son mektup

[Misafir]

Sevmek yaşamak derlerdi anladım ki yaşam benim için çok gerilerde kaldı. Verdiğin sözlere böyle inanmasaydım bir başkası olurdu belki hayatımda sonra başkaları. Seninle yada sensizlikle geçirmezdim ömrümün son demini. Sevmekten böyle kaçacağını bilseydim hayalinle avunmazdım, düşünmezdim seni geceler boyu. Bak kar yağıyor şimdi. Dağlar beyaz gelinliğini giymiş bana inat. Bir martı süzülüyor denizin üstünde gözlerimden akan yaşlar gibi. Hıçkıra hıçkıra ağlamak geliyor içimden fakat olmuyor. Göz yaşlarımda terk ediyorlar beni senin gibi yavaş yavaş.
Ağlamakta yok artık sensizliğime kahrediyorum şu son satırlarımda. Karanlıklar çöküyor şimdi üzerime. Son perdeyi oynuyorum belkide hayat denen şu üç perdelik oyunda.
Toprağın kokosunu duyuyorum tenimde. Bir annenin yavrusunu kucaklaması gibi çağırdığını hissediyorum beni kollarına. Sanki oda biliyor birazdan perdenin kapanacağını. Perdenin kapanıp ona koşacağımı.
İsmin dökülüyor son perdede dudaklarımdan bir hıçkırık gibi. Yazdığın son satırlar duruyor elimde. Bir dramanın kahramanı gibi küçük bir tebessümle kapatıyorum gözlerimi. Seyircilerin alkışlarını duyuyorum, anne sıcaklığını hissediyorum yüreğimde.