Senden Başkasıyla Olmadımki Ben

dead_girl

Yeni Üye
Üye
Senden Başkasıyla Olmadımki Ben
Arkadaş ortamında tanışmışlardı ilk kez Alperle Meltem..Daha sonra bir iki derken başbaşa buluşmalar başladı.Ondan sonrası da malum..İki güzel insan artık tek bir çiftti.Üstelik onlarınki farklıydı.Aşktı..Birbirlerini görmeden tek bir günleri geçmiyordu.Beslenmek demek sarılmak demekti,gözlerine bakmak doymaktı..Daha 20 sindeydi ikisi de.Bizim hızlı çapkın Alperin gözleri kör olmuştu adeta. Sabah uyanır ilk iş telefona sarılır,günaydın meleğim diye meltemi arar,gece olur iyi geceler birtanem diye yine onu arardı.Onu düşünmeden geçen tek bir anı olmadı .Melteminde öyle tabi. Fakat Alper o kadar çok ilgiliydi ki Melteme karşı,meltem onunla ilgilenecek zaman bulamıyordu. Her gün buluştukları tek bi yer vardı. Küçücük, oturmaktan, eskimekten tahtaları yosun tutmuş banklarla dolu, kuşların yerlerden ekmek aradığı bir parktı onların yaşadıkları yer. Günler haftaları, haftalar ayları, aylar yılları kovaladı..Aradan tam 5 sene geçti.Bizim küçük aşıklar büyüdü. Pek çok şey değişti o süre içinde. Ama aşkları hala ilk günkü gibi heyecan dolu, ilk günkü gibi masumdu. Bir zaman sonra roller değişmeye başladı yavaş yavaş. Artık iyi geceler demek için Meltem arıyor, günaydın birtanem diyerek Meltem uyandırıyordu. İlk başta Melteme güzel bile gelmişti bu durum. Ama bir süre sonra bir gariplik olduğunu anlamıştı. Alperle her konuşmaya çalıştığında Alper hiçbirşey değişmemiş gibi davranmaya çalışarak seni çok seviyorum diyip geçiştiriyordu. Ama artık sarılmıyordu Melteme eskisi gibi. Ona sarılarak değil, diğer insanlar gibi yemek yiyerek beslenmeye başladı. Artık hergün değilde ,haftada bir görüşmeler başladı ama Meltem hergün çıkıp o parka gidip, onların isimlerini kazıdıkları banka oturmaya devam ediyordu. Sonra yine böyle birgün, Meltem ağlamaktan gözleri şişmiş bir şeklde evden attı kendini. Parka gitmeliydi Meltem, bankına doğru yaklaşırken başka bir çiftin oturduğunu, hatta oturmakla kalmayıp fazla samimi olduklarını gördü.Tam ordan uzaklaşıcakken, kızın kafası yana doğru kaydı ve çocuğun yüzü açıldı. Orda oturan Alperin ta kendisiydi. Meltemle göz göze geldiler ve Meltem her zamanki gibi büyük bir gururla döndü arkasını tek kelime etmeden oradan uzaklaştı. Eve geldiğinde bir mesaj geldi Alperden. Seni orada görmeyi beklemiyordum, herşey için çok özür dilerim ama ben başkasına aşık oldum. Umarım beni affedebilirsin, hoşçakal... Meltem o günü hiç unutmadı. Aylar geçti üstünden ama Meltem yine her gece yastığına başını koyduğu gibi ağlamaya devam etti. Sonra birgün, ikisininde ortak bir arkadaşı olan Özlem, Meltemi yazlığına çağırdı. Meltem bir ümitle, onca yaptıklarına rağmen,belki bu buluşmayı Alperin ayarladığını düşünerek Özlemlere gitti. Eve gittiğinde özlem yalnızdı. Meltem bir kez daha yanıldı.Yemek yediler ki o anda kapı çaldı. Gelen alper ve grubuydu. Meltem o görüntü karşısında bir kez daha yıkıldı. Çünkü yanında Alperin banktaki sevgilisi vardı. O gece o evde birlikte kalmak zorunda kaldılar. İşte o gece Meltem için dönüm noktası oldu. O gece Meltemin kendini ve alperi öldürdüğü gece oldu.O geceden sonra hiçbirşey eskisi gibi olmadı. Meltem her gece başka bir yerde,her gece başka birinin yatağında güne uyandı. O artık başka biriydi..Aradan tam 1 yıl geçti. Meltem aynı hayatına devam ediyordu. Sonra birgün bir telefon geldi.Telefondaki sesten sadece tek bir cümle çıktı.. başımız sağolsun, alperi kaybettik..! Bu bir şaka olmalıydı,gerçek olamayacak kadar yalandı, gerçek olamayacak kadar inanılmazdı. Meltem başsağlığına Alperin evine gitti. Tam kapıdan çıkarken, annesi Melteme 2 kutu verdi. -Bu senin için kızım, Alperin tek ve son isteğiydi dedi gözlerinden yaşlar süzülerek.. Meltem bir senedir uğramadığı o parka gitti, yosun tutmuş bankına oturdu, ve kutuyu açtı. Kutuda üstüste 2 zarf vardı. İlk zarfı açtı ve içinden bir mektup çıktı.. -Merhaba sevgilim.. Sonsuzum derdim bak öyle oldun, son nefesimde sendin içimdeki. sen her gece başkalarının kadını oldun. Hayatının en ince ayrıntısını her zaman bildim, öğrendim.BEN SENDEN BAŞKASIYLA HİÇ OLMADIM ki.beni parkta gördüğün gün, oraya geleceğini biliyordum. Çünkü sen hergün oradaydın. Sen bizim bankımızda oturup ağlarken ben uzaktan seni izliyordum. Bu biraz anlamsız bir giriş oldu. En başından başlayayım. Hani diyordum ya sana son zamanlarda bu başım beni öldürüyor ağrıdan diye. Sen de sıcaklardandır birtanem ,benim de sürekli öyle diyordun. Birgün doktora gittim,v e lenf kanseri olduğumu öğrendim. İlk aklıma gelen sen oldun, bunu sana yapamazdım. Tek çaremdi bu. İlk önce geceleri sesini duymaktan vazgeçtim, sonra buluşmalarımızı azalttım, ama her gün gelip seni izliyordum o uzun çınar ağacının arkasından. Vazgeçmeyecektin ben geçmeden. Sonra beni gördün, sana kendimi gösterdim. O yanımda gördüğün de hani sana hep bahsediyordum ya kuzenim Eliften. Sen de bir tanıştıramadın gitti diyordun,i şte o gün tanıştın Elifle.. Başka çarem yoktu melek yüzlüm. Başka yol yoktu. Sandım ki bu seni benden vazgeçirmeye, nefret ettirmeye yeter. Ama yetmemiş.Hergün gizli gizli ağlamaya devam ediyormuşsun yatağında. Nerdenmi biliyorum. Annen söylüyorodu. Annenle konuşuyordum hergün. Onun omzunda ağlıyordum saatlerce .Sakın kızma ona bebeğim, yemin ettirdim ona söylememesi için, tutmuş sözünü. Özlem olayına gelirsek,onu da ben ayarladım. Son noktanın olacağından emindim artık ve oldu da . O gece vazgeçmişsin benden. BEN HEP SENİNLEYDİM BİRTANEM .Sen her gece benden biraz daha vazgeçerken, ben her geçen dakika sana yeniden aşık oldum. Yani bak, vazgeçen ben değildim. diğer kutuda resimlerin var. Hergün için bir tane biriktirdim. Kimi zaman yolda, kimi zaman parkta ,kimi zamanda sen uyurken resmini çektim. Her gece bir tanesiyle uyudum.B öylece o güzel yüzünün hiçbir çizgisi aklımdan silinmedi. Sen farklı yüzlere bakıp, farklı bedenlerle yaşarken, ben senin resimlerinle beslendim..Son nefesimde yanımdaki insan sen olacaksın derdim, öyle oldun.Sana bakarak gözlerimi kapadım ve şu anda yine seni izleyerek besleniyorum...
 
Geri
Üst