Sadece sen kalsan
Bir gün huzursuz bir şekilde yatağıma girdim. O anda ne düşündüğümü pek hatırlamıyorum. Belki geleceğe dair planlar yapıyordum, belki de günü değerlendiriyordum ya da kendimle veya çevremdeki insanlarla ilgili bir takım sentezler... (Bilirsiniz, çoğumuzun yaptığı şeyler...)
Sabah uyandığımda geceden tek hatırladığım biraz üşüdüğümdü. Tanıdık bir mekanda uyanmanın verdiüi güvenle yatağımda bir süre oyalandım. Gün başlamıştı... Yüzümü yıkamak için banyoya yöneldim. Mutfağa giden bir gölge gördüm... Biraz şaşkın, o tarafa yöneldim...
"Kim var orda?"
"...."
Sessizlik beni biraz tedirgin etti. Biraz tedirgin mutfağa girdiğimde, karşımda duran kendimdi. Bu bir rüya olmalı, diye düşündüm...
Karşımda duran ben gülümserken banyoya yöneldim. Evet evet, yüzümü yıkarsam sanırım geçer... Banyoya girdiğimde birileri benden önce davranıp banyoyu işgal etmişti. Hırsla kapıyı açtım. Başka bir ben...
Bu bir kabus olmali, dedim. Karşımdaki gülümseyerek "Hayır" dedi. Anlamakda güçlük çekiyordum. Çaresizdim ve maalesef ki uyanıktım. Karşımdaki "Neden diye düşünme" dedi.
Dışarı çıkmalıyım, diye düşündüm. Karşımdaki gülümseyerek "Her yerde sen varsın. Başka insanlar yok. Herkes sen" dedi.
"Düşüncelerimi nasıl okuyorsun" diye sordum. Bir kahkaha attı:
"Unutma, ben sen'im" dedi.
Yine de dışarı çıktım. Doğruydu; baktığım, konuştuğum herkes ben. Kendime dışardan biri olarak bakmak çok sarsıcı olmuştu. Bütün duyguları kendime yöneltmiştim birden. Öfke duyuyor, kızıyor, seviyor, şasırıyor, acıyordum... Aslında ne mükemmeldim, ne de çok kötü, sadece insandım.
Birden renklerin ne kadar donuklastığını, seslerin matlaştığını farkettim. Kızdığım, nefret ettiğim insanları bile özlemeye başladım. Yaşam bütün renkleriyle güzeldi. Sevmediğiniz şeyler bile beraberken harika bir armoni oluşturuyordu. Ve mükemmel yoktu. Sadece insan, hayvan, çicek, vs vardı. Bir takım önyargılarla ve nefretle yaklaştığınız herşey (kendiniz bile) değerini kaybediyordu ve o anda kör olup hiçbir değeri, güzelligi farketmiyordunuz?
Hemen eve koştum. Yatağıma girip, aslında her gelen günün bana yeni değerler tanımam ve kendi renk armonimi güzelleştirmem için bir şans olduğunu düşündüm. Keyifle gözlerimi kapattım.
Sabah uyandığımda geceden tek hatırladığım biraz üşüdüğümdü. Tanıdık bir mekanda uyanmanın verdiüi güvenle yatağımda bir süre oyalandım. Gün başlamıştı... Yüzümü yıkamak için banyoya yöneldim. Mutfağa giden bir gölge gördüm... Biraz şaşkın, o tarafa yöneldim...
"Kim var orda?"
"...."
Sessizlik beni biraz tedirgin etti. Biraz tedirgin mutfağa girdiğimde, karşımda duran kendimdi. Bu bir rüya olmalı, diye düşündüm...
Karşımda duran ben gülümserken banyoya yöneldim. Evet evet, yüzümü yıkarsam sanırım geçer... Banyoya girdiğimde birileri benden önce davranıp banyoyu işgal etmişti. Hırsla kapıyı açtım. Başka bir ben...
Bu bir kabus olmali, dedim. Karşımdaki gülümseyerek "Hayır" dedi. Anlamakda güçlük çekiyordum. Çaresizdim ve maalesef ki uyanıktım. Karşımdaki "Neden diye düşünme" dedi.
Dışarı çıkmalıyım, diye düşündüm. Karşımdaki gülümseyerek "Her yerde sen varsın. Başka insanlar yok. Herkes sen" dedi.
"Düşüncelerimi nasıl okuyorsun" diye sordum. Bir kahkaha attı:
"Unutma, ben sen'im" dedi.
Yine de dışarı çıktım. Doğruydu; baktığım, konuştuğum herkes ben. Kendime dışardan biri olarak bakmak çok sarsıcı olmuştu. Bütün duyguları kendime yöneltmiştim birden. Öfke duyuyor, kızıyor, seviyor, şasırıyor, acıyordum... Aslında ne mükemmeldim, ne de çok kötü, sadece insandım.
Birden renklerin ne kadar donuklastığını, seslerin matlaştığını farkettim. Kızdığım, nefret ettiğim insanları bile özlemeye başladım. Yaşam bütün renkleriyle güzeldi. Sevmediğiniz şeyler bile beraberken harika bir armoni oluşturuyordu. Ve mükemmel yoktu. Sadece insan, hayvan, çicek, vs vardı. Bir takım önyargılarla ve nefretle yaklaştığınız herşey (kendiniz bile) değerini kaybediyordu ve o anda kör olup hiçbir değeri, güzelligi farketmiyordunuz?
Hemen eve koştum. Yatağıma girip, aslında her gelen günün bana yeni değerler tanımam ve kendi renk armonimi güzelleştirmem için bir şans olduğunu düşündüm. Keyifle gözlerimi kapattım.
