Bir Kal Demeni Beklemişti Yüreğim Sadece ..Sessizce...
ßir “kal” demeni beklemişti yüreğim sadece/sessizce..
Giderken ben, geriye dönüpte “kal” deseydin/sahipsizce..
Geri dönerdim ben de. Dayanamazdı yüreğim sesine/öylece..
İşte böyleyim ben de. Ya kabul et yada kapıyı çek bir daha acmamak üzere!..
Oturdum mektup yazmaya çalışıyorum sana.. Dilimle anlatamadığım o kadar şey varki sana! ßelki mektup çözüm bulur diye medet umuyor ondan yüreğim.. Hayatımı anlatıyorum sana.. Acımı,hüznümü,bekleyişimi,özleyişimi, seve seve,istemeye istemeye gidişimi .. Kaç sayfa sürdü saymadım bile.. €llerim yoruldu yazmaktan.. Konuşsaydım, belki bu kadar yorulmazdım. Ama dilimle anlatamadığım o kadar şey varki sana! Hayat gibi kısa, yazmak gibi uzun .. Gitmek gibi kısa, özlemek gibi uzun ...
ßakıyorum sonra, her şey güzelken; gidiyorum adeta! Sebepsizce…
Anlıyorum sonra, gitmek gibi değilmiş özlemek..
Gerçekleri görüyorum ki sonra, giden çoktan gitmiştir bu haykırışlar boşa
ßalık gibi süzülüyorum denizin icinde.. Kuşlar gibi özgürüm uçuyorum öylesine.. Hayat gibi kısayım ki delice, sevdam da zindan gibi uzundur ömrümce…
Çocukluğumun beslenme kokan sokaklarında özledim seni. ßu bitiş değil kaybedişti! Ne oyunlar oynardık hayata aldırmadan..Parmağımzda oynatırdık yaşamı.. Sağa sola savrulur,umursamaz,haylaz,vurdumduymaz bir çocukluk geçirmiştik beraber.. €llerimde karanfil kokusu, gözüm pencerede, bir taraftan yağmur çiselerken aklıma geldi çanak çömlek oyunlarımız. Ne kadar da masumduk oysaki..ßir gün gideceğin, beni terk edeceğin aklıma bile gelmemişti ozamanlar.. Oysaki şimdi anlıyorum oyun sandığımız hayatı bir zamanlar
Oysaki şimdi anlıyorum ozamanki saf oyunlarımızın gerçeğini.. Simdi anlamıyorsun bile beni. Ozamanlar yüreğimizle yoğrulmuştuk ama…
€lma dersem çık, armut dersem çıkma...
Giderken ben, geriye dönüpte “kal” deseydin/sahipsizce..
Geri dönerdim ben de. Dayanamazdı yüreğim sesine/öylece..
İşte böyleyim ben de. Ya kabul et yada kapıyı çek bir daha acmamak üzere!..
Oturdum mektup yazmaya çalışıyorum sana.. Dilimle anlatamadığım o kadar şey varki sana! ßelki mektup çözüm bulur diye medet umuyor ondan yüreğim.. Hayatımı anlatıyorum sana.. Acımı,hüznümü,bekleyişimi,özleyişimi, seve seve,istemeye istemeye gidişimi .. Kaç sayfa sürdü saymadım bile.. €llerim yoruldu yazmaktan.. Konuşsaydım, belki bu kadar yorulmazdım. Ama dilimle anlatamadığım o kadar şey varki sana! Hayat gibi kısa, yazmak gibi uzun .. Gitmek gibi kısa, özlemek gibi uzun ...
ßakıyorum sonra, her şey güzelken; gidiyorum adeta! Sebepsizce…
Anlıyorum sonra, gitmek gibi değilmiş özlemek..
Gerçekleri görüyorum ki sonra, giden çoktan gitmiştir bu haykırışlar boşa
ßalık gibi süzülüyorum denizin icinde.. Kuşlar gibi özgürüm uçuyorum öylesine.. Hayat gibi kısayım ki delice, sevdam da zindan gibi uzundur ömrümce…
Çocukluğumun beslenme kokan sokaklarında özledim seni. ßu bitiş değil kaybedişti! Ne oyunlar oynardık hayata aldırmadan..Parmağımzda oynatırdık yaşamı.. Sağa sola savrulur,umursamaz,haylaz,vurdumduymaz bir çocukluk geçirmiştik beraber.. €llerimde karanfil kokusu, gözüm pencerede, bir taraftan yağmur çiselerken aklıma geldi çanak çömlek oyunlarımız. Ne kadar da masumduk oysaki..ßir gün gideceğin, beni terk edeceğin aklıma bile gelmemişti ozamanlar.. Oysaki şimdi anlıyorum oyun sandığımız hayatı bir zamanlar
Oysaki şimdi anlıyorum ozamanki saf oyunlarımızın gerçeğini.. Simdi anlamıyorsun bile beni. Ozamanlar yüreğimizle yoğrulmuştuk ama…
€lma dersem çık, armut dersem çıkma...
