Ses ver Ey Küskün Sevgili

[MEÇHUL]

Seslerin arasına saldım bedenimi

kelimeler sarıp sarmalıyor

ruhum yolunda yitmiş
Sayıklamaların yol ayrımındayım "Ses ver Ey Küskün Sevgili!"

Yüzleşmekten korkmuyorum eş zamanlı itiraflardan senin kadar
Sesim sana vardığında sessizliğinin tercümanı olur gözyaşlarım
Tüm susuşlarım isyan duraklı

iyi dinle…

Siteme bulanmış kelimelerim; saçlarım rüzgara yoldaş

Yollar; varışlara…
Şaşkın bir çocuk yüzüyüm aynalarda
Ters yansıtır aynalar; ben sağına dokunurum sen solum acıdı dersin
Sancıların tutar mevsimsiz

sebepsiz
Başkalarının kelimelerine vurgunsun şimdilerde

Bir zaman kuş kanadıydım semada

yan yatsam suya değerdi
Değdi

ıslandım
Ağır çekiyor sağ yanım

solum sende kaldı diye

Sen turnaları bilir misin Sevgili? Sevda habercisidir
Eşsiz yaşayamaz turnalar; gidenin ardından intihar ederler
Eşikteyim düştüm düşeceğim
Biliyorum bu sefer tutmayacaksın
Ve ben yine martılara sevdalanacağım
Günler uzayacak ve ben yine "tıp" oynayacağım

Oysaki an kadar önceydi
Ellerin ellerimdeydi
Şimdi
Andan az sonraya adımım
Bugünden yarına yatışım
Geceden güne uyanışım
Düşünmüyorum
Düş(L)üyorum

Düşlerim uzadıkça

gecesi şizofren günlere uzanıyorum
Uykusuz gecelerimin çetelisini göz altlarımdaki halkalarda tutuyorum
Gün susuyor
Ben susuyorum
Yutkunuyorum

yutkundukça adın batıyor boğazıma
Gözlerin geliyor aklıma yosunlardan çalıntı…
Aklım karışıyor

Bakmıyorsun içime Sevgili...

Uzanmıyorsun…

Susuyorsun...

Sessizliğin "git" in çevirisidir bende
Yanlış anlamalara meyil verişin sebepsiz değildir elbet
Hep sen yanlış anladın dudaklarımın arasından çıkan her harfi
Sıra bende ; yanlış anlıyorum seni…​