Bu Sabahların Bir Anlamı Olmalı...
Koltuğuna senin kıvrılıphayalinle uyumuşum... Camlar açık kalmış ürperirken sabah olmuş... Uyan dedi bir sesuyano burada Uyandım aradım bulamadım...
Bu sabah bir umut var içimde... Nasıl olsa geri gelirsin diye... Her şey yerli yerinde yine... Bu sabahların bir anlamı olmalı...
Sana Geldim../..Yüreğinin Mavisine, Kurşuni Renkler Her Gün Vurdu Bir Yerlerden.. Delik Deşik Oldu Umutlar.. Tek Yolum Maviydi.. Bak..! Elim Boş Gelmedim../..Bir Avuç Mavi Derledim Gökten Ve Denizlerden.. Bir Nebze De Olsa, Maviyi Almaya Geldim Yüreğine.. Mavi Gözlerden BirBakış Almaya Gelen Umut Fakiriyim Ben..
Alacakmısın Beni Mavine Mavi Bakabilecekmiyim Senin Gibi.. Umut Olurmu İsmim.. Yaşarmıyım En Yükseklerde[ Bazen De Denizin En Dibinde.. Yoksa Gözlerin Yeter Mi..?[ Benim Maviyi Yitiren Yüreğime..
Henüz doğmamış umutLarımı yitirdim sayende
sana ve senLi oLan herşeye susuyorum. hüzün soLuyorum hergünümde ve kurtuLamıyorum ; ne sessizLikten ne sensizlikte.. Acımasız gecenin gri sabahında bi avuç sevgi için çaLdım kapını.ELimde kaLbim vardı.
- bi kaLp doLusu sevgi aLabiLirmiyim deyip uzattım sana.
Hemen geLiyorum deyip mutfağa koştun. Geri döndüğünde kaLbim avuçLarında ve kanıyordu
- Afedersin . düş / tü . - önemi yok düş / üm . HaLa kanıyor. ParçaLarı acıtıyor canımı. MutLuLuğu boğazıma dizdin.
HayaLLeriminde rengi soLdu.Kış geldiğini nasıl da farkkettiriyor .. BiLiyorum bu kış ki ; hiç gitmeyecek
BenLiğim yok oLdu
Şimdi aynaya baktığımda başka bi suretLe karşıLaşıyor gibiyim.
Bu gözLer benim değiL biLiyorum dağıLmış saçLarım. Sabrım ancak buraya kadar eşLik etti. YoruLdum artık Vazgeçin demiştim yaraLarı kanatmaktan Öfkem bütün çıpLakLığıyLa dikiLiyor her an karşıma.
öLüm kadar sessiz çığLıkLarım sesimi duyuramıyorum hiç kimseye.. UzakLardayım
MasaLımı sakLadım küf kokuLu sandığıma.Her ne kadar yarım kaLmış oLsada.. Hüzün rengi çiçekLerim çoktan soLmuşLar.
YokLuğun en çok bu gece acıtıyor.HakLıLığımıda ispatLayamıyorum.
Aşk tüm tarafsızLığını yitirmiş
Artık vazgeçiyorum çırpınmaktan.
kiLit vurdum acı/mın diLine EksiLiyorum yavaş yavaş..
Ve her doğan günde yeni umudLara gebeyken ben
kendimi kanayan keLimeLerin tam ortasına asıyorum..
"Şimdi söyleyeceklerimi yuttum , Yüreğim konuşsun harf harf…" Ey dudaklarına sirayet etmiş son(ları)baharı silemediğim, Sen beni yüreğimin cümlelerini sıvamış dudaklarımı “ suskunluğa” teyemmüm etmekle suçlamaktasın ? Yoksa gözlerindeki hayat rengini yüreğimdeki ölümle süslenmekle mi itham etmektesin ? Belki de beni çoktan gitti bilmektesin belki de başka yüreğin terini silmekte görmektesin. Beni nerde kimin huzurunda el pençe divan durmuş düşünsen de ben anı yerdeyim. Suskunum ya, içindekileri okur gibiyim..