Zehirli Gözyaslari...
ZEHİRLİ GÖZYAŞLARI...
Zamanın birinde bir genç varmış, sürekli ağlayan.Gözünden gözyaşı hiç ek*** olmazmış..Kimse nedendir bilmezmiş..
Bir gün kapı çalmış , ama kapıda kimsecikler yokmuş.Kapının önünde yalnızca bir kavonoz..Etrafa bakınmış ama kimsecikler yokmuş.. Almış içeri kavonozu. Gözleri yaşlı açmış kapağını.İçinde turuncu bir balık görmüş, tam o sırada gözlerinden bir damla gözyaşı damlamış kavonoza. Balık birden kıpırdanmaya başlamış.Daracık kavonozun içinde ordan oraya dönmüş durmuş..
genç anlam verememiş ne olduğuna, daha çok ağlamaya başlamış.. Üzülmüş balığın haline, ağladıkça damlalar kavonoza dökülmüş, balığın rengi morarmaya başlamış. Sonra anlamış gözyaşlarının balığı zehirlediğini.Hemen gidip suyu değiştirmiş.Balık tekrar canlanmış eski haline geri dönmüş...
Aradan günler geçmiş, kıs balığına şarkılar söylemiş durmadan. Derdini anlatmış, dertleşmiş...
Balık dinlemiş.. Ama ağlamamış hiç balığım ölmesin diye... İçine akıtmış gözyaşlarını hep , o kdar çok sevmiş ki balığını.. Hiç ağlayamamış, belli edememiş derdini...
Ama günler geçtikçe genç hastalanmaya başlamış, rengi solmuş, halsiz kalmış.. Kimse ne olduğunu anlayamamış..
Kimse bilememiş; içine akıttığı gözyaşlarının kendisini zehirlediğini. Asıl ağlarken daha mutlu olduğunu, zehrini böyle dışarı akıttığını kimse öğrenememiş. Ondan geriye kalan sadece turuncu bir balık olmuş...
Daha mı değerliydi uğruna gözyaşlarımızı sakladığımız, kendimizi zehirlemek daha mı kolay, saklamak, kaçmak çözüm mü? Daha mı değerliydi turuncu balıklar, daha mı değerliydi kendi hayatımızdan...
Durma ağla, durma akıt gözyaşlarını. Dök içindekileri bırak gitsin gidenler. Bırak ölsün balıklar, bırak kırılsın kavonoz. Elbet bir balık var gözyaşlarında canlanıcak, elbet bir kavonoz vardır gözyaşlarından kırılmıcak..
Elbet bir balık vardır seni ağlatmıcak... Gözyaşlarını dindirecek...
Gözyaşlarında bir sorun yok, kapında bile olsa tek mesele yanlış kavanoz yanlış balık...
YADA YANLIŞ ZAMANDA YANLIŞ İNSAN....
Zamanın birinde bir genç varmış, sürekli ağlayan.Gözünden gözyaşı hiç ek*** olmazmış..Kimse nedendir bilmezmiş..
Bir gün kapı çalmış , ama kapıda kimsecikler yokmuş.Kapının önünde yalnızca bir kavonoz..Etrafa bakınmış ama kimsecikler yokmuş.. Almış içeri kavonozu. Gözleri yaşlı açmış kapağını.İçinde turuncu bir balık görmüş, tam o sırada gözlerinden bir damla gözyaşı damlamış kavonoza. Balık birden kıpırdanmaya başlamış.Daracık kavonozun içinde ordan oraya dönmüş durmuş..
genç anlam verememiş ne olduğuna, daha çok ağlamaya başlamış.. Üzülmüş balığın haline, ağladıkça damlalar kavonoza dökülmüş, balığın rengi morarmaya başlamış. Sonra anlamış gözyaşlarının balığı zehirlediğini.Hemen gidip suyu değiştirmiş.Balık tekrar canlanmış eski haline geri dönmüş...
Aradan günler geçmiş, kıs balığına şarkılar söylemiş durmadan. Derdini anlatmış, dertleşmiş...
Balık dinlemiş.. Ama ağlamamış hiç balığım ölmesin diye... İçine akıtmış gözyaşlarını hep , o kdar çok sevmiş ki balığını.. Hiç ağlayamamış, belli edememiş derdini...
Ama günler geçtikçe genç hastalanmaya başlamış, rengi solmuş, halsiz kalmış.. Kimse ne olduğunu anlayamamış..
Kimse bilememiş; içine akıttığı gözyaşlarının kendisini zehirlediğini. Asıl ağlarken daha mutlu olduğunu, zehrini böyle dışarı akıttığını kimse öğrenememiş. Ondan geriye kalan sadece turuncu bir balık olmuş...
Daha mı değerliydi uğruna gözyaşlarımızı sakladığımız, kendimizi zehirlemek daha mı kolay, saklamak, kaçmak çözüm mü? Daha mı değerliydi turuncu balıklar, daha mı değerliydi kendi hayatımızdan...
Durma ağla, durma akıt gözyaşlarını. Dök içindekileri bırak gitsin gidenler. Bırak ölsün balıklar, bırak kırılsın kavonoz. Elbet bir balık var gözyaşlarında canlanıcak, elbet bir kavonoz vardır gözyaşlarından kırılmıcak..
Elbet bir balık vardır seni ağlatmıcak... Gözyaşlarını dindirecek...
Gözyaşlarında bir sorun yok, kapında bile olsa tek mesele yanlış kavanoz yanlış balık...
YADA YANLIŞ ZAMANDA YANLIŞ İNSAN....
