Zaman durmuyor, günler ayları, aylar yılları kovalıyor....
Ne kötüdür ki bu yılbaşım bomboş gececek, olsun gecsin, önemli olan mutlu olabilmek yine de.....
Hem Yılbası nedir ki? Sıradan bir gün oldu artık benim icin....
Nehirin üstüne bir tahta koymuşlar, onun da üstüne beni, ayakta durmakta zorlanıyorum, bi ileri bi geri!!..
Napıcagima karar vermekte gec mi kaldım acaba bilmiyorum...
Dertlere devam yok carem de yok... Sanırım zaman en iyi ilaç olacakk...
Oluruna bıraktım artık her seyi, ne olursa olsuni vız mı gelir tırıs mı gider bilemem....
Saatler gecsin diyorum, eve gelince de gecmesin istiyorum....
Çokk karışığım, ifade etmekte güçlük yaşıyorum kendimi anlatamıyorum, ifade edemiyorum..
Sanki agzimi baglamislar gibiyim...
Gececek bu günler diyorumm...
Bazen de çek gitt kafanı dinlee diyorum...
Ama neye yarar, hepsi senin pesindeyken, istersen uzaya cık!
Bosver yaaa, o kadarr mutsuzumm kii... Korkuyorumm artıkk, ürkek bir hayvan gibiyimm... Dokunsalar aglayacak gibiyim....
Normal miyim?
Değilim.. Bence..
Ne kadar kötü, kum yıgınında bogulan bir böcek gibiyim sankii..
Mecburiyettlikk cok kötüü.. Alıp basını gidememek cok kötüü...Derdini anlatamamak, anlayan bulamamak ne kötüü...
Bilmiyorum, bunları elle yazmak yerine buraya yazıyorum....
En azından böyle rahatlıyorum, ama gerçekten çıkmazda hissediyorum şuan kendimi....
Hani derler ya, zamanında kafesteydin ona alıştın, simdi seni saldılar serbest bıraktılar ne olacagini şaşırdın, mutlu olacagin yerde iyice kötü oldun...
Allah'ım yardım et....