Seni Düşündüm.

[Misafir]

İçimde gizli kalmış sevinçler, açığa çıkmayacak
heyecanlar, belki de hiç bir zaman hayata
geçiremeyeceğim mutluluk formüllerim var.
Kimseler bilmiyor, bense kimselere anlatmıyorum artık.
Her şeyde, her yerde, her an aradığım maviyse terk
edeli çok oldu beni. Oysa aşkın, umudun, hayalin
rengiydi mavi benim için. Tek kelimeyle anlat bana
aşkı dediklerinde söylediğim renkti o...
Çok sevdiğim şarkılarında sesi kısıldı. Dinlediğimde
her mısrası canımı yakıyor. "Batıyor ama acıtmıyor
senin sevdan" diyor, ama ben o acıyı yüreğimin en
derininde hissediyorum. Çok konuşan ben, konuşmak için
çıldıran ben, uzun sessizliklerin insanı oldum.
Ağzımdan çıkacak sözcüklerin neler olabileceğini
bilmiyorum, belki de ondan suskunluğum. Bilemiyorum,
belki en doğrusu susmak...
Hiç böyle olmadım ben. Yaşama böyle yılgın, böylesine
soğuk, böylesine uzaktan bakmadım. En soğuk kışta bile
hiç kimsenin görmediği güneşler ısıtırdı beni. Karda
çiçekler açtırırdım. Çünkü sen vardın. Sen aşktın, sen
maviydin, sen güneştin, sen rengarenk çiçektin, sen
yüreğimde isyan, sen ruhumdaki ateştin. Sen
gülüşlerimin adı, sen göz yaşlarımın anlamıydın. Sen
hayatımdın, sen hayattın...
Ve bir gün gittin. Bahanelerin vardı, ardına
sığınacağın haklı nedenlerin vardı. Gidişine izin
verdim ki gidene kal demek küçüklüktü. Küçülmedim
belki ama gittin ve ben yok oldum. Oysa ne çok
sevmiştim seni. Senin verebileceğin hüzün demek ki
böyle acı bir şeymiş, öğreniyorum. Acı veriyor, zor
oluyor, canımı yakıyor ama öğreniyorum...
Yüreğimdeki ateş söndü, yerinde buzdan bir kütle var
artık. Baharlarsa öylesine uzak ki bana...