melekler ben vajinismusu yendim şimdi de bu iletiyi kucağımda 8 aylık kızımla yazıyorum.
öyle doktor psikiyatr falan gitmedim ilaç falan da kullanmadım
anladım ki bu hastalık tamamen psikolojik
insanın kendi aklında bitirmesi lazım
o zaman daha 8 aylık evliydim Düşünüyorum da hakikaten zor günlerdi
akşam olsun istemiyordum , o yatak bana hayatımdaki en korkunç en kötü şey olarak görünüyordu. Her akşam bir eziyet, hayal kırıklığına dönüşüyordu. Artık iyice kendimden ve beceriksizliğimden nefret etmeye başlamıştım. En son bir gece yine denerken çıldırdım artık.
"yeter artık" dedim "ne kadar acıyabilir ya, öldürecek kadar mı , hayır.ee o zaman acırsa acısın yeter artık her gece yaşadığım hayal kırıklığına değer mi, 8 aydır ne yediğim belli ne içtiğim, hayattan, kendimden nefret eder oldum. Olsun bitsin kurtulayım artık" dedim ve kendimi sıkmayı azıcık bırktım ve OLDU🙂
Allahım ne kadar mutlu oldum , ne kadar ferahladım
8 ayın yorgunluğu bir anda gitti üstümden ve aylardır ilk defa o gece rahat bir uyku uyudum. Sabahına hayat güzelmiş diyerek uyandım🙂
Sizde yeter artık deyin ve ertelemeyi bırakın Bir an evvel yüzleşin kurtulun
Siz gevşedikçe sıkıntınız daha da azalacak ve çok farklı duygular hissedeceksiniz.
Bu ana kadar yaşadığınız acıların tamamen kendinizi kasmaktan dolayı olduğunu anlayıp, artık cinsel hayatınız ile ilgili farklı , daha hoş ve hiçbirşeye benzemeyen duygular hissedeceksiniz. Belki (benim gibi) artık isteyen tarafta siz olursunuz🙂 belli mi olur