Resmini çizdim ben umutlarıma Gökyüzünden kağıt yaptım, yollar kalemim oldu
Renklerimi gökkuşağından aldım her yağmur sonrasında Çizgilerimi sildi yağmurlar
Renkler kaldı elimde avucumda
Kalakaldım resimsiz bir başıma Kırmızı da yandım alev alev yangınınla
Mavide doldu taştı göz pınarlarım ummanlarca Sarı ışığım oldu belki de karanlık yarınlarıma
Yeşile daldım dermansız kalınca Umutlarıma yol gösterdi her sıkıştığımda
Sıkılmıştık artık beklemekten Resmini çizmeye soyundum yeniden
İstemedim yağmurları; ıslatıp silmesin çizgilerimi Rüzgara göğüs gerdim tüm gücümle
Dağıtmasın resmimizi diye Ve başardım çizdim seni karakalemle
Geçtim karşısına baktım öylece
Eksik gibiydi birşeyler
Yağmursuz renk verememişim resmime Gökkuşağına ulaşamadım uğraşsam da nafile
Rüzgar esmedi resmimin üzerinde
Ne bir perspektif vardı ne de bir gölge
Tatsız ve yavan Yakışmadı bu resim senin güzelliğine
Çizgileri çok silikti dağılıverecekmişcesine Renksiz ve soluktu
Tebessüm fakiri bir portre Olmadı beceremedim renk veremedim siyah düşlerime
Beceremedim be Renklerimi de kaybetmişim sayende
Siyaha dost olmuşum
Meğer düşmanımmış pembe
Yılmayacağım devam edeceğim denemeye Elbet birgün toplarım tüm renkleri sevda paletinde