Suç senin olmuş ya da benim ne çıkar
.
Acı deneyimler yaşar durursunuz hayatımızın belirli dönemlerinde hepimiz özürlü bir aşk yaşamışızdır. Ruhumuzun derinliklerinde izler bırakan…Yine yeniden bir insanın suretini görüyor ve o surette eskimiş anıları tazeliyorum. Hep gidenin ardından geleni, gelende de gideni arıyorum yıpranmışlığıma inat…
Her defasında bulduğumu sandığım ama yandığım büyük yanılgılar içinde dolanıp duruyorum…
Bu yara benim o kadar çok canım acıtıyor ki ey sevgili kendimi bilmediğim insanların yaşamında başrolde buluyorum yaralarıma merhem niyetine…
Tam kabuk bağladığını iyileştiğini düşünürken içimde biriken örümcek ağlarına takılıp düşüveriyorum ruhumun derinliklerinde, onların yaralarımı iyi etmesini beklerken ben yaralarına merhem olmuşumda haberim yok. Oysa ne çok isterdim ey sevgili yaramı temizleyen kedimin dilindeki şefkatli dokunuş olmanı Canımı acıtsan dahi…
Dönmenin bu denli zor olduğunu ve gururuma takılıp kalan kus kanadı kırılganlığındaki yüreğimi çamaşır ipine iki mandalla tutturduğum umudumla rüzgâra karsı savrulup durmasını seyrediyorum bir aşağı bir yukarı…
Sağlam bir beden olamadık seninle ben ayak oldum sana koşan, sen kol olamadın askı sarmalayacak. Özürlü bir aşktı bizimkisi…
Durum bu,
Senin ya da benim suçum var.
Ne çıkar bundan
Durumumuz şimdi anlaşılmaz olduktan sonra
Suç senin olmuş ya da benim ne çıkar…
Acı deneyimler yaşar durursunuz hayatımızın belirli dönemlerinde hepimiz özürlü bir aşk yaşamışızdır. Ruhumuzun derinliklerinde izler bırakan…Yine yeniden bir insanın suretini görüyor ve o surette eskimiş anıları tazeliyorum. Hep gidenin ardından geleni, gelende de gideni arıyorum yıpranmışlığıma inat…
Her defasında bulduğumu sandığım ama yandığım büyük yanılgılar içinde dolanıp duruyorum…
Bu yara benim o kadar çok canım acıtıyor ki ey sevgili kendimi bilmediğim insanların yaşamında başrolde buluyorum yaralarıma merhem niyetine…
Tam kabuk bağladığını iyileştiğini düşünürken içimde biriken örümcek ağlarına takılıp düşüveriyorum ruhumun derinliklerinde, onların yaralarımı iyi etmesini beklerken ben yaralarına merhem olmuşumda haberim yok. Oysa ne çok isterdim ey sevgili yaramı temizleyen kedimin dilindeki şefkatli dokunuş olmanı Canımı acıtsan dahi…
Dönmenin bu denli zor olduğunu ve gururuma takılıp kalan kus kanadı kırılganlığındaki yüreğimi çamaşır ipine iki mandalla tutturduğum umudumla rüzgâra karsı savrulup durmasını seyrediyorum bir aşağı bir yukarı…
Sağlam bir beden olamadık seninle ben ayak oldum sana koşan, sen kol olamadın askı sarmalayacak. Özürlü bir aşktı bizimkisi…
Durum bu,
Senin ya da benim suçum var.
Ne çıkar bundan
Durumumuz şimdi anlaşılmaz olduktan sonra
Suç senin olmuş ya da benim ne çıkar…
