İ
İslami Yazar
Forum Okuru
İnsanlara nasihat ederken kendinizi unutmayın!
Siz, insanlara iyiliği emrederken, kendinizi unutuyor musunuz? Oysa siz kitabı okuyorsunuz. Aklınızı kullanmıyor musunuz? "(Bakara Suresi, 44).
Kur'an'ı iyi bilen zeki ve tecrübeli insan başkalarının dinle bağlı hata ve eksikliklerini en küçük inceliğine kadar düzeltebilir, bu konuda onlara öğüt verebilir, uyarı yapabilir. Bu, olumlu bir durumdur, fakat bu, insana bu hata ve günahları kendisinin de yapmasına hak kazandıramaz. Aksine, insan başkalarına verdiği öğütten kendisi de ibret almalı ve bu hataları yapmamaya dikkat etmelidir. Yoksa başkalarına verdiği öğüt ecir değil, ahirette onun aleyhine delil olarak çıkar.
Başkasının hatasını ortaya çıkaran kişinin aynı hatayı kendi nefsinde yüze üretememesi gibi hal mümkün değildir. Elbette, o, kendi hatalarını ve günahlarını da bilir. Bu ise onun samimiyetsiz olduğunu gösterir. Örneğin, yalancı birinin insanları doğruluğa, riyakar birinin insanları samimiyete, namaz kılmayan birinin ise insanları namaz kılmaya çağırması çok büyük sivil içtenlik ve ikiyüzlülük. Yukarıdaki ayetin sonunda bile insanların "hiç düşünmüyor musunuz?" Sözleri ile haberdar edilmeleri de, dediklerinin en önce kendilerinin yerine yetirmelerinin gerektiğini bildirir.
Böyle ikiyüzlü hareketlerin temelini insanlar üzerinde manevi avantaj elde etmek, saygı duyulan, sakınılan, sözü dinlenen, sözü geçen insan olmak gibi Kur'an'dan kenar sapkın düşünceler oluşturur. Elbette, böyle davranan insanın amacı Allah'ın hükümlerinin, dinin çıkarlarının korunması, batılın yok olması, müminlerin hata ve günahlarının düzelmesi değil. Onun bu uyarıları bu hataların yapılması konusundaki hassasiyet ve Allah korkusundan ileri gelse, muhakkak ki, aynı hataları yapmaktan en çok kendisi sakınırdı. Böyle insanlar müminlerin hata ve günahlarını kendilerinin makam, görev ve güven kazanmaları için büyük fırsat sayıyorlar. Oysa, dini konulardan, Kuran'da bildirilen hükümlerden nefsi saygı ve itibar kazanmak için kullanmak o insanı ahirette büyük felakete götürebilir.
Kendisinde bulunan hatayı başka mümin kardeşin de gördüğü zaman mümin insanın yapacağı en doğru ve samimi hareket ona en önce aynı hatanın kendisinde de olduğunu söylemek, bu konuda daima birbirine uyarı yaparak, ortak hatalarını düzeltmekte birbirini desteklemek ve teşvik etmektir. selam ve dua ile
Kur'an'ı iyi bilen zeki ve tecrübeli insan başkalarının dinle bağlı hata ve eksikliklerini en küçük inceliğine kadar düzeltebilir, bu konuda onlara öğüt verebilir, uyarı yapabilir. Bu, olumlu bir durumdur, fakat bu, insana bu hata ve günahları kendisinin de yapmasına hak kazandıramaz. Aksine, insan başkalarına verdiği öğütten kendisi de ibret almalı ve bu hataları yapmamaya dikkat etmelidir. Yoksa başkalarına verdiği öğüt ecir değil, ahirette onun aleyhine delil olarak çıkar.
Başkasının hatasını ortaya çıkaran kişinin aynı hatayı kendi nefsinde yüze üretememesi gibi hal mümkün değildir. Elbette, o, kendi hatalarını ve günahlarını da bilir. Bu ise onun samimiyetsiz olduğunu gösterir. Örneğin, yalancı birinin insanları doğruluğa, riyakar birinin insanları samimiyete, namaz kılmayan birinin ise insanları namaz kılmaya çağırması çok büyük sivil içtenlik ve ikiyüzlülük. Yukarıdaki ayetin sonunda bile insanların "hiç düşünmüyor musunuz?" Sözleri ile haberdar edilmeleri de, dediklerinin en önce kendilerinin yerine yetirmelerinin gerektiğini bildirir.
Böyle ikiyüzlü hareketlerin temelini insanlar üzerinde manevi avantaj elde etmek, saygı duyulan, sakınılan, sözü dinlenen, sözü geçen insan olmak gibi Kur'an'dan kenar sapkın düşünceler oluşturur. Elbette, böyle davranan insanın amacı Allah'ın hükümlerinin, dinin çıkarlarının korunması, batılın yok olması, müminlerin hata ve günahlarının düzelmesi değil. Onun bu uyarıları bu hataların yapılması konusundaki hassasiyet ve Allah korkusundan ileri gelse, muhakkak ki, aynı hataları yapmaktan en çok kendisi sakınırdı. Böyle insanlar müminlerin hata ve günahlarını kendilerinin makam, görev ve güven kazanmaları için büyük fırsat sayıyorlar. Oysa, dini konulardan, Kuran'da bildirilen hükümlerden nefsi saygı ve itibar kazanmak için kullanmak o insanı ahirette büyük felakete götürebilir.
Kendisinde bulunan hatayı başka mümin kardeşin de gördüğü zaman mümin insanın yapacağı en doğru ve samimi hareket ona en önce aynı hatanın kendisinde de olduğunu söylemek, bu konuda daima birbirine uyarı yaparak, ortak hatalarını düzeltmekte birbirini desteklemek ve teşvik etmektir. selam ve dua ile
