Pelinsu'nun köşesi

[PeLiNiM]

Yürekten çağırmayacaktım seni değil mi

sözümü tut(a)madım.
Ve biliyorum ki sözünü tutmayan sadece ben değilim.
Gelmeyecektin

geldin ve hiç gitmemiş gibi sessizliğime nasıl da karıştın.
İzlerini silmek için bu kadar uğraşma

sessizliğin en az benimki kadar gürültülü...
Ruhunu al(a)madın yanına giderken değil mi?

Savaşım seni yenmek içindi

kendime yenildim.
Adlandıramadığım

anlamlandıramadığım ne varsa

hepsi içimde öyle bir güç olmuş ki

Ben tek başıma hiçbirşey yapamıyorum.​

"Sana" rağmen

bu yenilgi üzmüyor beni

yıkmıyor

"Sana" rağmen

sesim

yüzüm

düşüm kırık ama küsmüyorum
"Sana" rağmen düşüyorum uçurumlardan ama ölmüyorum
"Sana" rağmen eksilmiyorum

çoğaldıkça daha çok yeniliyorum kendime


​

"Sana" rağmen

"seni" göğsümdeki sıcaklıkta saklıyorum
"Sana" rağmen "Sana"
Üzülürsün diye "Bana"
Kıyamıyorum...​

Herşeyi inkar etmek varken "itiraf etmek"

Senin lügatında

beni tanımlayan hangi kötü kelimenin geniş anlamında siler yüzümü?
Doğrumu kaçıncı köyünden kovarsın bu kez?
Yapamadıkların mı yoksa yapamadıklarım mı yargılar beni?
Ötesi berisi yok işte.
Ne yaparsan yap...


​

​

 

[PeLiNiM]

Canım köşen çok ama çook güzel emeklerine sağlık hergün uğramaya çalışıyorum.. Aşk kokan hersey benim hoşuma gider... ellerin dert görmesin yüreğine sağlık canımcım... benden sana kocaman bir rep kuzum aşk kokan bir rep amaa

Sağol canım benim....
Aşk kokuyor sayfam değilmi
Senin sayfanda çok hoş.
Birazdan uğruyorum canım...

 

[AuSSie-AnGeL]

​

 

[PeLiNiM]

Nefes Almak Sevgili Yaşamak Değilmiş

Akşamın en karanlık bir anında
Tepemde kızıl bir güneş
Karanlığa doğru yükselmekte…
Mutluluk

Yükselen o güneş kadar uzağımdayken

Acı ve hüzünlerimse
Gözbebeğim kadar yakınımda…

Daha dün

yüreğin kadar yakınındayken ben!
Şimdi ise elvedalara terkedilmiş

Ben ve yüreğimle

ayazlardayız
Ve asla ısınmayacak üşümüşlüğüyle…

Her martı bir deniz

her dağ bir duman
Ve her güfte bir nota bulabilir ama
Ayaza kesmiş bir yürek

o üşümüşlüğüyle

Asla bir daha can bulamaz! Çünkü ölür…

O zaman bana;
Sen yaşıyor musun diye sorduğunda

Bilmem! Ben yaşıyor muyum acaba?
Şimdi daha iyi anlıyorum ki sevgili
Nefes almak yaşamak değilmiş
Yokluğunda her gün!
Binlerce defa ölmekmiş…

 

[Moss]

hayırlı olsun köşeciginnnnnnnnnnnnnnnnnn pelinnnnnnnnn

 

[PeLiNiM]

SEN GELİNCE...
silkiniyor

titriyor ve kendine geliyor şehir..
Gün ortası oluyor gece yarısı..
Sen gelince gidiyor yalnızlığım

umutsuzluk terk ediyor yüreğimi..
İçimi kaplıyor çocuksu bir sevinç..
Sokağımın adı “Mutluluk “ oluyor
------------

SEN GÜLÜNCE...
gülüyor şehir..
Tüm sevinçleri kucaklayıp bana armağan ediyor..
Dağılıveriyor hüzünlü bulutlar bir çırpıda..
Derin bir huzur kaplıyor sokakları ..
Ve hareketleniyor yüreğim uçacakmışçasına..
Utanıyor şehrin asık yüzü sana bakıp..
Tebessümler art arda diziliyor dudaklarımda..
Sen gülünce;ben de gülüyorum..

----------

SEN KONUŞUNCA...
susuyor

Çıtı çıkmıyor hüzünlerin..
Koşar adım uzaklaşıyor ulaşılmaz hayallerim..
Susuyor vadesi dolmuş suskunluğum sen konuşurken..
Sözlerine sarılarak uyuyorum

sessizliğin yerine.

---------

SEN SUSUNCA...
susuyor tüm şehir..
Gel-gitlerim bitmiyor kendi içimde..
Gidiyorum ama gelemiyorum..
Sen susunca..sesler susuyor

ben susuyorum...
Bu koca şehir susuyor...
Susuyoruz

susmalara lanet ederek..

-----------

SEN GİDİNCE...
benden gidiyor şehir..
Güneşini sırtına sarıp kayboluyor umutlarım ufukta..
Yollarım

yollarına düşüyor peşin sıra..
Gölgen görülmez oluyor saçlarımda..
Ve ben öylece kalakalıyorum koca bir boşlukta..
Tıpkı annesinin elini bırakıp kaybolmuş bir çocuk gibi..
Öksüz ve yetim..
Sen Gelince...
Sen Gülünce...
Sen konuşunca...
Sen susunca...
Sen gidince...
Vaz geçemiyorum iki nokta arasındaki gel-gitlerden..
Ya gel..
Ya git..
Yanıyor bu şehir içimdeki yangınımla..
Söndürmek mi? Ne çare..
Yanmakta Güzeldir Bazen..
Yakan değerliyse.​

 

[PeLiNiM]

hayırlı olsun köşeciginnnnnnnnnnnnnnnnnn pelinnnnnnnnn

Sağol moss
İnsan gelirken birşey getirir:laugh:
Rejimde olsakta resmine bakardim

 

[Moss]

Sağol moss
İnsan gelirken birşey getirir:laugh:
Rejimde olsakta resmine bakardim

benim züürt olduğumu bilmiyor musunnn

 

[AuSSie-AnGeL]

Pelinsu yaa senin yüzünden büssüürüü ağladım ben yaaa.. Çok duygu yuklu yazılar bunlarr canım benim bünyee bugunlerde pek kaldırmıyor bu yazıları .. off offf çoook dertlendim birdennnn...

off deli dunyaa offf....

seviyorum beeeeeee seviyorummmmmmmmmmmmmmmmmmm.......

 

[AuSSie-AnGeL]

susuyorum artık....
Ne keyifle okuduğum siirler ezberimde, ne de bağıra çağıra söylediğim sarkiların sözleri. Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum... ​

Sonsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerin de tadı yok? Peki ya o yağmurda iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum!​

Susuyorum artık... Sustukça susuyorum. Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu, suskunluğuma sarılıyorum. Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler. Bazıları da acıtıyor üstelik…


Sessiz geceler benim için sığınılan bir liman sanki. Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta, şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düşünüyorum da bu güne kadar hep; gibi yazmışım, gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim...


Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz. Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla. Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum...​

Onca yıldan sonra; hayata dair ne kaldı ki elimde? Kocaman bir hiç! Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan…


Öyle anlamsızki yaşadığım hayat. Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor, elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor. Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum… ​

Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum ya da yüreğime su serpecek elin sahibini... Toprağa ateşi düşürecek, denizi yakamozlarla süsleyecek sesini sahibini… Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken... Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı... İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp, sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan.


İşte yine susuyorum; siyah bir geceye dönüyor her anım ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı. İçimdeki çocuk ölüyor... Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum. Elimden kayıp gidenlerden korkmadığımı bilmiyor ki hiç biri…

alıntıdır....​