hayaller kurmayi

[Misafir]

Isyanim sana degil adsiz kahraman !
Cunku karsiliksiz da olsa,
Senin sayende ogrendim
Umut etmeyi,
Tozpembe hayaller kurmayi,
Sevilmeden sevmeyi...

Sayende ilk kez,
Kalbimin hassasligini,
Benimde sevebilecegimi kesfettim..
Kendimden bile gizledigim sevgim yuzunden,
Geceler boyu gozyasi doktum nedensizce..
Yalnizligimi yildizlarla paylastim,
Onlara anlattim sana olan sevdamin büyüklügünü
Satirlara doktum kalbimin feryadini... Uzaktan gordugum bir tebessumunle,
Avuttum deli gonlumu aylarca hatta yillarca..
Benim olmayacagini bile bile,
Senin mutlulugun için defalarca Tanri’ya dua ettim..

Saftı sevdam...
Masum, berrak, Ve olabildigince mavi
Basli basina deli bir sevdaydi...

Herseye ragmen hicbirzaman isyan etmedim..
Hayal kirikligina ugradim,
Gerçek yuzune gordugumde...
Ateslerde yandim kor kor..
Kendime yakistiramadim,
Duygularima ne denli yenik dustgumu...
Gitmek... Gitmek istedim buralardan..
Coook uzaklara...

Ama gidemedim!!
Anladimki gitmek sadece bir kaçıştı..
Ve nereye kadar kaçabilirdiki bir insan?
Diyelim ki kaçtı..
Vardi dunyanin bir baska kosesine..
Peki insan kaçabilirmi kendisinden??
Unutabilirmi geçmisini??
Kopabilirmi anilarindan??

Olmadi… Olmadi…
Gidemedim uzaklara..
Kopamadim geçmişimden...
Ama....
Ama sildim sonunda,
Seni ve sana ait tum anilari benligimden...

Yinede isyan etmiyorum sana adsiz kahraman..
Isyanim kendime ve koru korune ateslere suruklenen,
Gerçekleri dahi gormeyen deli gonlume…
Dilerim Allah’tan mutlu olasin!!
Ama omrunde bir kez sende…
Sende benim gibi umutsuzca sevesin!!
Hayallerin yok edilsin!!
Umutlarin kirilsin!!
Yalnizlik denizinde girdaplarda bogul!!!

Ancak o zaman anlarsin sevginin yuceligini,
Ve kendinin sevdan karsisindaki acizligini...

alıntıdır