M
Misafir
Forum Okuru
Özlemlerim Şehrim
özlemlerim
Özlemlerim Şehrim ve Sen
Yasananlari yasanmis bitmis sayabilseydim, geriye bakmadan ileriye dogru ilerler, icimi saran bu yogun hasret duygusundan kurtulmus olabilirdim. Ileriye bakamayisim yillarca icimde kilitlenip kalan ozlemden. Belkide, her ani yasarken, degerini kavrayip ona gereken onemi verebilseydim bu yogun baski hakimiyetini surduremezdi icerimde.
Gerilerde ozlemlerimle odaklasan bircok kisi ve nesneler var. Bu kisi ve nesneler, kendi ozelliklerini kaybedip icimde birer hasret olmuslar. Yegane istanbulun dahi adi anildiginda aklima ilk gelen ucsuz bucaksiz bir hasret. Ve sevdasina doyamadigim o guzel sehrin insanlari, caddeleri, suyu, topragi. Ifadelere sigdiramam icimde biraktigi etkiyi. Sanki kendine sevdalansinlar diye butun canlilara bir buyu yapmis bu sehir.
Sonra seni tanidim sehrimin bir bogaz kiyisinda. Aksamin karanligiyla pekisen bogazin butun buyusu senin uzerine yansimisti adeta. Ve sonralari anladimki sehrimdi seni secen bana ozlemlerimin devami icin. Sen bir parcasiydin istanbulun, ustelik birbiriyle benzesen iki kardes kadar bir butundunuz.
Ozlemlerim ve sevdam Istanbulla beraber senle buyudu yillarca. Sehrimin benden esirgedigi siginabilecegim ufacik bir koyu senin varliginda bulabilecegimi umit ettim. Istanbulun buyusuyle etkilendigim senle bir ask, sonunda koca bir sevda yarattim. Fakat kendi icimde yarattigim bu sevdayi sana yansitamadim, bundanda kotusu sevdami dogru gosteremedigimde olacak, sevgime karsilik koca bir nefret edindim. Tipki sehrimin beni bir daha istemeyip uzaklara gonderdigi gibi , sende beni yakininda istemedin. Kisacasi ben sevdami yuzume gozume bulastirdim. Ozlemlerimin icinde seni dusunurken, daha bir buruk aci verir senin bana olan nefretin. Belkide bu acimin yarattigi intikamdir seni saran bu rahatsiz edici duygu.
Yine sehrimin bir bogazici kiyisiydi seni son gordugum an. Istanbul o aksam butun calimiyla karsimda alayci bir eda takinmisti. Aldirmadim sehrimin alayci tavrina cunku gururum beni terkediyordu senli zamanlarda. Sonra sen geldin nefretin ve kininle birlikte. Dalgali kahkahalara boguldu o an Istanbul. Sehrime kizip gucenemedimde aslinda hakliydi tavrinda. Kirgin ve kizgin bakislarla bakistik son konusmamizi yaparken. En kotusude yinede tereddut etmedim sevdami gercekligiyle yansitmaya. Simarik bir kiz uslubuyla ince ve zararsiz yalanlarla ciktim bu isin icinden. Cunku kendimin olmasada sevdamin gururu onde geliyordu herseyden.
Simdi senden ve sehrimden cok uzaklarda, yasamimin kendi icimdeki o ayri parcasinda belkilerin icinde cabaliyorum. Belkilerin en kotusude.
Kimbilir?
Sen sevgimle hayalimde olusturdugum bir karakterdin sadece.
Özlemlerim Şehrim ve Sen
Yasananlari yasanmis bitmis sayabilseydim, geriye bakmadan ileriye dogru ilerler, icimi saran bu yogun hasret duygusundan kurtulmus olabilirdim. Ileriye bakamayisim yillarca icimde kilitlenip kalan ozlemden. Belkide, her ani yasarken, degerini kavrayip ona gereken onemi verebilseydim bu yogun baski hakimiyetini surduremezdi icerimde.
Gerilerde ozlemlerimle odaklasan bircok kisi ve nesneler var. Bu kisi ve nesneler, kendi ozelliklerini kaybedip icimde birer hasret olmuslar. Yegane istanbulun dahi adi anildiginda aklima ilk gelen ucsuz bucaksiz bir hasret. Ve sevdasina doyamadigim o guzel sehrin insanlari, caddeleri, suyu, topragi. Ifadelere sigdiramam icimde biraktigi etkiyi. Sanki kendine sevdalansinlar diye butun canlilara bir buyu yapmis bu sehir.
Sonra seni tanidim sehrimin bir bogaz kiyisinda. Aksamin karanligiyla pekisen bogazin butun buyusu senin uzerine yansimisti adeta. Ve sonralari anladimki sehrimdi seni secen bana ozlemlerimin devami icin. Sen bir parcasiydin istanbulun, ustelik birbiriyle benzesen iki kardes kadar bir butundunuz.
Ozlemlerim ve sevdam Istanbulla beraber senle buyudu yillarca. Sehrimin benden esirgedigi siginabilecegim ufacik bir koyu senin varliginda bulabilecegimi umit ettim. Istanbulun buyusuyle etkilendigim senle bir ask, sonunda koca bir sevda yarattim. Fakat kendi icimde yarattigim bu sevdayi sana yansitamadim, bundanda kotusu sevdami dogru gosteremedigimde olacak, sevgime karsilik koca bir nefret edindim. Tipki sehrimin beni bir daha istemeyip uzaklara gonderdigi gibi , sende beni yakininda istemedin. Kisacasi ben sevdami yuzume gozume bulastirdim. Ozlemlerimin icinde seni dusunurken, daha bir buruk aci verir senin bana olan nefretin. Belkide bu acimin yarattigi intikamdir seni saran bu rahatsiz edici duygu.
Yine sehrimin bir bogazici kiyisiydi seni son gordugum an. Istanbul o aksam butun calimiyla karsimda alayci bir eda takinmisti. Aldirmadim sehrimin alayci tavrina cunku gururum beni terkediyordu senli zamanlarda. Sonra sen geldin nefretin ve kininle birlikte. Dalgali kahkahalara boguldu o an Istanbul. Sehrime kizip gucenemedimde aslinda hakliydi tavrinda. Kirgin ve kizgin bakislarla bakistik son konusmamizi yaparken. En kotusude yinede tereddut etmedim sevdami gercekligiyle yansitmaya. Simarik bir kiz uslubuyla ince ve zararsiz yalanlarla ciktim bu isin icinden. Cunku kendimin olmasada sevdamin gururu onde geliyordu herseyden.
Simdi senden ve sehrimden cok uzaklarda, yasamimin kendi icimdeki o ayri parcasinda belkilerin icinde cabaliyorum. Belkilerin en kotusude.
Kimbilir?
Sen sevgimle hayalimde olusturdugum bir karakterdin sadece.
