*MeleK*
♥Ben Aşık Olduğum Adamın Aşık Olduğu Kadınım♥
peygamberimiz!
Cenab-ı Hak, Resulünü gönderdi,
Kelam-ı kadimi ona indirdi.
İsmi söylenecek dillerde ebet,
Müslümanlar Ona eder muhabbet
Her iki cihânın serveridir O,
Cennet yolunun rehberidir O.
Odur kâinatın kâmil insanı,
Odur Hakkın bize yüce ihsanı.
Hem yerde, hem gökte fahr-i âlemdir,
Ona inanmamak sonsuz elemdir.
Onun yolundadır bütün evliya,
Ümmet olmak ister Ona enbiya.
Sünnetine sarılmalı Müslüman,
İhsana kavuşur Resule uyan.
Bir adı Mahmut, bir adı Ahmet,
Oldu bütün âlemlere rahmet.
Beddua etmedi düşmana bile,
Emindi yapmazdı kimseye hile.
Nuru ile aydınlandı kâinat,
Onda görülmüştü pek çok mucizât.
Harikalar verdi Ona yaradan,
Temiz sular aktı parmaklarından.
Bir gece Kudüs’e vardı, Mekke’den,
Bir ânda gökleri Odur seyreden.
Onu tasdik eden yüce Kur’andır,
Peygamberliğine kâfi burhandır.
Resulullah
Sultanlar sultanı Peygamber iken,
Yaratılmamıştı hazret-i Âdem.
Hak katında Onun kıymeti çoktur,
Şerefi, izzeti, rağbeti çoktur.
Nebilerin, resullerin mâhıdır,
İlm-i zâhir, ilm-i ledün şâhıdır.
O teşrif edince değişti insan,
Ona iman etti putlara tapan.
Kusursuz olarak yaratıldı O,
Güzel huylar ile donatıldı O.
Sadık idi, ondan herkes emindi,
Bütün ataları birer mümindi.
Sen rahmetsin diye, Rabbi övüyor,
Habibimdir diyor, Onu seviyor.
Kur’anda Rabbi ona salat ediyor,
Ümmete siz de salat edin diyor.
Yetim diye bakar nasipsiz ona,
Bu yüzden gelmedi kimi imana
Peygamber bilene edildi ihsan,
Köle iken oldu ebedi sultan.
Her an ümmetine kucak açıyor,
Karanlık dünyaya ışık saçıyor.
Her derde devâdır, her ruha şifa,
Gözlere sürmedir, kalblere cila.
Herkesin seyyidi başlara taçtır,
Bütün insan ve cin ona muhtaçtır.
Aşkı ile yanan, bağrı kanayan,
Bâtıla sapar mı onu tanıyan.
Bu aşkın sırrını gafil anlamaz,
Bid’at ehli olan onu tanımaz.
Bütün dertlilerin dermanıdır O,
Aşkla yanan gönlün fermanıdır O.
Müminin arzusu, emeli odur,
Hakiki imanın temeli odur.
Habibullah
Bir kimse ki olsa birine âşık,
Eğer bir de olsa aşkında sadık.
Feda eder ona bütün malını,
Hem de esirgemez asla canını.
Daha kıymetlidir sevdiği candan,
Can ne ki, üstündür iki cihandan.
Reddetmez, mahbubun hiçbir sözünü,
Peki, der ekşitmez asla yüzünü.
Onun her zahmeti rahmettir ona,
Onun her hizmeti minnettir ona.
Sever sevdiğinin sevdiğini de,
Hem sever köyünün köpeğini de.
Onun düşmanına hep düşman olur,
Onu biraz üzse çok pişman olur.
Kul kulu sevince, olursa böyle,
Yâ Mevlâ severse, ne olur söyle.
İşte yüce Mevlâ izzeti ile,
Sevdi Resulünü kudreti ile.
Onu kendisine habib eyledi,
Hasta gönüllere tabib eyledi.
Dünyada ne kadar deniz var ise,
Mevlâ hepsini de mürekkep etse,
Melek, ins ve cinne verse kalemi,
Kağıt yapsa on sekiz bin âlemi,
Yıllarca yazsalar, onun methini,
Yine yapmazlar binde birini.
Ona yakın olmak büyük nimettir,
Ayağının tozu cana minnettir.
Vasfına olamaz kimse tercüman,
O olmasa idi, olmazdı cihan.
Yâ Rabbi habibinin hürmetine,
Kavuştur bizleri şefaatine.
Cenab-ı Hak, Resulünü gönderdi,
Kelam-ı kadimi ona indirdi.
İsmi söylenecek dillerde ebet,
Müslümanlar Ona eder muhabbet
Her iki cihânın serveridir O,
Cennet yolunun rehberidir O.
Odur kâinatın kâmil insanı,
Odur Hakkın bize yüce ihsanı.
Hem yerde, hem gökte fahr-i âlemdir,
Ona inanmamak sonsuz elemdir.
Onun yolundadır bütün evliya,
Ümmet olmak ister Ona enbiya.
Sünnetine sarılmalı Müslüman,
İhsana kavuşur Resule uyan.
Bir adı Mahmut, bir adı Ahmet,
Oldu bütün âlemlere rahmet.
Beddua etmedi düşmana bile,
Emindi yapmazdı kimseye hile.
Nuru ile aydınlandı kâinat,
Onda görülmüştü pek çok mucizât.
Harikalar verdi Ona yaradan,
Temiz sular aktı parmaklarından.
Bir gece Kudüs’e vardı, Mekke’den,
Bir ânda gökleri Odur seyreden.
Onu tasdik eden yüce Kur’andır,
Peygamberliğine kâfi burhandır.
Resulullah
Sultanlar sultanı Peygamber iken,
Yaratılmamıştı hazret-i Âdem.
Hak katında Onun kıymeti çoktur,
Şerefi, izzeti, rağbeti çoktur.
Nebilerin, resullerin mâhıdır,
İlm-i zâhir, ilm-i ledün şâhıdır.
O teşrif edince değişti insan,
Ona iman etti putlara tapan.
Kusursuz olarak yaratıldı O,
Güzel huylar ile donatıldı O.
Sadık idi, ondan herkes emindi,
Bütün ataları birer mümindi.
Sen rahmetsin diye, Rabbi övüyor,
Habibimdir diyor, Onu seviyor.
Kur’anda Rabbi ona salat ediyor,
Ümmete siz de salat edin diyor.
Yetim diye bakar nasipsiz ona,
Bu yüzden gelmedi kimi imana
Peygamber bilene edildi ihsan,
Köle iken oldu ebedi sultan.
Her an ümmetine kucak açıyor,
Karanlık dünyaya ışık saçıyor.
Her derde devâdır, her ruha şifa,
Gözlere sürmedir, kalblere cila.
Herkesin seyyidi başlara taçtır,
Bütün insan ve cin ona muhtaçtır.
Aşkı ile yanan, bağrı kanayan,
Bâtıla sapar mı onu tanıyan.
Bu aşkın sırrını gafil anlamaz,
Bid’at ehli olan onu tanımaz.
Bütün dertlilerin dermanıdır O,
Aşkla yanan gönlün fermanıdır O.
Müminin arzusu, emeli odur,
Hakiki imanın temeli odur.
Habibullah
Bir kimse ki olsa birine âşık,
Eğer bir de olsa aşkında sadık.
Feda eder ona bütün malını,
Hem de esirgemez asla canını.
Daha kıymetlidir sevdiği candan,
Can ne ki, üstündür iki cihandan.
Reddetmez, mahbubun hiçbir sözünü,
Peki, der ekşitmez asla yüzünü.
Onun her zahmeti rahmettir ona,
Onun her hizmeti minnettir ona.
Sever sevdiğinin sevdiğini de,
Hem sever köyünün köpeğini de.
Onun düşmanına hep düşman olur,
Onu biraz üzse çok pişman olur.
Kul kulu sevince, olursa böyle,
Yâ Mevlâ severse, ne olur söyle.
İşte yüce Mevlâ izzeti ile,
Sevdi Resulünü kudreti ile.
Onu kendisine habib eyledi,
Hasta gönüllere tabib eyledi.
Dünyada ne kadar deniz var ise,
Mevlâ hepsini de mürekkep etse,
Melek, ins ve cinne verse kalemi,
Kağıt yapsa on sekiz bin âlemi,
Yıllarca yazsalar, onun methini,
Yine yapmazlar binde birini.
Ona yakın olmak büyük nimettir,
Ayağının tozu cana minnettir.
Vasfına olamaz kimse tercüman,
O olmasa idi, olmazdı cihan.
Yâ Rabbi habibinin hürmetine,
Kavuştur bizleri şefaatine.
