Or- Erkek İsimleri

[Bilge Gökçen]

Or: kale burcu, şehir

Orak: bir çeşit ekin biçme aleti

Orakan: bileşik isim

Oral: zaptetmek, ele geçirmek

Oralman: bileşik isim

Oralmış: kale, şehir almış

Oraltan: tan vakti yapılan savaş

Oran: nispet, derece

Oranlı: kendine uygunluk, oran bulunan

Oransel: orantıya ait

Oray: ateş gibi kızıl renkteki ay

Orbağ: bileşik isim

Orbakan: bileşik isim

Orbay: ordu komutanı

Orbek: kentli bey

Orbey: ordu komutanı

Orbeyli: bileşik isim

Orcan: bey can

üstün, kıdemli kişi
Orcaner: direnen ve yiğit kimse

Orçun: ardıl, halef, oğul

ahlak, töre
Ordu: bir devlet askerinin tümü, ordu

Organa: özel isim

Orgun: sır dolu yiğit

Orgunalp: sır dolu yiğit

Orguntay: orgun tay

Orgüntay: bileşik isim

Orhan: kentin hakimi, yöneticisi

Orhon: en eski yazı türü

Orhun: orta asya Türklerinde eski yazı türü

eski bir Türk devleti
asyada bir nehir
Orkan: hükümdar soyundan gelen

Orkun: orta asya Türklerinin en eski yazı türü

çoban beyi
or+khun (han) kentin hanı
Orkut: kutsal şehir

Orkutay: bileşik isim

Orkuş: bileşik isim

Ormancı: orman işlerine bakan kimse

Ort: ateş

Orta: meydan, açıklık

Ortaarış: saban oku

Ortaç: tepe

mirasçı
veliaht
Ortak: birbirine çıkarla bağlı olan insanlardan her biri

Ortam: canlı varlığın içinde bulunduğu doğal ve maddi şartların her biri

Ortan: ateş renginde kızıl tan

Ortun: ortanca kardeş

Ortunç: ateş renginde tunç

Oruç: müslümanların yeme içmeden vs. uzaklaştıkları bir ibadet

Oruk: çare, yol

Orun: özel yer