Ve Bİr Kadin Gİder
VE BİR KADIN GİDER
Bir kadın kapıyı çarpıp usulca süzülüp gitti kara kapının ardına.kapı kapandı…
kondurduğu hüzün kokulu veda öpücüğü asılı kaldı adamın dudaklarında.
Bir de kapıyı çarpıp çıkışı,dar kolidorda.
Bir kadın gitti…
Durdu akan ırmaklar.
bir kadın gitti..
soldu tüm çiçekler.tüm renkler siyaha çaldı.
kadın,giderken yanında mı götürdü kırmızıyı,maviyi,yeşili?
Kadın adama tomar tomar anı mı bıraktı bu gidişten yadigar?
bir de göz çukurlarında birikmiş yaşlar mıydı elinde kalan?
Sahi,erkekler ağlar mıydı?
Ağlıyordu ya işte..yoksa gözüne toz mu kaçmıştı?
Bir erkek nasıl ağlardı orası bilinmez ama bu adam mahçupça ağlıyordu..
utana sıkıla.belki yazgısına,belki cümlenin ‘’kalanı’’oluşuna.yüreği sessiz bir isyana mesken şimdi.
’’Gitme !’’diye haykırıyor yüreğinin kalan yarısı ,dudakları kıpırtısız.
‘’belki kalırdı gitme ! kal !bensiz hiçbir yere gidemesin…’’deseydim.Ama besbelli ‘O’ kafasına koymuş ,gitti.
Bir kadın neden gider?Pes ettiği için mi?
Yo,hayır bir kadın pes etmez,pes edip gitmez !
Olsa olsa yeniden başlamak isteğidir onu yollara düşüren.
Peki ucundan kıyısında dahi olsa yüreği tutuştu mu O’nun da?’’
Adam böyle düşünüyordu işte,kadın taş bağırlı merdivenlerden akıp giderken.
üzerinde mavi bir palto,çantasında dünden kalma bir paket sigara.
Cepleri boş tıpkı elleri gibi.
her adımda biraz daha uzaklaşıyor aşktan,her adımda biraz daha küçülüyor.
başı önünde eğik,saçları omuzlarında ,adımlıyor sokakları hızlıca.
Ve bir kadın gidiyor…
Bir aşk bitiyor…
Bir adam ağlıyor..
Ev suskun,adam sessizliği bozmaktan duyduğu korkuyla yastığı bastırmış kafasına,yazgısına ağlıyor.
eşyalar bile hüzne bürünmüş.kadının uyandığı yatak darmadağın.odanın kapısı açık.
Adam kendini hiç bu kadar çaresiz hissetmemiş,kadınsa suçlu.
Yağmur başlıyor,kadın üşüyor,mavi renkli paltoya sarılıyor.
bu duruma alışmaya başlasa iyi olacak çünkü ellerini ısıtacak bir el daha olmayacak bundan böyle.
kendi eline tamah edecek…
kadın sırılsıklam oluyor yağmurdan.
adam sırılsıklam oluyor gözlerinin yağmurundan.
Mevsim sonbahar,ayrılık taşıyor sevdalara.
Kadın gidiyor,adamın yüreği de yanında. __________________
Bir kadın kapıyı çarpıp usulca süzülüp gitti kara kapının ardına.kapı kapandı…
kondurduğu hüzün kokulu veda öpücüğü asılı kaldı adamın dudaklarında.
Bir de kapıyı çarpıp çıkışı,dar kolidorda.
Bir kadın gitti…
Durdu akan ırmaklar.
bir kadın gitti..
soldu tüm çiçekler.tüm renkler siyaha çaldı.
kadın,giderken yanında mı götürdü kırmızıyı,maviyi,yeşili?
Kadın adama tomar tomar anı mı bıraktı bu gidişten yadigar?
bir de göz çukurlarında birikmiş yaşlar mıydı elinde kalan?
Sahi,erkekler ağlar mıydı?
Ağlıyordu ya işte..yoksa gözüne toz mu kaçmıştı?
Bir erkek nasıl ağlardı orası bilinmez ama bu adam mahçupça ağlıyordu..
utana sıkıla.belki yazgısına,belki cümlenin ‘’kalanı’’oluşuna.yüreği sessiz bir isyana mesken şimdi.
’’Gitme !’’diye haykırıyor yüreğinin kalan yarısı ,dudakları kıpırtısız.
‘’belki kalırdı gitme ! kal !bensiz hiçbir yere gidemesin…’’deseydim.Ama besbelli ‘O’ kafasına koymuş ,gitti.
Bir kadın neden gider?Pes ettiği için mi?
Yo,hayır bir kadın pes etmez,pes edip gitmez !
Olsa olsa yeniden başlamak isteğidir onu yollara düşüren.
Peki ucundan kıyısında dahi olsa yüreği tutuştu mu O’nun da?’’
Adam böyle düşünüyordu işte,kadın taş bağırlı merdivenlerden akıp giderken.
üzerinde mavi bir palto,çantasında dünden kalma bir paket sigara.
Cepleri boş tıpkı elleri gibi.
her adımda biraz daha uzaklaşıyor aşktan,her adımda biraz daha küçülüyor.
başı önünde eğik,saçları omuzlarında ,adımlıyor sokakları hızlıca.
Ve bir kadın gidiyor…
Bir aşk bitiyor…
Bir adam ağlıyor..
Ev suskun,adam sessizliği bozmaktan duyduğu korkuyla yastığı bastırmış kafasına,yazgısına ağlıyor.
eşyalar bile hüzne bürünmüş.kadının uyandığı yatak darmadağın.odanın kapısı açık.
Adam kendini hiç bu kadar çaresiz hissetmemiş,kadınsa suçlu.
Yağmur başlıyor,kadın üşüyor,mavi renkli paltoya sarılıyor.
bu duruma alışmaya başlasa iyi olacak çünkü ellerini ısıtacak bir el daha olmayacak bundan böyle.
kendi eline tamah edecek…
kadın sırılsıklam oluyor yağmurdan.
adam sırılsıklam oluyor gözlerinin yağmurundan.
Mevsim sonbahar,ayrılık taşıyor sevdalara.
Kadın gidiyor,adamın yüreği de yanında. __________________
