Artık su ateşi söndürmez oldu!

[CaRiZmA]

Kızıl güneş doğuyor gözlerime
Nemden buğulanmış,
Yaşlı gözlerime...
Kısmak için bile gücüm kalmamış
Tek yapabildiğim
Öne eğmek sadece

Sonra gözümden düşer oldu yaşlar
Avucuma aldığım
Bir küçük fotoğrafa

Ne ayağa kalkıp gitmeye dermanım var,
Ne elimden uzaklara savurmaya resmi...

Öylece
Başım önde
Hüzünler içimde
Bir kuru sandalyede oturur oldum

Açık tutsam nemli gözlerimi
Elimde sım sıkı tuttuğum resmin,
Kapasam hayalin
Gitmiyor gözümden

Sen benim aldığım nefeslerimsin
Gitme!, nefessiz bırakma beni demiştim
Boğuluyorum artık, nefessizim.

Çok mu şey istiyordum ki senden?
Papatyalar çok mu şey istiyorlardı güneşten
Ağaçlar mı çok şey istiyordu bulutlardan
Bir bebek çok mu şey istiyordu annesinden
Ben mi çok şey istiyordum?..

Hiç aksatmadan hergün
Doğar güneş beyaz papatyaların üstüne
Her bahar bırakır yağmurunu
Ağaçların üstüne Kara bulutlar
Her gece ağlamalara uyanıp,
Örter uykusundaki bebeğinin üstünü anne...
Birazcık ilgi,
Belli etsen beni sevdiğini...
Çok mu?

Zor mu?
Bir an sesini duyurmak
Zor mu geliyor sana?
Bir küçük haber yollamak
Yoksa zor mu?
Beni seviyor olmak...

Bilir misin?
Kalbin göğsünden fırlayacak gibi atarken
Saatler boyu beklemeyi.
Hiç bilir misin,
Beklediğinin ne yaptığını bilmeyip,
Uykusuz gecelerde,
Azraille boğuşmayı;
Her doğan güneşle,
Kara topraktan çıkmayı...
Nefessiz kalmayı.
Peki ya bilir misin?
Seven olmayı...
Ben olmayı!..
Bilir misin?...

Artık su ateşi söndürmez oldu!.
Ne kadar aksa da gözyaşlarım
Yetmiyor!
Sönmüyor kalbim Meleğim... Sönmüyor...

alinti