Pelinsu'nun köşesi

DAYAN BE GÖNLÜM..!

SöyLenmeyen sözLerin ağırLığı demir BaLyalar gibi çöktü yüreğime..
Bir yanardağ misaLi gönüL dağım!
Hani bazen diyorum ki patLasa bu yanardağ!..
Dökse içindeki her şeyi dışarı!..
BoşaLsa!..
RahatLasa artık !



Sonra duruyorum..
Sonra susuyorum..
İçimden çıkan LavLarın etrafı yangın yerine çevireceğini
düşününce kiLit vuruyorum diLime...
"Yan!" diyorum içime!.."Sadece sen yan!" Ve "Dayan!" diyorum gönLüme!..." Herkes mutLu olsun! Sen dayan!.."



Dayan be gönlüm!..
Dayan ki eLbet birgün görecektir sevgiLi arşa yükseLen aLevLerini..
Dayan ki eLbet bir gün sende açan
aLev kırmızısı güLLerin kokusu
yâre uLaşacaktır..
Dayan ki bir gün aLevLerin sevgiLinin gözyaşıyLa buLuşacaktır..
Dayan gönLüm!..
Seni de eLbet bir anLayan oLacaktır!..



Dayan be gönlüm!..
İçine akıttığın gözyaşınLa biLe sitem etme sevgiLiye!..
Derdini başına tac et "SevgiLiden geLdi." diye..
Ve dayan sorma "İçime bu yangını saLıp da nereye gitti?" diye!..
Sen sevgine sadık oL o seni sevmese biLe!.



Dayan be gönlüm!..
Bîçâre değiLsin Yaradan sana yâr..
Kimsesiz değiLsin yanında "KimsesizLer kimsesi" var!..
BiLiyorum! Sığmazsın hiç bir yere bu sevdayLa dünya sana dar!.
Ama dayan gönLüm!..
Dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var!...



Dayan be gönlüm!..
İçindeki aleve attığın tohumları gözyaşınla yeşert!
Dayan ki her şey bitecek bir gün kaLmayacak ne gam ne dert!..
ALev kırmızısı güLLerden der demet demet..
BiL ki!..
BiL ki bir gün mutLaka bitecek bu hasret!...


 
Ellerini Çekip Benden









Ellerini çekip benden
Yarim bu gün gider oldu
Hem sever hem sevilirdik
Bu ayrılık neden oldu

Yar aşkıyla yana yana
Ayrı düştüm ellere ben
Ama senden ayrı gezen
Yürek değil beden oldu




Yandı yürek kebab oldu
Gül bahçemde hazan oldu
Ben ki senden ayrılmazdım
Bu ayrılık neden oldu
 
Benim canım yandı..Haberin var mı?




Benim canım yandı haberin var mı?



Gönlüm seni merak ediyo
içimdeki bu sevgi sensizlikle canımı biraz daha acıtıyo...Gözyaşlarım var artık
gülüşlerim yok canımı acıttı gidişinle gülüşlerim nasıl olsun ki..Hoşcakal deyişinle canımı acıttın haberin var mı?




Nasıl bi acı bu ki yüregim perperişan şimdi nerdesin gönlüm merak ediyo canımı acıttıgın bu gönül merak ediyo seni...




Sensizken bu sevgi içimde büyüyo işte...Ama canım acıyo bundan senin haberin bile yok...Gözyaşlarım durmuyo kaldıramıyo yüregim bu acıyı aglıyorum sensizlik senden haber alamamak canımı yakıyo canım yanıyo dayanma gücümü kaybediyorum artık
Gözyaşlarım kurudu artık sensizlik
senden haber alamamak canımı dahada yakıyo..




Benim canım yanıyo haberin var mı?
 
Sevmek Bazen..
Sevmek bazen bildiğin halde her şeyi susmakmış..
Seni darmadağın edecek her şey olup bitmiş..
Yapılıp edilmiş olduğu için sevdiğince..dileyemediğin için olmamasını da hani
Sadece susmayı dileyip susmayı yaşamakmış..




Sessiz onurlu bir direnişmiş aslında bu suskunluk..
Fırsat vermekmiş karşındakine
Her insanın ikinci bir şansa ihtiyaç duyacağını..
Bilmenin farkındalığı ile..
Soluksuz uzun bir bekleyişmiş..
Bir şekilde telafi edilsin diye yapılan hatalar..
Olur ya insanlık hali herkes yanlış yapabilir...
Diyerek yüce gönüllülük göstermekmiş..

Ya da..
Hata değil de yapılanın..
Bitişini gösterdiğini bir aşkın..
Yaşanılamazlığını ortaya çıkardığını sevginin..
Anlamamak için umutsuz bir geciktirme çabasıymış..
Yüce gönüllülüğün ardına saklanan ..



Kıyamamakmış sevdiğine onun tüm yok edişlerine rağmen..
Acıtan inciten dalların budanması yerine..
Batmasına izin vermekmiş gönlüne..
Vazgeçilemezinden kopmamak için..Onun senden çoktan vazgeçtiğini bilsen bile..
Ezen yok eden yakan bir suskunlukla beklemekmiş ..



Sevmek aslında sineye çekmekmiş biraz da...
Hatta birini kandırmak değil bilerek kanmaktır aşk diyenlerin..
Ne kadar doğru söylediğini yaşayarak öğrenmekmiş..

Sevmek bir kere itiraf edildiğinde..
Darağacına giden yola itilmekmiş sevdiğinin eliyle..
Yağlı ilmeklere kurban edilmekmiş çaresiz



Sevmek razı olmakmış vazgeçilmeye bile..
Kanar gibi yapıp her söylenilene -sessiz-
Tutulmayan sözlere katlanmakmış..

Sevmek yanmakmış buzulların arasında..
Sıcak yatağında yalnızlığına sarılarak donmakmış..

Sevmek bazen söyleyecek sözün varken susmakmış...
 
Gitmek mi Zor Kalmak mı? Geride Kalmakmış Zor Olan..



Gitmek mi zor kalmak mı?
Geride kalmakmış zor olan
...
Giden otobüsün soğuk camına başını yaslayıp

gözyaşlarını akıtmak değil...
Gidenin ardından ağlayarak el sallamakmış zor olan







Zor olan geleceğin getireceği kaygılarla sıkışan bir yüreği taşımak değilmiş göğüs kafesinin altında
...
Hasretin ateşiyle yanan bir yüreği gözyaşlarının vuslat masalıyla avutmaya çalışmakmış zor olan
...
gittiğin yerin en tenha postanesinden üç beş satırlık iyi haber namesi atmak değilmiş zor olan









Zor olan her sabah pencerenin önünde postacının gelişine kurmakmış saatleri
...







Başını alıp
kendini alıp
anıları valize koyup mavilere gitmek değilmiş zor olan...

Zor olan herşeye rağmen
kendine rağmen
yaşama rağmen inadına kalmakmış...

Gitmemekmiş...
Beklendiğini bilmek
beklenmek değilmiş zor olan...

Asıl zor olan beklemekmiş..







Ben kolayı seçmişim bugune kadar...
Şimdi ise en zoru yaşıyorum...
Seviliyor ve bekliyorum...
 
Ben seni sevdim
SENİ SEVDİM BE ADAM

BİR BEBEĞİ SEVER GİBİ DEĞİL
KANATARAK

ACITARAK

YIRTARAK SEVDİM...

SEVDİM İŞTE

SENİNLE DE
SENSİZ DE SEVDİM

AĞLAYARAK

HIÇKIRARAK

SAKLAYARAK SEVDİM...

BAZEN TAŞ KOYDUM ÖNÜNE

RÜZGAR OLDUM TERSTEN ESTİM

BAZEN DE SIRF BANA DÖNESİN DİYE
SEL OLDUM YOLUNU KESTİM...

BEN SENİ SEVDİM BE ADAM

BİR GÜLÜ KOKLAR GİBİ DEĞİL

HAYKIRARAK

SAVAŞARAK

YOK OLARAK SEVDİM...

DÖNMEYİŞLERİN KAHRETTİ BENİ

DAHA ÇOK ACITTIM YİNE GELMEDİN

ÖLDÜM GİTTİN

DİRİLDİM GİTTİN

AĞLADIM GÜLDÜM
YİNE GİTTİN...

GALİBA SEN ZATEN HİÇ GERİ DÖNMEDİN...
GİTTİĞİN YERDEN YİNE GİTTİN

SEN GİTTİKÇE
BEN BİTTİM...

BEN SENİ SEVDİM BE ADAM

BEN SEVDİKÇE
SEN GİTTİN...
SEN GİTTİKÇE
BEN SEVDİM...



 
Aşk "Sendin işte"
Aşk "Sendin işte"


Aksa da göz yaşlarım umutsuzluk denizini doldursa da...

Yaşlansam bastonlu bir "nine de olsam

Seviyorum seni. Sen bilmesende hep seveceğim
Aşk sevmekti sessizce...
Belki ağlamaktı usulca geceler boyu.
Aşk ben "sen olmuşum" diyebilmekti...
Aşk sevmekti "seni"
Seni sevmekti "Aşk"
Seviyorum_seni kendimden çok diyebilmekti işte...
 
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Sensiz de seni sevebiliyorum.

Sensiz


Sensiz de denizi seyredebiliyorum.
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Hep boş konuşurduk hatırlar mısın bula bula
Karşılaştığımız zamanlarda.
Sen sevgiden şımaran çocuk
Ben şaşıran budala.
 
Aaaaa bende isterim kahvee bende geldimmm köşenee... Ama sen hiç bana güzel mamalar vermedinnn bir acı kahve bilem vermedin.. küstüümmm 🙁 hüü hüüüü :seker: yaa amaa amaa ben istenmeyen gelinmiyim yoksaaa.... ????