Kalbime söylede artık ağlamasın sevgili

Angel_tears

Yeni Üye
Üye
Kalbime söylede artık ağlamasın sevgili



Ardında bıraktığın, tozlu raflardaki gülüşlerini sildim günLerce…
Yıkıp döktüğün umutları bıraktım birer birer sokak kenarlarına…
Her gece "sen" diye uyandığım paramparça olmuş düşlerimle avuttum kendimi…

Ve sen yine "yoksun" sevgiLi…

Soğuk uçurumlar gibiydi yatağım… KaLkmak için haykırsada, duymuyor sesimi hücrelerim….
Ve liğme liğme yüreğimden ayrıldı bedenim…Seni kaldırmıyor artık hiç bir satırım..

Dur artık, dedikçe!!! söz dinlemeyen kalemimmiydi?
Ben sustukça yaz, durmak yok hadi yaz, dercesine dökülüyor kelimeler…

Duy sesimi dedikçe "a$k" faryat figan kaçı$Ları ruhumu parçalara böLüyor…
Bütün çıkmaz sokaklarda ben varım sanki.. Her kapının ardında "kim o" sesinden sonra, senin sesinmiy di kulaklarımdaki???

Artık kaybediyorum sevgiLi…

Dün gece buz gibi yattığım yatağımdan, iki damla göz yaşıyla uyanadım bu sabaha…

"Nasıl yapardı bunu… Yalanı nasıl koyardı hayatımıza? Saf bir dü$tü bizimkisi.. Nasıl dü$ünebilirdi beni sahte hayatında.."

Ama hayır! Bu ilk değildi.. İlk kalbimin parçalara bölünüşü değildi..

Söz vermiştim yüreğime, artık üzülücek, kırılacak yanı kalmamışltı..
Artık üzmeyecektim onu, ağLatmayacaktım…

Ve hayat, her geçen gün koparacaktı onu içimden..
Kendi kendime, hesaplaşmalarım son buldu artık..
Susturdum feryatlarımı…
Gözümdeki bütün yaşlar durdu bir anda…

Ve artık KaLbime söyle de ağLamasın sevgiLi…




HERŞEY YALAN İŞTE……


 
Geri
Üst