*MeleK*
♥Ben Aşık Olduğum Adamın Aşık Olduğu Kadınım♥
Dar Ayakkabi
O bayram bana ayakkabi almaya karar verdiler. Hazir ayakkabi satan magaza yoktu sehirde. Tek ayakkabi yapan dükkanda ayakkabici çiplak ayagimi bir kartonun üzerine koydu, iyice basmami söyledikten sonra agzindaki kursun kalemi eline alip ayagimin çevresini çizdi. O ayagimin çizildigi karton benim ayakkabi numaramdi. Günlerce yeni ayakkabilarimin hayalini kurdum. Babamin anlattigina göre ayakkabilarim siyah ve bagcikli olacakti. Kapinin her çalinisinda kostum. Ayakkabilarim bayramdan bir gün önce geldi, siyah bagcikli. O gün onlari giymedim. Bayram gecesi yatagimin altina yerlestirdim yeni ayakkabilarimi. Arada bir kalkip kutusundan çikartiyor, yere koyuyor, yukaridan, yandan, önden bakip duruyordum. Parlak ve yuvarlak burnunu gecenin karanliginda kim bilir kaç kez oksadim. Uyku girmedi gözüme. Sabahleyin ev ahalisi kalktiginda, ayakkabi kutusu kucagimda sandalyede oturuyordum ben. Ayakkabimi babam giydirdi. Ayagima olmamisti ayakkabilarim, dardi ve canimi yakmisti. Ama bunu babama söylemedim. O "Sikiyor mu?" diye sordukça "Hayir" yanitini veriyordum. "Dar, ayagimi acitiyor" desem, geri gidecekti ayakkabilarim ve ayakkabicinin hemen bir yeni ayakkabi yapmasi olanaksizdi. O bayram sabahi canim yana yana yürüdüm. Bir sure sonra aci dayanilmaz oldu. Disimi siktim. Topalladim. Soranlara "Dizimi vurdum" dedim, ama ayakkabilarimin ayagimi siktigini kimseye söylemedim. Dogrusunu isterseniz yasam dar ayakkabiyla yürümektir. Kimi zaman dar bir maas, kimi zaman sevimsiz bir is... Kimi zaman bir mekan dar ayakkabi olur bize, kimi zaman bir çevre, kimi zaman bir sokak, ya da bir sehir... Kimi zaman dostluklar, arkadasliklar, beraberlikler bir dar ayakkabiya dönüsür. Kimi zaman zamandir dar ayakkabi, geçmek bilmez. Kimi zaman zenginlik, kimi zaman basinizi koydugunuz yastik... Caniniz yanar. Topallaya topallaya gidersiniz. Sonradan ögrendim yasamin dar ayakkabiyla yürüme sanati oldugunu...
ALINTI
ALINTI
