SöyLenmeyen sözLerin ağırLığı demir BaLyalar gibi çöktü yüreğime.. Bir yanardağ misaLi gönüL dağım! Hani bazen diyorum ki patLasa bu yanardağ!.. Dökse içindeki her şeyi dışarı!.. BoşaLsa!.. RahatLasa artık !
Sonra duruyorum.. Sonra susuyorum.. İçimden çıkan LavLarın etrafı yangın yerine çevireceğini düşününce kiLit vuruyorum diLime... "Yan!" diyorum içime!.."Sadece sen yan!" Ve "Dayan!" diyorum gönLüme!..." Herkes mutLu olsun! Sen dayan!.."
Dayan be gönlüm!.. Dayan ki eLbet birgün görecektir sevgiLi arşa yükseLen aLevLerini.. Dayan ki eLbet bir gün sende açan aLev kırmızısı güLLerin kokusu yâre uLaşacaktır.. Dayan ki bir gün aLevLerin sevgiLinin gözyaşıyLa buLuşacaktır.. Dayan gönLüm!.. Seni de eLbet bir anLayan oLacaktır!..
Dayan be gönlüm!.. İçine akıttığın gözyaşınLa biLe sitem etme sevgiLiye!.. Derdini başına tac et "SevgiLiden geLdi." diye.. Ve dayan sorma "İçime bu yangını saLıp da nereye gitti?" diye!.. Sen sevgine sadık oL o seni sevmese biLe!.
Dayan be gönlüm!.. Bîçâre değiLsin Yaradan sana yâr.. Kimsesiz değiLsin yanında "KimsesizLer kimsesi" var!.. BiLiyorum! Sığmazsın hiç bir yere bu sevdayLa dünya sana dar!. Ama dayan gönLüm!.. Dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var!...
Dayan be gönlüm!.. İçindeki aleve attığın tohumları gözyaşınla yeşert! Dayan ki her şey bitecek bir gün kaLmayacak ne gam ne dert!.. ALev kırmızısı güLLerden der demet demet.. BiL ki!.. BiL ki bir gün mutLaka bitecek bu hasret!...
içimdeki bu sevgi sensizlikle canımı biraz daha acıtıyo...Gözyaşlarım var artık
gülüşlerim yok canımı acıttı gidişinle gülüşlerim nasıl olsun ki..Hoşcakal deyişinle canımı acıttın haberin var mı?
Nasıl bi acı bu ki yüregim perperişan şimdi nerdesin gönlüm merak ediyo canımı acıttıgın bu gönül merak ediyo seni...
Sensizken bu sevgi içimde büyüyo işte...Ama canım acıyo bundan senin haberin bile yok...Gözyaşlarım durmuyo kaldıramıyo yüregim bu acıyı aglıyorum sensizlik senden haber alamamak canımı yakıyo canım yanıyo dayanma gücümü kaybediyorum artık
Sevmek bazen bildiğin halde her şeyi susmakmış..
Seni darmadağın edecek her şey olup bitmiş..
Yapılıp edilmiş olduğu için sevdiğince..dileyemediğin için olmamasını da hani
Sadece susmayı dileyip susmayı yaşamakmış..
Sessiz onurlu bir direnişmiş aslında bu suskunluk..
Fırsat vermekmiş karşındakine
Her insanın ikinci bir şansa ihtiyaç duyacağını..
Bilmenin farkındalığı ile..
Soluksuz uzun bir bekleyişmiş..
Bir şekilde telafi edilsin diye yapılan hatalar..
Olur ya insanlık hali herkes yanlış yapabilir...
Diyerek yüce gönüllülük göstermekmiş..
Ya da..
Hata değil de yapılanın..
Bitişini gösterdiğini bir aşkın..
Yaşanılamazlığını ortaya çıkardığını sevginin..
Anlamamak için umutsuz bir geciktirme çabasıymış..
Yüce gönüllülüğün ardına saklanan ..
Kıyamamakmış sevdiğine onun tüm yok edişlerine rağmen..
Acıtan inciten dalların budanması yerine..
Batmasına izin vermekmiş gönlüne..
Vazgeçilemezinden kopmamak için..Onun senden çoktan vazgeçtiğini bilsen bile..
Ezen yok eden yakan bir suskunlukla beklemekmiş ..
Sevmek aslında sineye çekmekmiş biraz da...
Hatta birini kandırmak değil bilerek kanmaktır aşk diyenlerin..
Ne kadar doğru söylediğini yaşayarak öğrenmekmiş..
Sevmek bir kere itiraf edildiğinde..
Darağacına giden yola itilmekmiş sevdiğinin eliyle..
Yağlı ilmeklere kurban edilmekmiş çaresiz
Sevmek razı olmakmış vazgeçilmeye bile..
Kanar gibi yapıp her söylenilene -sessiz-
Tutulmayan sözlere katlanmakmış..
Sevmek yanmakmış buzulların arasında..
Sıcak yatağında yalnızlığına sarılarak donmakmış..
Sevmek bazen söyleyecek sözün varken susmakmış...
Gitmek mi Zor Kalmak mı? Geride Kalmakmış Zor Olan..
Gitmek mi zor kalmak mı? Geride kalmakmış zor olan ... Giden otobüsün soğuk camına başını yaslayıp
gözyaşlarını akıtmak değil... Gidenin ardından ağlayarak el sallamakmış zor olan
Zor olan geleceğin getireceği kaygılarla sıkışan bir yüreği taşımak değilmiş göğüs kafesinin altında ... Hasretin ateşiyle yanan bir yüreği gözyaşlarının vuslat masalıyla avutmaya çalışmakmış zor olan ... gittiğin yerin en tenha postanesinden üç beş satırlık iyi haber namesi atmak değilmiş zor olan
Zor olan her sabah pencerenin önünde postacının gelişine kurmakmış saatleri ...
Başını alıp
kendini alıp
anıları valize koyup mavilere gitmek değilmiş zor olan... Zor olan herşeye rağmen
kendine rağmen
yaşama rağmen inadına kalmakmış... Gitmemekmiş... Beklendiğini bilmek
beklenmek değilmiş zor olan... Asıl zor olan beklemekmiş..
Ben kolayı seçmişim bugune kadar... Şimdi ise en zoru yaşıyorum... Seviliyor ve bekliyorum...
Aksa da göz yaşlarım umutsuzluk denizini doldursa da...
Yaşlansam bastonlu bir "nine de olsam
Seviyorum seni. Sen bilmesende hep seveceğim
Aşk sevmekti sessizce...
Belki ağlamaktı usulca geceler boyu.
Aşk ben "sen olmuşum" diyebilmekti...
Aşk sevmekti "seni"
Seni sevmekti "Aşk"
Seviyorum_seni kendimden çok diyebilmekti işte...
Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Hep boş konuşurduk hatırlar mısın bula bula
Karşılaştığımız zamanlarda.
Sen sevgiden şımaran çocuk
Ben şaşıran budala.
Aaaaa bende isterim kahvee bende geldimmm köşenee... Ama sen hiç bana güzel mamalar vermedinnn bir acı kahve bilem vermedin.. küstüümmm 🙁 hüü hüüüü :seker: yaa amaa amaa ben istenmeyen gelinmiyim yoksaaa.... ????