Kâfirun,kâfir kelimesinin çoğuludur. Bu surenin başında kâfirlere hitap olduğundan böyle adlandırılmıştır. Mekke döneminde indirilmiştir.Kur'ân-ı kerîmin yüz dokuzuncu sûresi,
6 ayettir.
SÛRENİN İNİŞ SEBEBİ:
Peygamberimize ilk vahyin geliş tarihi ile bu Sûrenin inişi arasında yaklaşık beş-altı yıllık bir zaman farkı vardır. Başlangıçta peygamberimizi hafife alan, onu şair, sihirbaz, mecnûn gibi yakıştırmalarla yıpratıp hakkından geleceklerini zanneden Mekke ileri gelenleri, geçen bu beş-altı yılın sonunda Müslümanların çoğalıp İslâm'ın gelişmesi karşısında strateji değiştirmişler, çaresizlikten peygamberimizle uzlaşma yolunu denemeye karar vermişlerdir. Peygamberimizin ibadet ettiği Allah'ı kendilerinin de ilâh olarak kabul ediyor olmalarını ortak nokta görerek, gerekirse ülkeyi ikiye bölmek veya ona bazı kişisel tavizler vermek yollarının da denenebileceği bir anlaşma sağlanması onlara mümkün görünmüştür.
Bu düşüncelerle, peygamberimizden kendi ilâhlarını ve onlara ibadet edilmesini kınamaktan vazgeçmesini, peygamberimizin kendi ilâhlarına secde etmesi karşılığında ona istediği mal, mülk, makam ve mevkileri verebileceklerini, hatta onu istediği kadınla evlendirebileceklerini vaat etmişlerdir. Bu vaatlerle yetinmeyen müşrikler, ikinci bir teklif olarak da peygamberimizin Lât ve Uzza'ya bir sene boyunca ibadet etmesi karşılığında kendilerinin de aynı süre içinde Allah'a ibadet edeceklerine söz verecekleri önerisinde bulunmuşlardır.
İbn-i Cerîr, İbn-i Ebî Hatim ve İbn-i Enbarî gibi tarihçilerin Mekke müşriklerince peygamberimize yapıldığını belirttikleri bu teklifler, yine aynı kaynaklara göre peygamberimizin "Bir elime Güneş'i, bir elime de Ay'ı verseniz, yine de davamdan vazgeçmem" sözleriyle reddedilmiştir. Müşriklerin bu önerilerinin kabul edilemez yapısı, Kâfirûn Sûresinde bütün netliğiyle gözler önüne serilmektedir.
