Ufaklık öfkeliyse
Bu, büyümenin doğal bir parçasıdır. Doğru ebeveyn tutumu, öfke geçiren çocuğa yenilmeden, sağlam ve sakin anne-baba duruşunu korumaktır.
Birçok çocuk iki ile dört yaşları arasında, özgürlükleri artmaya başladığında öfke nöbetleri geçirebilir. Bu yaştaki çocuklar ‘ben’ ve ‘benim isteklerim’ gibi duygulara sahiptirler ama bu duyguları nasıl tatmin edeceklerini çoğunlukla bilemezler.
Öfkeyi gösterirken genellikle bağırmayı, çığlık atmayı, vurmayı ve bir şeyler fırlatmayı kullanırlar. Duygularını başka türlü ifade etmeyi bilemezler. Olgunlaşma süreci içinde bu tarz davranışlar, yerini kendiliğinden ifade etmeye bırakabilir.
Beş yaşından büyük bir çocuk haftada iki, üç kere bu öfke nöbetlerini geçirmeye devam ediyorsa, ortada yönlendirilmesi gereken sorunlar var demektir. Daha büyük yaşlardaki çocuklarda görülen öfke nöbetlerinin kaynağı, öğrenme zorluğu ya da davranış sorunlarından kaynaklanır.
Aileler öfke nöbetlerine şiddetle karşılık vererek ya da çocuğun arzusunu gerçekleştirerek bu davranışları beslemiş olurlar. En doğru ebeveyn tutumu, öfke geçiren çocuğun öfkesini tolere edebilmektir. Tolere etmek, öfkelenmeden, ya da çocuğa yenilmeden, sağlam ve sakin anne-baba duruşu anlamına gelir. Bütün çocuklar zaman zaman kötü davranışlar sergilerler, bu normaldir. Başka bir çocuğa vurduklarında, öfke krizlerini girdiklerinde ya da kötü sözler söylediklerinde neler olacağını öğrenmeye çalışırlar. Bu arada kendi güçlerini de anlamaya çalışırlar. Bu büyümenin doğal bir parçasıdır.
Neler yapabilirsiniz?
Birçok çocuk iki ile dört yaşları arasında, özgürlükleri artmaya başladığında öfke nöbetleri geçirebilir. Bu yaştaki çocuklar ‘ben’ ve ‘benim isteklerim’ gibi duygulara sahiptirler ama bu duyguları nasıl tatmin edeceklerini çoğunlukla bilemezler.
Öfkeyi gösterirken genellikle bağırmayı, çığlık atmayı, vurmayı ve bir şeyler fırlatmayı kullanırlar. Duygularını başka türlü ifade etmeyi bilemezler. Olgunlaşma süreci içinde bu tarz davranışlar, yerini kendiliğinden ifade etmeye bırakabilir.
Beş yaşından büyük bir çocuk haftada iki, üç kere bu öfke nöbetlerini geçirmeye devam ediyorsa, ortada yönlendirilmesi gereken sorunlar var demektir. Daha büyük yaşlardaki çocuklarda görülen öfke nöbetlerinin kaynağı, öğrenme zorluğu ya da davranış sorunlarından kaynaklanır.
Aileler öfke nöbetlerine şiddetle karşılık vererek ya da çocuğun arzusunu gerçekleştirerek bu davranışları beslemiş olurlar. En doğru ebeveyn tutumu, öfke geçiren çocuğun öfkesini tolere edebilmektir. Tolere etmek, öfkelenmeden, ya da çocuğa yenilmeden, sağlam ve sakin anne-baba duruşu anlamına gelir. Bütün çocuklar zaman zaman kötü davranışlar sergilerler, bu normaldir. Başka bir çocuğa vurduklarında, öfke krizlerini girdiklerinde ya da kötü sözler söylediklerinde neler olacağını öğrenmeye çalışırlar. Bu arada kendi güçlerini de anlamaya çalışırlar. Bu büyümenin doğal bir parçasıdır.
Neler yapabilirsiniz?
- Çocuğunuzun bu davranışlarının altındaki nedenleri bulmaya çalışın.
- Çocuğunuzun öfke nöbetlerini anlamaya çalışın, nerede ve ne zaman bu öfke nöbetleri ortaya çıkıyor, genelde kimlerin yanında oluyor ve ne istiyor, neyi alamıyor gibi…
- Ona neden böyle davrandığını sorun.
- Kendi öfkenizi kontrol etmeye çalışın.
- Çocuğunuza öfke hakkında bir şeyler öğretin.Her çocuğun öfkenin doğal bir duygu olduğunu ve bunu kelimelerle ifade ettiğinde annesi babası tarafından dinleneceğini bilmesi gerekir.
- Çocuğunuza davranışlarının başkalarını ve onu nasıl etkilediğini göstererek, ona anlayışı ve başkasının duygularını anlayabilmeyi öğretin.
- O anda meşgul olduğu şeyi kesmeden önce, çocuğunuza birden fazla uyarı gönderebilirsiniz. Ona ‘’Birazdan parktan ayrılıp, eve gideceğiz’’ gibi şeyler söylemek, onu değişikliğe hazırlar.
