Uykularımı da almış, götürmüşsün

[CaRiZmA]

Bahar rüzgarları, alıp götürmüşler seni benden
Sen de herşeyimi

Geceleri bıraktın bana
Karanlık ve nemli odamda
Seni düşündüğüm
Geceleri ve hüzünleri...

Her günüm aynı artık
Sensiz...
Gün bile doğmaz oldu odama
Sensiz boş odalara bakamaz oldum
Tüm pencereler kapalı
Tüm perdeler çekik...

Biri hariç;
Sadece bir perde...
Benim gibi bu nemli odalarda unuttuğun
Papatyaların...
Onların perdeleri hep açık Meleğim

Hiç aksatmadan,
Her sabah suluyorum onları,
Gözyaşlarımla.
Ama onlar da soluyorlar
Benim gibi.
Sensiz...

Her gün senin umudunla
Karşılıyorum güneşi
Ve bekliyorum...
Belki geri gelirsin papatyaları almaya
Gel artık Prensesim;
Hepsi solmadan.

Sonra resmine bakıyorum
Bana hiç vermediğin
Sana aldığım, Boş gümüş çerçevede olmayan resmine
Son kalan papatyaların önünde duran,
Boş çerçeveye bakıyorum soluksuz,
Uzunca...

Ve gece...
Bana bıraktığın,
Gözyaşları ve hüzünle,
Sensizliğimle beslenen...
Uzun gece...

Uykularımı da almış, götürmüşsün.
Rüyalarımı, Hayallerimi...
HAYALİNİ!...

Sana tekrar sarılmak rüyalarımda
Yüzünü tekrar görebilmek,
Sıcaklığını hissetmek...
Avuntularım dahi kalmadı.

Artık uyku tutmaz oldu gözümü
Benim için de uyu sen.
Kapat gözlerini bensizliğe
Ve aç rüyalarında bana
Hep anlattığım masallardaki gibi
Prensesim ol yeniden!...

Sabah olup da uyandığında
Eğer ki kalmışsam hatırında
Ve eğer ki merak edersen ne yaptığımı
Her, gün ağırdığında yaptığım gibi
Papatyaları suluyorumdur Meleğim!..

alinti