ŞİİR

[*MeleK*]

Hz. Enes (r.a) anlatıyor: Medine dışında çölde yaşayan birisi Hz. Peygamber'e (s.a.v) geldi ve:​

"Ey Allah'ın Resûlü! Kıyamet ne zaman kopacaktır?" diye sordu. Efendimiz (s.a.v):​

"Hay yazık sana, sen kıyamet için ne hazırladın?" diye sordu. Adam:​

"Öyle fazla bir ibadet ve taatim yoktur, fakat ben Allah ve Resûlünü seviyorum" diye cevap verdi.
O zaman Efendimiz (s.a.v):​

"Sen sevdiklerinle beraber olacaksın" buyurdu. Oradakiler:​

"Biz de onun gibiyiz, bize de aynı müjde var mı?" diye sordular. Efendimiz (s.a.v):​

"Evet" buyurdu.​

O gün bu müjdeye o kadar çok sevindik ki, daha önce böyle hiç sevinmemiştik. (1)​

Biz, elimizde vakit varken o günde geçerli olan bir sermaye biriktirmeye bakalım. Yüce Rabbimiz:​

"O gün mal ve evlatlar sahibine fayda vermez. Fayda verecek tek şey kalb-i selimdir." (2) buyuruyor.​

Kalb-i selim, Yüce Rabbini tanımış, O'nunla huzur bulmuş kalptir.​

affet beni allahım

Senin affın elbet çoktur
Affet beni yüce Rabbim
Yalvarmaya yüzüm yoktur
Affet beni yüce Rabbim​

İsyan ettim pek çok zaman
Perişanım halim yaman
Diliyorum senden aman
Affet beni yüce Rabbim​

Hesap soran Kahhâr sensin
Ayıp örten Settâr sensin
Çok affeden Gaffâr sensin
Affet beni yüce Rabbim​

Hak borcum çok, ödemedim
Gerçek kulluk edemedim
Emrin üzre gidemedim
Affet beni yüce Rabbim​

Parçalandı yandı sine
Ağlasam da yüz bin sene
Ümit kesmem senden yine
Affet beni yüce Rabbim​

 

[Ayışık]

Cevap: ŞİİR

emeğine sağlık