Yaşımız kaç olursa olsun, istediğimiz kadar hayatın ortalarında olalım, hepimiz her zaman çocuğuz ve bizi çocuklaştıran hayatımızda ki o iki kahramana her zaman muhtacız. Çünkü; hastalığımızı da, kaprislerimizi de, nazlarımızı da ''of'' demeden ancak onlar çeker.
Hayatta oldukları sürece; yaşlansalar da, dizleri ve elleri tutmasa da, gözleri görmese de onlar son nefeslerine kadar bizim kahramanlarımızdır. Sahip olduğumuz en kıymetli varlıklarımızdır.
2 kahramanından birini kaybetmiş biri olarak ve ALLAH'tan sonra taptığı tek kişi annesi olan bir evlat olarak, acını içimin derinlerinde hissettim...
Son 6 aydır illet bir hastalıkla cebelleşen biri olarak, umudunu yitirme diyorum. Çünkü hastalığın arttığı her dakikaya inat, umudunu büyütürsen, mutluluğa giden yolu buluyorsun...
Dilerim ki, ALLAH tüm kanser hastalarına ve içlerinde senin annene de acil şifalar versin ve yine dilerim ki ALLAH hiç kimsenin yüreğini anne ve babası ile yakmasın...
Dualarım annenle...