böyle bir iman...
Allah bize de nasip eder inşaallah.....
HAFIZ FATMA
Azrail, söylediğinden de güzelmiş
İlkokulu bitirip kursa gelmişti. Ailesi kendi isteğiyle geldiğini
söylemişti. Kayıt için adını sorduğumda: "Fatma", dedi. Hiç de çekinmeyen bir tavırla... Ve ekledi: "Eğer hafız yaptırmazsanız kayıt yaptırmak istemiyorum". Böyle tehdit edercesine konuşması onu yaşından daha olgun gösteriyordu. Tebessümle:"Korkmayın küçük hanım siz isteyin hafız da yaparız, hoca da..." O küçük gözlerinin içi parıldadı birden.
Annesi:"-Hoca hanım kusuruna bakma hele sen, ille de hafız olcam der de başka bir şey demez. Bizim köyün hocasından duymuş. Peygamberimiz hafız olanlaracennette tac giydirilecek demiş herhalde. Siz daha iyi bilirsiniz ya köylü kafası, biz de bu kadar duyduk anladık. Bu da çocuk işte". "-Tabi teyze ne demek,
keşke herkes sizin gibi duyduklarından etkilense de teslim olsa... Siz hiç merak etmeyin kızınız önce Allah'a sonra bize emanet." Kadıncağız elime yapıştı, öpecekken geri çektim, utandım. Tuttum, ben onun elini öptüm. Gözleri yaşardı. "-Hoca hanım bu eller, gözler hep günahlı, asılsizinkiler öpülmeye layık". "-Estağfirullah teyze", dedim . O ahirette belli olur.Bu konuşmadan sonra kaydını yaptığımda Fatma'nın Erzurumlu olduğunu
öğrendim. Bir an düşündüm. "Küçük nasıl kalacak bu kadar buralarda"...Zaman ilerledikce Fatma'nın edepli tavırları daha da çok etkiledi beni.Azimliydi. Geceleri uykusunun arasında ayetleri sayıklarken görüyordum çoğu kez.Böyle devam ederken arada bir bana gelip soru soruyordu. Bir gün: -"Hocam hafiz olmak için Kur'an'ı bitirmek mi lazım" diye sordu. Bende: -"Tabii kihepsini
ezberleyeceksin ki "hafız" adını alacaksın". Bu cevabıma çok üzülmüş gibiydi. Bir şey demek istiyordu sanki... Teşekkür etti ve döndü arkasına gitti. Derslerim arasında onlara sürekli Kur'an ezberlemekle işin bitmeyeceğini mutlaka içindekileri uygulamanın gerektiğinihatırlatıyordum. Talebelerden biri: -"Hocam" dedi. "Fatma'nin annesi ona abdestli olmayanın hafizlara okunamayacağını söylemiş doğru mu?" diye sordu. Çok ilginç
doğrusu. Maşallah dedim. "Osmanlı zamanında atalarımız Kur'an'a ve hafıza kıymet verdiklerinden öyle yaparmış" dedim. Çok hoşlarına gitmişti bu iş. Hepsi adeta kendilerini ulaşılması zor, kasa içindeki altın gibi görüyorlardı. "Görsünler" dedim içimden, bu yaşta buralara gelmişler. Allah'ın kelamını ezberliyorlar,onlara fazla görmem bunu. Bu arada Fatma ara sıra rahatsızlanıyor ve revirde yatıyordu. Zaman geçtikçe Fatma'nın morali ve sağlığı daha da çok bozuluyordu. Bir gün dersini 2 kez aksatınca sordum. "Ne oldu yoksa anneni mi özledin?" -"Hayır", dedi. -"Neden moralin bozuk? Sık sık ta hasta oluyorsun" dedim. "-Yanlış
anlamayın, inanın ki annemi özleyipte gitmek istediğim yok. Burayı çok seviyorum. Allah'ımdan çok korkuyorum. Buraları terk edersem bana ahirette hesabını sormaz mı? " Bir şey diyemedim. Suçlu bile hissettim kendimi. O küçük kalpte bu ne imandi Ya Rabbi! Onu hayranlıkla izliyordum. Bir gün çok rahatsızlandı. Doktora götürmek zorunda kaldık. Bir çok tahlillerden sonra
arkadaşim olan doktor hanım: -"Hoca hanım derhal bu talebeyi ailesinin yanına gönder " dedi. Şaşkınlıkla:"Neden?" diye sordum. Bana: -"Belki üzülecek hatta inanmayacaksin ama, bu talebe "KANSER". Adeta başımdan aşaği kaynar sular dökülmüştü. Sanki her tarafımı şefkat sarmıştı. Hastahaneden ayrılırken Fatma'ya hiç bir şey diyemedim. Oysa anlamış gibi bana sorular sorup dikkatimi dağıtmaya çalışıyordu. Kulağıma egilerek "hocam" dedi.
"Azrail insanların canını alırken nasıldır?" Ağlamamak için zor tutum kendimi: -"Güzel bir surettedir, mü'min kullara", dedim Sevindi, sanki mırıldandı: "-Belki hafız olamam ama Elhamdulillah mü'minim." diye. Şimdi anlamıştım, bana önceden sormuş olduğu soruyu. Demek ki hastalığını biliyordu. Hafız olmak için Kur'an'ı bitirmek gerektiğini söylediğimde neden üzüldüğünü şimdi anlamıştım.Bir kaç gün sonra eşyalarını hazırlamaya başladık. Çünkü dayanılmaz acılar içinde olduğunu görüyorduk. Evine gitmesi gerekiyordu. Ailesi geldi.Fatma yanıma gelerek: -"Bana kızmadınız değil mi? Eğer söyleseydim belki kursa almazdınız", -"Ne demek! nasıl kızarım sana: dedim. "Hem sonra,sakın
üzülme hafızlığımı bitiremedim diye. Bu yola girdin ya, Rabbim seni hafızlar zümresinden yazmıştır inşallah", dedim, Öyle sevindi ki! sarıldı boynuma: -"Gerçekten ben şimdi hafız sayılırmıyım? Anne bak duydun değil mi?" Ya Rabbi bu ne aşktı. Rabbimin hikmeti tecelli etse de iyi olsaydı şu Fatma, ne güzel bir kul olurdu. Böylece Fatma'yı gözyaşları ile Erzurum'a uğurladık. Çok geçmedi. Bir iki hafta sonra ailesi ağırlaştığı haberini verdi. Bu bir iki hafta içinde ondan iki mektup almıştım. Bana hep hafızlık
tacını merak ettiğini, rüyalarına bile girdiğini yazıyordu.Bir gün sabah namazından sonra telefon çaldı. Fatma'nin annesiydi
karşımdaki ses. Ağlamaklı bir sesle:-"Hoca hanım Fatma'yı uğurladık. Rica etsem bir hatim okurmusunuz?" deyince ben de dayanamadım ağlamaya başladım. Annesi beni teselli edercesine telefonu kapatmadan: -"Size ölmeden önce şunu söylememi istedi", dedi. Hıçkırarak: "Anneciğim hocama söyle, Azrail
söylediğinden de güzelmiş.". "Ey Rabbim; senin kelamın için yanıp tutuşan, yoluna yapışıp kelamına SIMSIKI sarılan kulunu, sen son nefesinde yalnız bırakır mısın hiç?"
ghostloves
09-25-2005, 01:25 PM
Çok GÜzl GÖzyaŞlarimizi Tutamadik Annemle Ellerİne EmeĞİne SaĞlik Bİzlerede Nasİp OlurİnŞaallah
anaksimona
09-25-2005, 01:33 PM
Çok güzel arkadaşım..Nasıl etkilendiğimi anlatamam,o kızcağımız bulup ellerini öpmek isterdim...Gerçektende ağlattı beni..Rabbim ne olur bizlerede böyle inanç böyle aşk ver...
anaksimona
09-25-2005, 01:37 PM
Çok güzel arkadaşım..Nasıl etkilendiğimi anlatamam,o kızcağızı bulup ellerini öpmek isterdim...Gerçektende ağlattı beni..Rabbim ne olur bizlerede böyle inanç böyle aşk ver...
ve_son
01-21-2006, 05:14 AM
Allah razı olsun...(bütün samimiyetimle)
Benden önceki arkadaşların yorumlarına aynen katılıyorum...
Bu güzel yazıya bu kadar az yorum gelmesi ve 61. sayfada kalması üzücü...
Arkadaşlar lütfen konulara bakıp bakıp geçmeyin beğendiğiniz konulara yorum yaparak; hem konuyu açana bu konunun birileri tarafından beğenildiğini yani emeğinin boşa gitmediğinin anlaşılmasını sağlar hem de konunun güncel kalmasına(ilk sayfalarda olmasına), bu vesileyle de bizden sonra bu bölüme girenlerin ilk sayfalarda kaliteli paylaşımlarla karşılaşmasına yardımcı olmuş oluruz....Tekrar teşekkür ederim paylaşım için, insanı Cennet yolunda tetikleyen, daha fazlasını yapmalıyım hissi uyandıran bi yazıydı...
HAFIZ FATMA
Azrail, söylediğinden de güzelmiş
İlkokulu bitirip kursa gelmişti. Ailesi kendi isteğiyle geldiğini
söylemişti. Kayıt için adını sorduğumda: "Fatma", dedi. Hiç de çekinmeyen bir tavırla... Ve ekledi: "Eğer hafız yaptırmazsanız kayıt yaptırmak istemiyorum". Böyle tehdit edercesine konuşması onu yaşından daha olgun gösteriyordu. Tebessümle:"Korkmayın küçük hanım siz isteyin hafız da yaparız, hoca da..." O küçük gözlerinin içi parıldadı birden.
Annesi:"-Hoca hanım kusuruna bakma hele sen, ille de hafız olcam der de başka bir şey demez. Bizim köyün hocasından duymuş. Peygamberimiz hafız olanlaracennette tac giydirilecek demiş herhalde. Siz daha iyi bilirsiniz ya köylü kafası, biz de bu kadar duyduk anladık. Bu da çocuk işte". "-Tabi teyze ne demek,
keşke herkes sizin gibi duyduklarından etkilense de teslim olsa... Siz hiç merak etmeyin kızınız önce Allah'a sonra bize emanet." Kadıncağız elime yapıştı, öpecekken geri çektim, utandım. Tuttum, ben onun elini öptüm. Gözleri yaşardı. "-Hoca hanım bu eller, gözler hep günahlı, asılsizinkiler öpülmeye layık". "-Estağfirullah teyze", dedim . O ahirette belli olur.Bu konuşmadan sonra kaydını yaptığımda Fatma'nın Erzurumlu olduğunu
öğrendim. Bir an düşündüm. "Küçük nasıl kalacak bu kadar buralarda"...Zaman ilerledikce Fatma'nın edepli tavırları daha da çok etkiledi beni.Azimliydi. Geceleri uykusunun arasında ayetleri sayıklarken görüyordum çoğu kez.Böyle devam ederken arada bir bana gelip soru soruyordu. Bir gün: -"Hocam hafiz olmak için Kur'an'ı bitirmek mi lazım" diye sordu. Bende: -"Tabii kihepsini
ezberleyeceksin ki "hafız" adını alacaksın". Bu cevabıma çok üzülmüş gibiydi. Bir şey demek istiyordu sanki... Teşekkür etti ve döndü arkasına gitti. Derslerim arasında onlara sürekli Kur'an ezberlemekle işin bitmeyeceğini mutlaka içindekileri uygulamanın gerektiğinihatırlatıyordum. Talebelerden biri: -"Hocam" dedi. "Fatma'nin annesi ona abdestli olmayanın hafizlara okunamayacağını söylemiş doğru mu?" diye sordu. Çok ilginç
doğrusu. Maşallah dedim. "Osmanlı zamanında atalarımız Kur'an'a ve hafıza kıymet verdiklerinden öyle yaparmış" dedim. Çok hoşlarına gitmişti bu iş. Hepsi adeta kendilerini ulaşılması zor, kasa içindeki altın gibi görüyorlardı. "Görsünler" dedim içimden, bu yaşta buralara gelmişler. Allah'ın kelamını ezberliyorlar,onlara fazla görmem bunu. Bu arada Fatma ara sıra rahatsızlanıyor ve revirde yatıyordu. Zaman geçtikçe Fatma'nın morali ve sağlığı daha da çok bozuluyordu. Bir gün dersini 2 kez aksatınca sordum. "Ne oldu yoksa anneni mi özledin?" -"Hayır", dedi. -"Neden moralin bozuk? Sık sık ta hasta oluyorsun" dedim. "-Yanlış
anlamayın, inanın ki annemi özleyipte gitmek istediğim yok. Burayı çok seviyorum. Allah'ımdan çok korkuyorum. Buraları terk edersem bana ahirette hesabını sormaz mı? " Bir şey diyemedim. Suçlu bile hissettim kendimi. O küçük kalpte bu ne imandi Ya Rabbi! Onu hayranlıkla izliyordum. Bir gün çok rahatsızlandı. Doktora götürmek zorunda kaldık. Bir çok tahlillerden sonra
arkadaşim olan doktor hanım: -"Hoca hanım derhal bu talebeyi ailesinin yanına gönder " dedi. Şaşkınlıkla:"Neden?" diye sordum. Bana: -"Belki üzülecek hatta inanmayacaksin ama, bu talebe "KANSER". Adeta başımdan aşaği kaynar sular dökülmüştü. Sanki her tarafımı şefkat sarmıştı. Hastahaneden ayrılırken Fatma'ya hiç bir şey diyemedim. Oysa anlamış gibi bana sorular sorup dikkatimi dağıtmaya çalışıyordu. Kulağıma egilerek "hocam" dedi.
"Azrail insanların canını alırken nasıldır?" Ağlamamak için zor tutum kendimi: -"Güzel bir surettedir, mü'min kullara", dedim Sevindi, sanki mırıldandı: "-Belki hafız olamam ama Elhamdulillah mü'minim." diye. Şimdi anlamıştım, bana önceden sormuş olduğu soruyu. Demek ki hastalığını biliyordu. Hafız olmak için Kur'an'ı bitirmek gerektiğini söylediğimde neden üzüldüğünü şimdi anlamıştım.Bir kaç gün sonra eşyalarını hazırlamaya başladık. Çünkü dayanılmaz acılar içinde olduğunu görüyorduk. Evine gitmesi gerekiyordu. Ailesi geldi.Fatma yanıma gelerek: -"Bana kızmadınız değil mi? Eğer söyleseydim belki kursa almazdınız", -"Ne demek! nasıl kızarım sana: dedim. "Hem sonra,sakın
üzülme hafızlığımı bitiremedim diye. Bu yola girdin ya, Rabbim seni hafızlar zümresinden yazmıştır inşallah", dedim, Öyle sevindi ki! sarıldı boynuma: -"Gerçekten ben şimdi hafız sayılırmıyım? Anne bak duydun değil mi?" Ya Rabbi bu ne aşktı. Rabbimin hikmeti tecelli etse de iyi olsaydı şu Fatma, ne güzel bir kul olurdu. Böylece Fatma'yı gözyaşları ile Erzurum'a uğurladık. Çok geçmedi. Bir iki hafta sonra ailesi ağırlaştığı haberini verdi. Bu bir iki hafta içinde ondan iki mektup almıştım. Bana hep hafızlık
tacını merak ettiğini, rüyalarına bile girdiğini yazıyordu.Bir gün sabah namazından sonra telefon çaldı. Fatma'nin annesiydi
karşımdaki ses. Ağlamaklı bir sesle:-"Hoca hanım Fatma'yı uğurladık. Rica etsem bir hatim okurmusunuz?" deyince ben de dayanamadım ağlamaya başladım. Annesi beni teselli edercesine telefonu kapatmadan: -"Size ölmeden önce şunu söylememi istedi", dedi. Hıçkırarak: "Anneciğim hocama söyle, Azrail
söylediğinden de güzelmiş.". "Ey Rabbim; senin kelamın için yanıp tutuşan, yoluna yapışıp kelamına SIMSIKI sarılan kulunu, sen son nefesinde yalnız bırakır mısın hiç?"
ghostloves
09-25-2005, 01:25 PM
Çok GÜzl GÖzyaŞlarimizi Tutamadik Annemle Ellerİne EmeĞİne SaĞlik Bİzlerede Nasİp OlurİnŞaallah
anaksimona
09-25-2005, 01:33 PM
Çok güzel arkadaşım..Nasıl etkilendiğimi anlatamam,o kızcağımız bulup ellerini öpmek isterdim...Gerçektende ağlattı beni..Rabbim ne olur bizlerede böyle inanç böyle aşk ver...
anaksimona
09-25-2005, 01:37 PM
Çok güzel arkadaşım..Nasıl etkilendiğimi anlatamam,o kızcağızı bulup ellerini öpmek isterdim...Gerçektende ağlattı beni..Rabbim ne olur bizlerede böyle inanç böyle aşk ver...
ve_son
01-21-2006, 05:14 AM
Allah razı olsun...(bütün samimiyetimle)
Benden önceki arkadaşların yorumlarına aynen katılıyorum...
Bu güzel yazıya bu kadar az yorum gelmesi ve 61. sayfada kalması üzücü...
Arkadaşlar lütfen konulara bakıp bakıp geçmeyin beğendiğiniz konulara yorum yaparak; hem konuyu açana bu konunun birileri tarafından beğenildiğini yani emeğinin boşa gitmediğinin anlaşılmasını sağlar hem de konunun güncel kalmasına(ilk sayfalarda olmasına), bu vesileyle de bizden sonra bu bölüme girenlerin ilk sayfalarda kaliteli paylaşımlarla karşılaşmasına yardımcı olmuş oluruz....Tekrar teşekkür ederim paylaşım için, insanı Cennet yolunda tetikleyen, daha fazlasını yapmalıyım hissi uyandıran bi yazıydı...
