Yaşadığım hüzünler arasındaki Mutlu nefes alışlarımsın sen Duraklamalarımsın. Hüznümün virgülüsün / soluklandığım. Hasretleri unutup / umutlandığım. Gecenin karanlığında İçimi aydınlatan bir mum ışığı, Açlığımı susturduğum bir lokma ekmek Penceresiz odalarımın aydınlığı.
Hüznümün virgülüsün sen Özlemeler ve bekleyişler Gider bizden çok uzaklara Sen yanımdayken. Mutluluk tırmanır doruklarıma Mehtap / ikimizin üzerinde yıkanıyorken.
Hüznümün virgülüsün sen. Bir gidensin / bir gelen. Ama yetmez bana bu duraksamalar Gitmemek üzere gel istersen! Yıkabilsen aramızdaki duvarları Ah ne olurdu sanki Hüznümün virgülü değil Noktası olabilsen!