ilk defa aynı anda vazgeçtik birbirimizden..
Beklediğim ama hiç bir zaman gerçekleşmemesini umduğum son vedamız.
"Neden böyle olmasına izin verdin?"
Artık bittik.. Bittik işte.. bu da benim vedam.
Aradığında sesi titriyordu ve çok üzgündü..
Bana inanmıştı sonunda.. Pişmandı bana söylediklerinden.
"Düşünemedim.. Göremedim"
Artık çok geç...
"Bunca şeyden sonra bunun için mi bitti."
Ağlıyordu ..
Ben böyle bir kötülüğün bana daha fazla ulaşmasını istemiyorum. Sen de onla olduğun için seninde yakınında olmak istemiyorum. Çünkü sen beni koruyamadın.
Koruyamadın. Benim canımı yaktın.. Ama herşeyden çok bana inanmamış olman en kötüsüydü.. Bu kadar yıl, bu kadar yaşanılan şeyden sonra sen bana inanmadın..
Kapına kadar geldim. İstedim ki gör beni.. Biliyordum görseydin bana inanırdın.. Ama sen kaçıp gittin.. Bu kadar mı sorumsuzsun.. İlk bulduğun yol kaçmakmıydı ikimizi de geri de bırakıp..
"Bıktım artık.. Gidicem buralardan"
Git.. Kaç kurtul.. Bu kötülükten uzaklaş kurtar kendini..
Bana gel demiyorum..Artık çok geç.. Biz mutlu olma şansımızı yitirdik..
Biz son şansımızı da kullanamadık.. Ama lütfen kurtar kendini..
Hala aynı yerdesin görmüyor musun?
Ben beraber büyüyelim istemiştim..
Ama sen o küçücük dünyada onla kalmayı tercih ettin..
Hala 8 sene önce nerdeysen ordasın görmüyor musun?
"Peki biz?"
"Beni sevmekten ve beklemekten senelerce vazgeçmediysen neden başka bir şey yapmadın? Neden savaşmadın?"
Çünkü ben seni beklerken sen o altı sene boyunca hep onlaydın..
"Bilmiyordum. Söylemedin"
Gerçek ortaya çıktığında bile sen kendini bütün bunları sana olan sevgisinden yaptığına inandıracaksın ve gene onla kalacaksın..
"O beni çok seviyor.. "
"Sen beni hiç o kadar çok sevmedin.. "
" Sen bana hiç herşeyinle gelmedin"
Evet, ben seni onun kadar sevmiyorum..
Ben seni sana bu kadar kötülük yapacak kadar. kendi benliğimi kaybedecek kadar,
Sana zarar verecek kadar sevmiyorum. İnan bana böyle sevilmeyi istemezsin.
Kimse istemez.
Çünku bu sevgi sana zarar veriyor..
İşte bunun için ben asla o olmak istemiyorum. Onun yerini almak istemiyorum.
Neden bundan kurtulmuyorsun.=?
Kendin için..
"Kurtulamıyorum.. Anlamıyorsun. Çok ağlıyor.. çok üzülüyor. "
Ben bunca zamandır üzülmedim mi sence?
"Sen benim yanımda hiç ağlamadın."
Ama bu senin için ağlamadığım anlamına gelmez. Ben güçlüyüm.. Yoluma devam ederim evet.. Ama bu senin, o üzülmesin diye her seferinde beni üzmeyi tercih ettiğin gerçeğini değiştirmiyor..
İşin kötüsü söylediği tüm sözlere hala inanıyorm. Bana olan sevgisine çaresizliğine.. Ama en acısı d bunlar gerçek olmasına rağmen sevgisinin arkasında duramayışı.. Yalnız kalmaktan o kadar çok korkuyor ki.. Benim ona muhtaç olmadığım gerçeği ona ağır geliyor. İstiyor ki ondan hiç bir koşulda vazgeçilmesin..
Anlamıstım ki artık herşeyin sonuna geliyorduk.
Artık savaşmaya gücü kalmamış.. bu kötülüğe teslim oluyordu...
Ben ağlarken o titreyen sesiyle..
"Kaç benden"
Yani..
"Bir daha geri dönmemek üzere git"
Bundan sonra birbirimizi aramayalım..
"Aramayalım"
Ve nefret ettiğim zoraki söylenen o üç kelime..
Kendine iyi bak
"Sen, kendine iyi bak.."
Geride kalan.. sessiz hıçkırıklar ve gözyaşlarıyla sensizliyin ardından
ilk defa aynı anda vazgeçtik birbirimizden..
"Neden böyle olmasına izin verdin?"
Artık bittik.. Bittik işte.. bu da benim vedam.
Aradığında sesi titriyordu ve çok üzgündü..
Bana inanmıştı sonunda.. Pişmandı bana söylediklerinden.
"Düşünemedim.. Göremedim"
Artık çok geç...
"Bunca şeyden sonra bunun için mi bitti."
Ağlıyordu ..
Ben böyle bir kötülüğün bana daha fazla ulaşmasını istemiyorum. Sen de onla olduğun için seninde yakınında olmak istemiyorum. Çünkü sen beni koruyamadın.
Koruyamadın. Benim canımı yaktın.. Ama herşeyden çok bana inanmamış olman en kötüsüydü.. Bu kadar yıl, bu kadar yaşanılan şeyden sonra sen bana inanmadın..
Kapına kadar geldim. İstedim ki gör beni.. Biliyordum görseydin bana inanırdın.. Ama sen kaçıp gittin.. Bu kadar mı sorumsuzsun.. İlk bulduğun yol kaçmakmıydı ikimizi de geri de bırakıp..
"Bıktım artık.. Gidicem buralardan"
Git.. Kaç kurtul.. Bu kötülükten uzaklaş kurtar kendini..
Bana gel demiyorum..Artık çok geç.. Biz mutlu olma şansımızı yitirdik..
Biz son şansımızı da kullanamadık.. Ama lütfen kurtar kendini..
Hala aynı yerdesin görmüyor musun?
Ben beraber büyüyelim istemiştim..
Ama sen o küçücük dünyada onla kalmayı tercih ettin..
Hala 8 sene önce nerdeysen ordasın görmüyor musun?
"Peki biz?"
"Beni sevmekten ve beklemekten senelerce vazgeçmediysen neden başka bir şey yapmadın? Neden savaşmadın?"
Çünkü ben seni beklerken sen o altı sene boyunca hep onlaydın..
"Bilmiyordum. Söylemedin"
Gerçek ortaya çıktığında bile sen kendini bütün bunları sana olan sevgisinden yaptığına inandıracaksın ve gene onla kalacaksın..
"O beni çok seviyor.. "
"Sen beni hiç o kadar çok sevmedin.. "
" Sen bana hiç herşeyinle gelmedin"
Evet, ben seni onun kadar sevmiyorum..
Ben seni sana bu kadar kötülük yapacak kadar. kendi benliğimi kaybedecek kadar,
Sana zarar verecek kadar sevmiyorum. İnan bana böyle sevilmeyi istemezsin.
Kimse istemez.
Çünku bu sevgi sana zarar veriyor..
İşte bunun için ben asla o olmak istemiyorum. Onun yerini almak istemiyorum.
Neden bundan kurtulmuyorsun.=?
Kendin için..
"Kurtulamıyorum.. Anlamıyorsun. Çok ağlıyor.. çok üzülüyor. "
Ben bunca zamandır üzülmedim mi sence?
"Sen benim yanımda hiç ağlamadın."
Ama bu senin için ağlamadığım anlamına gelmez. Ben güçlüyüm.. Yoluma devam ederim evet.. Ama bu senin, o üzülmesin diye her seferinde beni üzmeyi tercih ettiğin gerçeğini değiştirmiyor..
İşin kötüsü söylediği tüm sözlere hala inanıyorm. Bana olan sevgisine çaresizliğine.. Ama en acısı d bunlar gerçek olmasına rağmen sevgisinin arkasında duramayışı.. Yalnız kalmaktan o kadar çok korkuyor ki.. Benim ona muhtaç olmadığım gerçeği ona ağır geliyor. İstiyor ki ondan hiç bir koşulda vazgeçilmesin..
Anlamıstım ki artık herşeyin sonuna geliyorduk.
Artık savaşmaya gücü kalmamış.. bu kötülüğe teslim oluyordu...
Ben ağlarken o titreyen sesiyle..
"Kaç benden"
Yani..
"Bir daha geri dönmemek üzere git"
Bundan sonra birbirimizi aramayalım..
"Aramayalım"
Ve nefret ettiğim zoraki söylenen o üç kelime..
Kendine iyi bak
"Sen, kendine iyi bak.."
Geride kalan.. sessiz hıçkırıklar ve gözyaşlarıyla sensizliyin ardından
ilk defa aynı anda vazgeçtik birbirimizden..
