Geceyi Ağlatan Kadın

renesme

Aktif Üye
Üye
Geceyi Ağlatan Kadın
Geceyi Ağlatan Kadın

Kehribar renkli saçları omuzuna dökülmüş
Gözlerini günlerce kanlı yaşlar bürümüş
Dünya ona değil o dünyaya tam küsmüş
Bir narin çiçekti o hep kırılıp dökülmüş…

Sanki dünyanın tüm derdi çöktü sırtına
Umudu hiç kalmadı mutlu yaşamdan yana
Kederler geldi hep, ayrılık peşinsıra
Sevgiler, mutluluk, yaşamında kapkara…

Işıklar tükendi kadının aydınlık dünyasında
Gündüzler gece oldu karanlık her yanında
Uzansa bir ışık yok kahretti dostlarına
Anladı ki tüm dostluklar zeval yollarında…

Gece onun tek dostu tek sırdaşı olmuştu
Sabahlara dek başbaşa mutsuzlukla dolmuştu
Karanlıklar gözyaşlarına kara bir kucak olmuştu
Dertleşti gecelerce artık gün açmaz olmuştu…

Göklerde yıldızlar vardı hepsi bir bir söndü
Mehtabın kızıl rengi hep siyaha büründü
Ümit yok beyazlara sanki birbirine küstü
Kehribar saçlı kadının saçları aklara döndü…

Bir gece sabaha dek kanlı bir yağmur yağdı
Hıçkırıkla boğulan güçlü şimşekler çaktı
Her tarafı kara sis kara duman kapladı
Anladı ki o kadın, sonunda gece de ağladı.
 
Geri
Üst