Platonik

kaprisli

Yeni Üye
Üye
Platonik
Korkuyorum sen de seveceksin diye.
Benim olmayan dokunuşların
ve boşlukta biten bakışlarımla,
imkansızlığa gömülü bir aşkı arıyan beni.
Korkuyorum sen de seveceksin diye.
Acım katlanır diye korkuyorum.

Her yarın getirmiyor seni bana.
Sonu yok mudur bu sevmenin?
Görmesi o kadar mı zordur aşkımı?
Söyleyemem belki haykırışlarımı.
Duyması o kadar mı zor?

Umutlar yetiştiriyorum,
fırtınalara karşı,
Yok olacağını bile bile.
Ateşe atıyorum kendimi.
Pişmanın ta şimdiden.
Seve seve bir esarete giden yollarım var.
bir kalp feda oldu ,bir diğeride olsun.
Ne çıkar?

Sevginin en büyüğü senin,
En güzel nefretlerim senin,
Senin için bu fedakarlık hayatımdan,
En yakıcı kıskançlığım sana,
Geceler boyu özlemin sana,
Sana değil kendime kızarım ama.

İsmini söyleyem,
itiraf edemem sevmediğini.
Kandırırım kendimi belki bir gün diye.
Umut sarmış benliğimi.
Sıcaklığına ermek için ömürler harcadım.
Boşadır bunlar bilirim.
Ama kime göre?
Değerdi bu insani varoluşlar.
Sana varmayan yollar ne işe yarar?
Seni görmediğim rüyalar yok olsun.
Sana kavuşamadığım günler, yoktur benim için.

Anlamadın değil mi hala?
Yağmurun habercisi gözlerin
ne kadar da kör.
Sana kızamam ki seven benim,
Sen değil.
Bilmesin kimse benim olsun,
senin aşkın, sen değil .
Orta yolu yok biliyorum.
Beklemiyorum beni anlamanı.
Yaşamayan nerden bilsin
en imkansız aşkı ve acısını?


 
Geri
Üst