Kayınvaliden çat kapı yanıma geldi.Kışın ortası her yer buz, dışarsı -15 derece.
Kapıdan girer girmez
KV: Gene mi evdesiniz?
Ben:Evet hava çok soğuk, biliyosun mehmetin bağışıklığı da zayıf.
KV: Ne zamandan beri çıkartmıyosun torunumu?
Ben
😀ışarda hava çok soğuk, size anlattım ya hemen zatüree oluyor, hem düşebiliriz bu buzşu havada.
KV: Senin psikolojin bozulmuş.
Ben:Nasıl anladınız?
KV
😕uratın beş karış.
Ben:Neden acaba?
KV:Bu çocuk aç!!!
Ben:Evet gördüğünüz gibi ben de ona yemek yediriyorum(Köfte yiyor o sırada)
KV
nnem benim yazık sana, bu kadın seni aç mı bırakıyor?
Ben:Bu kadın kim?
KV:Gel anneciğim sana zorla yemek yedirmeye mi çalışıyorlar?( Oğlumu alır mamasandalyesinden sallamaya başlar)
Ben: Daha yemeğini yemedi.
KV: Ne hikmetse ben geldiğimde acıkıyor bu çocuk, rahat bırak oğlumu,gel anneciğim gel, vermem bu kadına seni merak etme.
Ben:Yeter artık bana bu kadın diyip durmayın.
KV: Senin psikolojin bozulmuş.
O sırada eşim gelir
KV: Oğlum ben de gidecektim, bana dönüm hoşçakal güzel kızım der. (Ben içimden allah belanı versin diyorum tabi.)
Eşim annesini bırakır gelir.
Eşim
nneme saygısızlık etmişsin! Çocuğu vermemişsin! Utanmıyor musun? Ters ters konuş muşsun.
Ben:Olanları anlatırım.
Eşim: Yalan söylüyorsun, annem mi yalan smylüyor yani? Ve kapıyı vurup annesinin evine gider.