle başlayan insanlar varken,bir tarafda iç geciren insanlarda vardı.Bir tarafda gülüyorsa,bir tarafda bir bankta oturan bir kız aglayabiliyordu.Bu istanbul herseyin farkındaydı.O kadar yükü kaldırabiliyordu ki herseye sabrediyordu.Hic bir zaman of püf demedi.İstanbulun bugün bir derdi vardı.Aglamak istiyor aglayamıyordu.Bütün duygularını,düsüncelerini icine atıyordu.Bugün biraz daha hüzünlüydü cekip gitmek geliyordu icinden sanki.İnsanın gözlerini kamaştırırcasına bir güzelligi vardı,bir insanı bu kadar mı degiştirir bu şehir,bi insanı icine bu kadar mı ceker yutarcasına.Bir gece vakti istanbula sordum niye bu kadar dertlisin diye?Bana cevap verdi o karanlıkmı karanlık gökyüzünün güzel ışılmı ışıl yıldızların arasından artık çekemiyorum acıları diye?Hic bir zaman insanlar kıymetimi bilmedi.Hep yükseklerdeydi gözleri derdi sahte maskeli insanlar dolasıyor sokaklarda sahillerde.Benim güzelligimin farkına varmadılar dedi.Bu sabah istanbulu izlemek icin yola koyuldum.Giydim en güzel kıyafetlerimi attım kedimi sokaga.Sabah 7iyi gösteriyordu.İlk defa bu sehrin cafcaflı yanlarını görcektim sözde.otobüsler tıklım tıklım dolu trafik daha bi fazla yogundu.Kimisi işine gecikmiş sinirliydi.Kimisi okuluna yetişmek icin hızlı hızlı adımlarla ilerliyordu.Bi an durdum durukladım.Bu şehri en yakından tanımak , diger yüzünü görmek istiyordum.İstanbulın güzel bi sahilini secerek oraya gittim.Sıcak bi demli bir cayını icerek icimi ısıtmak istiyordum.Oturdum bir banka doyumsuz güzelligin farkına vararak.Kimler var dedim.Heryerden,her sehirden insan var dedim.Nasılda güvendi istanbul bunlara nasılda kandi yalanlara.İnsanlar var dedim cicili bicili elbiseleri giymişler,içlerinde ufacık bile insanlık yok dedim.Neye yarar o zaman elbiseleri giymişin giymemişin.İstanbul cıkmaz yollara girmiş önünü kesen harac isteyen insanlarla doluyken.Burda yasamısın yaşamamışın be yarar.İnsanın gözünü büyüleyen ama istanbul yoruldu bugün.Beni bırakın gidin dedi.Bende akşama dogru dolabımdaki kıyafetlerimi toplayarak o bavuluma yerlestirdim.İstanbulun sözünü dinlyerek bu şehri terkettim.Arkama bakmadan cekip gitmek geldi icimden.Oysaki en güzel cocuklugumu,gencligimi,anılarımı en sevdigim insanı bırakarak gidiyordum.İstanbulu üzmemek icin agladıgımı belli etmedim ona.Gözümden akan damlalar elveda istanbul diyordu.HOŞCAKAL...
Havalı,süslü bir okadarda burnu yükseklerde olan istanbulu anlatıyorum.İstanbulu anlatmak mümkünmü dedim kendi kendime mırıldarak.O kadar kalabalıktı ki anlatmak mümkün degildi.Bir tarafda güne güzel günle başlayan insanlar varken,bir tarafda iç geciren insanlarda vardı.Bir tarafda gülüyorsa,bir tarafda bir bankta oturan bir kız aglayabiliyordu.Bu istanbul herseyin farkındaydı.O kadar yükü kaldırabiliyordu ki herseye sabrediyordu.Hic bir zaman of püf demedi.İstanbulun bugün bir derdi vardı.Aglamak istiyor aglayamıyordu.Bütün duygularını,düsüncelerini icine atıyordu.Bugün biraz daha hüzünlüydü cekip gitmek geliyordu icinden sanki.İnsanın gözlerini kamaştırırcasına bir güzelligi vardı,bir insanı bu kadar mı degiştirir bu şehir,bi insanı icine bu kadar mı ceker yutarcasına.Bir gece vakti istanbula sordum niye bu kadar dertlisin diye?Bana cevap verdi o karanlıkmı karanlık gökyüzünün güzel ışılmı ışıl yıldızların arasından artık çekemiyorum acıları diye?Hic bir zaman insanlar kıymetimi bilmedi.Hep yükseklerdeydi gözleri derdi sahte maskeli insanlar dolasıyor sokaklarda sahillerde.Benim güzelligimin farkına varmadılar dedi.Bu sabah istanbulu izlemek icin yola koyuldum.Giydim en güzel kıyafetlerimi attım kedimi sokaga.Sabah 7iyi gösteriyordu.İlk defa bu sehrin cafcaflı yanlarını görcektim sözde.otobüsler tıklım tıklım dolu trafik daha bi fazla yogundu.Kimisi işine gecikmiş sinirliydi.Kimisi okuluna yetişmek icin hızlı hızlı adımlarla ilerliyordu.Bi an durdum durukladım.Bu şehri en yakından tanımak , diger yüzünü görmek istiyordum.İstanbulın güzel bi sahilini secerek oraya gittim.Sıcak bi demli bir cayını icerek icimi ısıtmak istiyordum.Oturdum bir banka doyumsuz güzelligin farkına vararak.Kimler var dedim.Heryerden,her sehirden insan var dedim.Nasılda güvendi istanbul bunlara nasılda kandi yalanlara.İnsanlar var dedim cicili bicili elbiseleri giymişler,içlerinde ufacık bile insanlık yok dedim.Neye yarar o zaman elbiseleri giymişin giymemişin.İstanbul cıkmaz yollara girmiş önünü kesen harac isteyen insanlarla doluyken.Burda yasamısın yaşamamışın be yarar.İnsanın gözünü büyüleyen ama istanbul yoruldu bugün.Beni bırakın gidin dedi.Bende akşama dogru dolabımdaki kıyafetlerimi toplayarak o bavuluma yerlestirdim.İstanbulun sözünü dinlyerek bu şehri terkettim.Arkama bakmadan cekip gitmek geldi icimden.Oysaki en güzel cocuklugumu,gencligimi,anılarımı en sevdigim insanı bırakarak gidiyordum.İstanbulu üzmemek icin agladıgımı belli etmedim ona.Gözümden akan damlalar elveda istanbul diyordu.HOŞCAKAL...
