yeni ayrılanlar adına....
yeni ayrılanlar ayrılanlar ne yapmalı
Tam gogsunuzun ortasinda bir yeriniz aciyacak... Evinizin sizi icine sigdiramayacak kadar dar oldugunu farkedeceksiniz...
Sokaga firlayacaksiniz... Sokaklar da dar gelecek...
Tipki vucudunuzun yureginize dar geldigi gibi...
Ne denizin mavisi acacak icinizi, ne piril piril gokyuzu.. Kendinizi tasiyamayacak kadar çok buyuyecek, bir yandan da kaybolacak kadar kuculeceksiniz...
Birileri size bir seyler anlatacak durmadan... "Onemli olan saglik." "Yasamak güzel."
"Bosver, her sey unutulur." Siz hicbirini duymayacaksiniz... Gozyaslarinizdan etrafi goremez hale geleceksiniz.
O'ndan olmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarinda olmek isteyecek kadar cok seveceksiniz... Hep ondan bahsetmek isteyeceksiniz... ''Olume care bulundu'' ya da ''Yarin kiyamet kopacakmis'' deseler basinizi
kaldirip ''Ne dedin?'' diye sormayacaksiniz... Yalniz kalmak isteyeceksiniz... Hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak... Ikisi de yetmeyecek. Gecmisi düsüneceksiniz... Neredeyse dakika dakika, Ama kotuleri atlayarak!
Onunla gectiginiz yerlerden gecmek isteyeceksiniz, Gittiginiz yerlere gitmek... Bu size hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksiniz. Biri size icinizdeki aciyi söküp atabilecegini söylese, kacacaksiniz... Aslinda kurtulmak istediginiz halde, o aciyi yasamak icin direneceksiniz.
Hayatinizin geri kalanini onu düsünerek gecirmek isteyeceksiniz... Aksini iddia edenlerden nefret edeceksiniz... Herkesi ona benzetip, Kimseyi onun yerine koyamayacaksiniz...
Hicbir sey oyalamayacak sizi, Ilaclara siginacaksiniz... Birkac saat kafanizi bulandiran ama asla onu unutturmayan... Sadece bir muddet buzlu camin arkasindan seyrettiren...
Butun sarkilar sizin icin yazilmis gibi gelecek... Bogaziniz dugumlenecek, dinleyemeyeceksiniz... Uyumak zor, uyanmak kolay olacak, Sabahi iple cekeceksiniz...
Bazen de ''Hic gunes dogmasa'' diyeceksiniz. Ne geceler rahatlatacak sizi ne gunduzler... Olmeyi isteyip, olemeyeceksiniz...
Belki civi civiyi soker diye can havliyle onunuze cikana sarilmak isteyeceksiniz, Nafile...
Düsüncesi bile tahammül edilmez gelecek... Rüyalar göreceksiniz, gercek olmasini istediginiz... Her sicrayarak uyandiginizda onun adini söylediginizi fark edeceksiniz...
Telefonun calmasini bekleyeceksiniz... Aramayacagini bile bile... Her caldiginda yüreginiz agziniza gelecek...
Aglamakli konusacaksiniz arayanlarla... Yureginiz burkulacak... Caniniz yanacak..
Bir daha sevmemeye yemin edeceksiniz. Hayata dair hiçbir sey yapmak gelmeyecek icinizden...
Onun sesini bir kez daha duymak icin yanip tutusacaksiniz... Defalarca aradigi gunlerin kiymetini bilmediginiz icin kendinizden nefret edeceksiniz..
Yasadiginiz sehri terk etmek isteyeceksiniz... Onunla hicbir aninizin olmadigi bir yerlere gidip yerlesmek...
Ama bir umut... Onunla bir gün bir yerde karsilasma umudu... Bu umut sizi gitmekten alikoyacak...
Gel gitler icinde yasayacaksiniz... Buna yasamak denirse...</I>
alıntı
Tam gogsunuzun ortasinda bir yeriniz aciyacak... Evinizin sizi icine sigdiramayacak kadar dar oldugunu farkedeceksiniz...
Sokaga firlayacaksiniz... Sokaklar da dar gelecek...
Tipki vucudunuzun yureginize dar geldigi gibi...
Ne denizin mavisi acacak icinizi, ne piril piril gokyuzu.. Kendinizi tasiyamayacak kadar çok buyuyecek, bir yandan da kaybolacak kadar kuculeceksiniz...
Birileri size bir seyler anlatacak durmadan... "Onemli olan saglik." "Yasamak güzel."
"Bosver, her sey unutulur." Siz hicbirini duymayacaksiniz... Gozyaslarinizdan etrafi goremez hale geleceksiniz.
O'ndan olmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarinda olmek isteyecek kadar cok seveceksiniz... Hep ondan bahsetmek isteyeceksiniz... ''Olume care bulundu'' ya da ''Yarin kiyamet kopacakmis'' deseler basinizi
kaldirip ''Ne dedin?'' diye sormayacaksiniz... Yalniz kalmak isteyeceksiniz... Hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak... Ikisi de yetmeyecek. Gecmisi düsüneceksiniz... Neredeyse dakika dakika, Ama kotuleri atlayarak!
Onunla gectiginiz yerlerden gecmek isteyeceksiniz, Gittiginiz yerlere gitmek... Bu size hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksiniz. Biri size icinizdeki aciyi söküp atabilecegini söylese, kacacaksiniz... Aslinda kurtulmak istediginiz halde, o aciyi yasamak icin direneceksiniz.
Hayatinizin geri kalanini onu düsünerek gecirmek isteyeceksiniz... Aksini iddia edenlerden nefret edeceksiniz... Herkesi ona benzetip, Kimseyi onun yerine koyamayacaksiniz...
Hicbir sey oyalamayacak sizi, Ilaclara siginacaksiniz... Birkac saat kafanizi bulandiran ama asla onu unutturmayan... Sadece bir muddet buzlu camin arkasindan seyrettiren...
Butun sarkilar sizin icin yazilmis gibi gelecek... Bogaziniz dugumlenecek, dinleyemeyeceksiniz... Uyumak zor, uyanmak kolay olacak, Sabahi iple cekeceksiniz...
Bazen de ''Hic gunes dogmasa'' diyeceksiniz. Ne geceler rahatlatacak sizi ne gunduzler... Olmeyi isteyip, olemeyeceksiniz...
Belki civi civiyi soker diye can havliyle onunuze cikana sarilmak isteyeceksiniz, Nafile...
Düsüncesi bile tahammül edilmez gelecek... Rüyalar göreceksiniz, gercek olmasini istediginiz... Her sicrayarak uyandiginizda onun adini söylediginizi fark edeceksiniz...
Telefonun calmasini bekleyeceksiniz... Aramayacagini bile bile... Her caldiginda yüreginiz agziniza gelecek...
Aglamakli konusacaksiniz arayanlarla... Yureginiz burkulacak... Caniniz yanacak..
Bir daha sevmemeye yemin edeceksiniz. Hayata dair hiçbir sey yapmak gelmeyecek icinizden...
Onun sesini bir kez daha duymak icin yanip tutusacaksiniz... Defalarca aradigi gunlerin kiymetini bilmediginiz icin kendinizden nefret edeceksiniz..
Yasadiginiz sehri terk etmek isteyeceksiniz... Onunla hicbir aninizin olmadigi bir yerlere gidip yerlesmek...
Ama bir umut... Onunla bir gün bir yerde karsilasma umudu... Bu umut sizi gitmekten alikoyacak...
Gel gitler icinde yasayacaksiniz... Buna yasamak denirse...</I>
alıntı
