Sen-İçimdeki-Bensin
Tutsak olduğun her yarım kalmışlığında bir damla ateş olsan,
düştüğün her yerde bir kıvılcım bırakacaksın .
Bu da seni duygusal anlamda yüz binlerce parçaya bölmeye yetecek .
Sonraları bir gün gelecek ve sen bir meşale yakmaya çalışacaksın ;
ancak elinde kalan bir tortu ateş parçası o meşaleyi yakmaya yetmeyecek .
Önemsiz diye geride bırakıp gittiğin o minik kıvılcımların önemini
sezeceksin ve ömrünün kalan yüzünü onları toplamaya adayacaksın .
Bir gün toplamış olup , elinde kocaman alevler ile gelmiş olsan da
yakabileceğin bir meşalen olmayacak; çünkü sen ateşin derdine
düşüp onu yıllar öncesinde bıraktın .
Oraya hiç gidemeyeceksin ki zaten …
Şimdi söyle bana : Ey Sen !
Sana kalan , tamamen senin olan bir duygun kaldı mı ?
Özlemin hangi söğüt ağacı altında kaldı, öfken hangi şehit cenazesin de ?
Sevgin hangi soğuk otel odasın da, inancını yaktığın kaç tütsüde bıraktın
ve cesaretin ve gücün ve hasretin ve sen, Dünya’nın neresindesin ?
Haritanın hangi köşesinde yaşamışlığın , canını yakan acıların hangi
kaldırım taşında saklı ?
Umutların hangi limandan çıkmış okyanuslara ?
Sen ! Kanatlan ve uç .
En yükseklere, ta erişilmezlere kadar süzül gökyüzünde .
Bak yeryüzüne .
Sonra anlat bana ;
Her insanın kendi derdine düştüğünü, boş bir çemberin içine dalıp gittiğini.
Sabır kelimesini defterden nasıl sildiklerini .
Anlat bana. Ey sen !
Susma .
Bazen susmak hiçbir şeyden öte, her şeydir bilirim .
Ancak . Zaman , susmak zamanı değil . Çek al benliğini bu girdaptan .
Karanlıktan korkma , gündoğumu gelecek ışığı düşün .
Yalnızlığa isyan etme , dost ol onunla , onu da yalnızlığa terk etme .
Matemler tutma içinde , çığlık at; tüm öfkeni saç örenlere .
Acımasın ciğerin her yutkunuşunda , dingin ol .
Acıyı tat, acının ne olduğunu bil, anla .
Unutma sakın neden atıyor kalbin ve ne için sana bir beden bahşedildi.
Şimdi sen. Aslında ben !
Sen üstüne alma dost. Yazdıklarım içimdeki öteki ben’edir .
Peki sen hiç içindeki diğer senle konuşabildin mi ya da senden başka
bir başka daha sen olduğunun farkında oldun mu hiç ?.
Hey sen , aslında ben !
Hadi koy artık noktayı ve oku , neler yazmış sadece yazmayı
becerebilen ancak hiç uygulayamayan öteki ben .
Oku ki :
Karanlığı , ışığın ,
Işığı , yalnızlığın ,
Yalnızlığı , dostun ,
Dostunu da bir tek içindeki sen belleyesin .
Ötesi yok …
Sana söylediğim her söz , ettiğim her öğüt , gösterdiğim her yol ve
koyduğum her soru işareti aslında kendimedir . Sen bahanesin !
düştüğün her yerde bir kıvılcım bırakacaksın .
Bu da seni duygusal anlamda yüz binlerce parçaya bölmeye yetecek .
Sonraları bir gün gelecek ve sen bir meşale yakmaya çalışacaksın ;
ancak elinde kalan bir tortu ateş parçası o meşaleyi yakmaya yetmeyecek .
Önemsiz diye geride bırakıp gittiğin o minik kıvılcımların önemini
sezeceksin ve ömrünün kalan yüzünü onları toplamaya adayacaksın .
Bir gün toplamış olup , elinde kocaman alevler ile gelmiş olsan da
yakabileceğin bir meşalen olmayacak; çünkü sen ateşin derdine
düşüp onu yıllar öncesinde bıraktın .
Oraya hiç gidemeyeceksin ki zaten …
Şimdi söyle bana : Ey Sen !
Sana kalan , tamamen senin olan bir duygun kaldı mı ?
Özlemin hangi söğüt ağacı altında kaldı, öfken hangi şehit cenazesin de ?
Sevgin hangi soğuk otel odasın da, inancını yaktığın kaç tütsüde bıraktın
ve cesaretin ve gücün ve hasretin ve sen, Dünya’nın neresindesin ?
Haritanın hangi köşesinde yaşamışlığın , canını yakan acıların hangi
kaldırım taşında saklı ?
Umutların hangi limandan çıkmış okyanuslara ?
Sen ! Kanatlan ve uç .
En yükseklere, ta erişilmezlere kadar süzül gökyüzünde .
Bak yeryüzüne .
Sonra anlat bana ;
Her insanın kendi derdine düştüğünü, boş bir çemberin içine dalıp gittiğini.
Sabır kelimesini defterden nasıl sildiklerini .
Anlat bana. Ey sen !
Susma .
Bazen susmak hiçbir şeyden öte, her şeydir bilirim .
Ancak . Zaman , susmak zamanı değil . Çek al benliğini bu girdaptan .
Karanlıktan korkma , gündoğumu gelecek ışığı düşün .
Yalnızlığa isyan etme , dost ol onunla , onu da yalnızlığa terk etme .
Matemler tutma içinde , çığlık at; tüm öfkeni saç örenlere .
Acımasın ciğerin her yutkunuşunda , dingin ol .
Acıyı tat, acının ne olduğunu bil, anla .
Unutma sakın neden atıyor kalbin ve ne için sana bir beden bahşedildi.
Şimdi sen. Aslında ben !
Sen üstüne alma dost. Yazdıklarım içimdeki öteki ben’edir .
Peki sen hiç içindeki diğer senle konuşabildin mi ya da senden başka
bir başka daha sen olduğunun farkında oldun mu hiç ?.
Hey sen , aslında ben !
Hadi koy artık noktayı ve oku , neler yazmış sadece yazmayı
becerebilen ancak hiç uygulayamayan öteki ben .
Oku ki :
Karanlığı , ışığın ,
Işığı , yalnızlığın ,
Yalnızlığı , dostun ,
Dostunu da bir tek içindeki sen belleyesin .
Ötesi yok …
Sana söylediğim her söz , ettiğim her öğüt , gösterdiğim her yol ve
koyduğum her soru işareti aslında kendimedir . Sen bahanesin !
