Kum Tanesi ölüyor

[kar_tanesi]

Gelgitlerden yorgun o koca deniz
sahilindeki bir kum tanesine
Bir dolunay zamanı
Yine bir med cezir öncesi
Usulca seslenir
"Gel"
itiraz etmez kum tanesi
O ki hep sakin o ki hep dingin
Gelir

gel gitlerden yorgun o koca deniz
çeker onu taaa içine
En koyu lacivertine
Dibine
Öyle gider gelirler
Her med cezirde
Bazen deli dolu
Ama çoğunlukla usulcacık sessiz
Yaşar o devinimi gelgitlerden yorgun o koca deniz
Bazen bir minik dalgada
Bazen bir kocamanında
Ama her defasında
Kumtanesi kumsalına
deniz koyu lacivertine sessizce

son bir med ve son bir cezirdir
birlikte gidip geldikleri

Yine bir dolunay öncesinde
gel gitlerden yorgun o koca deniz
Gel gitlerini taşıyamaz hale geldiğinde
soyunuverir kum taneliğine
Bilmeden "ne zor" luğunu kum taneliğinin
"O dinginliğin" "o kendi' liğin"
Çıktığında kumsala
Kaybeder kum tanesini binlercesinin içinde
şimdi her dolunay öncesi
o sayısız gel gitler de ki
o koca yorgun deniz
o kocaman lacivert derinliğinde
bekler öyle uzaktan uzağa
süt liman bir sessizlikteki
kum tanesini

deniz her gün ölüyor
kum tanesi bir kez öldü